________________
ઉજૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩
પૂ.આ.શ્રી ગુણોદયસાગરસૂરિજી મહારાજની નિશ્રામાં પ્રતિષ્ઠાદિને રસિકભાઈની ઉદારતા અને કન્યાના કરિયાવર અંગેની વાતો જ અનુમોદાઈ રહી હતી, ત્યાં જ કોટડીના વતની મૂલચંદભાઈ ઊભા થઈ ગયા, એમણે વિનયાવનત બનીને સંઘ સમક્ષ વિનંતી કરતાં જણાવ્યું કે,
‘સંઘે જે રીતે ઉદારતા કરીને રસિકભાઈ પરિવારની ભાવનાનુસાર જીર્ણોદ્વાર પ્રતિષ્ઠા પ્રસંગ ઉજવવાની રજા આપી, એ રીતે હવે મને પણ ભોજનશાળા સહિત બે માળની ધર્મશાળાના નિર્માણનો લાભ આપવાની કૃપા કરે. મારા વેવાઈએ પોતાની દીકરીની ભાવના-પૂર્તિ કરવા જે રીતે જીર્ણોદ્ધાર અને પ્રતિષ્ઠા પ્રસંગ મારા-આપણા ગામમાં ઊજવી જાણ્યો, એથી પ્રેરિત બનીને પુત્ર કે પુત્રવધૂની પ્રેરણાની અપેક્ષા રાખ્યા વિના જ ભોજનશાળા-ધર્મશાળાનું નિર્માણ કરવાની ભાવના મારા મનમાં જાગી છે. સંઘ આ માટેની મને અનુમતિ આપે, તો મારા આનંદને કોઈ અવિધ જ ન રહે.
મેરાઉના વતનીની જીર્ણોદ્ધાર માટેની ભાવનાને સંઘે જો વધાવી લીધી હતી, તો આ તો કોટડીના જ વતનીની ભાવનાની જ પૂર્તિ કરવાની હતી, માટે બીજા કોઈ વિચાર કે પ્રશ્નને જ હવે ક્યાં અવકાશ હતો ? એ જ ઘડી-પળે મૂળચંદભાઈની ભાવનાને વધાવી લઈને સંઘે ધર્મશાળા - ભોજનશાળાના નિર્માણ માટે અનુમતિ આપતા સંપૂર્ણ માહોલમાં અહોભાવ-અનુમોદનાનું અદ્વૈત છવાઈ ગયું. જ્યોતમાંથી જેમ જ્યોત જલી ઉઠે. એમ શુભ વૃત્તિ-પ્રવૃત્તિના જાગેલા એક વર્તુળમાંથી બીજું વર્તુળ વિસ્તરતું જતું સૌને જોવા મળતું હતું. વર્તુળની આ વિસ્તારયાત્રા હજી આગે ને આગે જ બઢવાનું ભાવિ ધરાવતી હતી, એની પૂર્ણ પ્રતીતિ સસરાપક્ષ અને વેવાઈપક્ષ ઉપરાંત સકળસંઘ અને કચ્છી
