________________
મનની મટકીમાં વેરનાં ઝેર કંઈ સદાને માટે ભરાયેલાં જ નથી રહેતાં ! મનની માટલી એક વાર ઝેરથી ભરાયા પછી પાછી ખાલી જ ન થતી હોત અને એમાં મૈત્રીનાં મધ ભરાતાં જ ન હોત, તો તો આ દુનિયાના ઇતિહાસમાં સંગ્રામની લોહિયાળ કહાણીઓ જ કણસતી સાંભાળવા મળત! પરંતુ ઇતિહાસનાં એ પૃષ્ઠો પર ક્ષમા વીરસ્ય ભૂષણ'નો નાદ ગજવતી ઠીક ઠીક કથાઓ સુવર્ણાક્ષરે લખાયેલી નજરે ચઢે છે, એથી એવો આશાવાદ જન્મ કે, તૂટેલાં દિલના દોરા ફરી સંધાઈ શકે છે, સૂતરનો સાંધો ભલે ગાંઠ રૂપે દેખાઈ આવે, પણ દિલનો સાંધો ન કળી શકાય, એવું જોડાણ પણ બની શકે અને ભંગાણ પછીનું એ જોડાણ ઘણું મજબૂત પણ હોઈ શકે ! કારણ કે ભંગાણનાં ભયસ્થાનોની ચેતવણી દેવાની અને પછી જરૂર જ રહે નહિ
વેરના ઝેરથી ભરેલી મનની મટકીને પ્રેમના પાણીથી ધોઈને, એમાં અવેરનું અમૃત ભરવાની પ્રેરણા દઈ જતી અજબની એક ઘડી ડાહ્યાભાઈ ધોળશાના જીવનમાં ક્ષમાની છડી પોકારી ગઈ ! દિવસો પર્યુષણના હતા. પ્રવચનનો વિષય ક્ષમાનો હતો. એક જૈનત્વના નાતે પ્રવચન સાંભળવા આવેલા શ્રી ડાહ્યાભાઈ ધોળશાના કાળજામાં પર્યુષણની પ્રેરણાના બોલ પડઘો પાડી રહ્યા.
આ માનવજીવન તો વિવેકનું જીવન છે પ્રેમનું આદાન પ્રદાન કરીને અજાતશત્રુ રહેવાના આ અવસરે, જે પાગલ પ્રેમનું પીયૂષ ઢોળી દઈને મનની માટલીમાં વેરનાં ઝેર જ ભરી રાખે છે, એની પાગલતાનો તો કોઈ જોટો નથી. જન્મ-જન્માંતરમાં વાવેલી વેરની વડવાઈઓને ઉખેડી નાંખીને, પ્રેમના પુષ્પછોડ વાવવાની આ વેળાએ જે ઉપરથી વેરની વડવાઈઓને વહાલથી ઉછેરે, એને પાગલ નહિ તો શું કહેવાય?
જૈનશાસનના જ્યોતિર્ધરો ભાગ-૩
8 9 30
