________________
અંગેનો કોઈ વિચાર ન આવ્યો, પણ મહાજનની માનાહતામાં ચાર ચાર ચાંદ ચમકી ઊઠે, એવો એક ઉમદા વિચાર આવ્યો કે, હું નગરશેઠ તરીકે જીવતો જાગતો બેઠો હોઉં, અને અમદાવાદ લૂંટાય, તો તો મારી આબરૂ જ લૂંટાઈ ગણાય. માટે મારે મારી લખલૂટ લક્ષ્મી લૂંટાવી દઈને પણ અમદાવાદને લૂંટાતું ઉગારી જ લેવું જોઈએ. આ અંગેના વિવિધ પાસા વિચારી લઈને ખુશાલચંદે મરાઠાસત્તાના મોવડી સાથે એક મંત્રણા કરવાનો નિર્ણય કર્યો.
અમદાવાદને લૂંટવાના ઇરાદાથી મરાઠા-સેના અમદાવાદ તરફ આવવા નીકળી ચૂકી હતી. અમદાવાદ જ્યારે નજીક રહ્યું, ત્યારે સેનાની આંખમાં લૂંટનાં સ્વપ્નો ઘેરાઈ રહ્યા. કોઈને કલ્પના પણ ન હતી કે, આ સ્વપ્ન સાકાર થવા પૂર્વે જ રોળાઈ-રગદોળાઈ જશે. સેનાના અગ્રણીની આંખમાં તો અનેક જાતની લૂંટનાં સ્વપ્નો રમી રહ્યાં હતાં, ત્યાં જ એક દહાડો એની સમક્ષ શેઠ ખુશાલચંદ ખડા થઈ ગયા, એમણે નીડરપણે એક માંગણી મૂકી : હું નગરશેઠ છું પણ આજે ભિક્ષાપાત્ર લંબાવીને અમદાવાદની અભયતાની ભિક્ષા યાચવા આવ્યો છું.
પોતાની સમક્ષ નગરશેઠ જેવી વ્યક્તિ-શક્તિને આ રીતે નિર્ભયતા સાથે ખડી રહેલી જોઈને આશ્ચર્યચકિત બની ઊઠેલા અગ્રણીએ શો જવાબ આપવો, એવી દ્વિધા અનુભવવા માંડ્યો, છતાં એના મોઢામાંથી એવા શબ્દો નીકળી પડ્યા કે, લૂંટારા પાસેથી ભિક્ષા માંગવાની હોય ખરી?
અમદાવાદની અભયતા મારી ભિક્ષા છે, આ જો લૂંટારા પાસેથી જ મળી શકે એમ હોય, તો હું શા માટે ભિક્ષાપાત્ર ન લંબાવું !” શેઠનો આ જવાબ સાંભળીને મરાઠાસેનાને એ સમજી જતાં વાર ન લાગી કે, શેઠ કોઈ પણ હિસાબે એવું જ
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩ ભ® ?
-
