________________
આમ કહીને દરબારે એક એવો જોરદાર પગપ્રહાર કર્યો કે, મણિલાલના બધા જ ચણા-મમરા ધૂળમાં મળી ગયા. આ પછી પગ પછાડતા દરબાર ઘરમાં પ્રવેશી ગયા. દરબારના આ જાતના પુણ્યપ્રકોપે મણિલાલને વિચાર કરતો કરી મૂક્યો, થોડાઘણા વિચારના અંતે એ એવા નિર્ણય પર આવ્યો કે, આ રીતે બદનામ બનીને રખડપટ્ટી કરવી, એના કરતા તો મુંબઈ જેવા શહેરમાં જઈને ભાગ્ય અજમાવવું શું ખોટું ? આવું અપમાનિત જીવન વેંઢારવા કરતાં તો મુંબઈ જઈને મજૂરી કરીશ, તોય થોડુંઘણું પણ સ્વમાન સાચવી શકીશ. આવા નિર્ણય સાથે ચોગઠ પહોંચી જઈને મણિલાલ પરિવારને પોતાનો મક્કમ નિર્ણય જણાવ્યો અને એકબે દિવસમાં જ એમણે મુંબઈ તરફ જતી રેલવેની ટિકિટ લીધી. મણિલાલે મુંબઈ તરફ પ્રયાણ કર્યું, ત્યારના ઘડીપળ શુભ હશે, એની પ્રતીતિ મણિલાલને મુંબઈ પહોંચ્યા પછીના થોડા જ દિવસોમાં થઈ જવા પામી. એની કલ્પના બહાર એક પેઢીમાં એને નોકરી મળી ગઈ.
ઉદયાચલની ટોચ લગી આવી ચૂકેલો ભાગ્યભાનુ કેટલીક વાર પાંદડા જેવા પોચા પડદાના આવરણથી આવરિત બની જતા પ્રકાશ પાથરી શકતો નથી હોતો. એ પાંદડું ખસી જવાની અણીએ આવીને યોગ્ય સમય અને સ્થળની પ્રતીક્ષા કરી રહ્યું હોય છે. માટે અપેક્ષિત સ્થળપળ મળતાંની સાથે જ એ પાંદડું ખસી જઈને અંતે ખરી પડતું હોય છે, એથી એ ભાગ્યભાનું પ્રકાશી ઊઠતો હોય છે. મણિલાલનો ભાગ્યભાનું આ રીતે યોગ્ય સ્થળ-પળની પ્રતીક્ષા જ કરી રહ્યો હતો, એમાં મણિલાલનું મુંબઈમાં આગમન થયા બાદ એ પ્રતીક્ષાની પૂર્તિ થતી ગઈ, એમ એમ મણિલાલનો ભાગ્યભાનું પ્રકાશિત થવા માંડ્યો. કહેવતના
છુ જે 30 જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩
-
