________________
નિષ્ફળતાનો જ નતીજો મળવા પામ્યો. ફાંસલાનું એ દોરડું જ તૂટી જતાં શેઠનો જીવનદોર અખંડ રહ્યો. જેને જીવતો-જાગતો ચમત્કાર ગણી શકાય, એવી આ જાતની ઘટના પ્રથમ વાર બનવા પામી હતી.
આ સમાચાર બધે ફેલાઈ જતાં સહુ કોઈ આશ્ચર્યચકિત હૈયે શેઠની ધર્મ તરફની આસ્થા અને જીવો પ્રત્યેની એમની દયા-ભાવનાને નમી રહ્યા, એ જમાનાનું અંગ્રેજી માનસ આસ્થા અને દયા જેવાં ગેબી તત્ત્વોને સ્વીકારવા તૈયાર ન હતું, મોતીશાહને ફરી વાર ફાંસી આપવાનો પ્રયાસ થયો, પરંતુ એ પણ સફળ ન નીવડ્યો, ત્રીજી વાર ફાંસી આપવા જતાં પણ જ્યારે ફાંસલો ફસક કરતો ફસકી ગયો, ત્યારે અંગ્રેજ અફસરોને પણ એ સ્વીકારવા મજબૂર બનવું પડ્યું કે, ધર્મ જેવું કોઈ અગમ્ય અગોચર ગેબી છતાં શક્તિશાળી તત્ત્વ - હોવું જ જોઈએ! એના વિના સ્વપ્નય અસંભવિત આવી ઘટના સાક્ષાત સંભવિત કઈ રીતે બની શકે? આ જાતના ચમત્કારે શેઠ મોતીશાહને કોઈ સામાન્ય માણસ નહિ, પણ દેવતાઈ અવતાર તરીકે સાબિત કર્યા. અંગ્રેજ અફસરો પણ નતમસ્તકે શેઠને વીનવી રહ્યા કે, અમને માફ કરજો. આપ તો પ્રભુના બંદા છો. ફરમાવો ! આપનું મનગમતું અમે શું કરીએ? શેઠનો જવાબ હતો : મને ગમતી ચીજ તો જીવદયા છે. એટલું વચન આપો કે, મુંબાદેવીના આ ચોક પર કોઈને ફાંસી અપાવાની હોય અને હું જો અહીંથી પસાર થતો હોઉ ને એ ગુનેગાર પર મારી નજર જાય, તો એ ગુનેગારને ફાંસીની સજામાંથી મુક્તિ આપવામાં આવે !
અંગ્રેજ અફસરો શેઠ તરફ એટલા બધા અહોભાવિત બની ઊડ્યા હતા કે, એમની આ માંગણી પણ તરત જ
હરું જ છ જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩
