________________
આપ્તવાણી-૧
૨૯
આપ્તવાણી-૧
ત્યારે આ અક્કરમી શું કહે છે ખબર છે ? કૃષ્ણ તો કહે, એમને જે કહેવું હોય છે. પણ આ સંસાર ચલાવવાનો, તે ચિંતા કર્યા વગર ઓછું ચાલે ? તે લોકોએ ચિંતાનાં કારખાનાં કાઢ્યાં છે ! એ માલય વેચાતો નથી. ક્યાંથી વેચાય ? જ્યાં વેચવા જાય ત્યાંય તેનું કારખાનું તો હોય જ ને ! આ જગતમાં એક પણ એવો માણસ ખોળી લાવો કે જેને ચિંતા ના થતી હોય.
એક બાજુ કહે છે “શ્રીકૃષ્ણઃ શરણં મમ” ને બીજી બાજુ કહે છે કે, ‘હે કૃષ્ણ ! તું મારા શરણે થા.” જો કૃષ્ણનું શરણું લીધું છે, તો પછી ચિંતા શેની ? મહાવીર ભગવાનેય ચિંતા કરવાની ના કહી છે. તેમણે તો એક ચિંતાનું ફળ તિર્યંચ ગતિ કહ્યું છે. ચિંતા એ તો મોટામાં મોટો અહંકાર છે. ‘હું જ આ બધું ચલાવું છું.” એમ જબરજસ્ત રહ્યા કરે ને તેના ફળ રૂપે ચિંતા ઊભી થાય.
સાચો ભગવાનનો ભક્ત તો ચિંતા થાય તો ભગવાનનેય કૈડકાવે. તમે ના કહો છો ને મને ચિંતા કેમ થાય છે ? જે ભગવાનને વઢતો નથી તે સાચો ભક્ત નથી. જો કંઈ ઉપાધિ આવે તો તમારા મહીં ભગવાન બેઠેલો છે તેમને ભાંડજો, દબડાવજો. ભગવાનને પણ ટૈડકાવે તે સાચો પ્રેમ કહેવાય. આજે તો આ ભગવાનનો સાચો ભક્ત જડવો મુશ્કેલ છે. સહુ પોતપોતાના ઘાટમાં ફરે છે.
‘હું કરું છું, હું કરું છું’ એમ કર્યા કરે છે તે ચિંતા થાય છે. નરસિંહ મહેતા શું કહે છે :
‘કરું, હું કરું એ જ અજ્ઞાનતા, શકટનો ભાર જયમ શ્વાન તાણે. સૃષ્ટિ મંડાણ છે સર્વ એણી પેરે, જોગી જોગેશ્વરા કો’ક જાણે.”
તે વાંચીને બધા યોગીઓ ફુલાઈ ગયા ! મૂઆ, આ તો આત્મયોગી અને આત્મયોગેશ્વર માટે કહે છે. આત્મયોગેશ્વર તો હજારો-લાખો વરસે એક પાકે, તે એકલો જ આખા બ્રહ્માંડનાં પરમાણુએ પરમાણુ ફરેલો હોય અને બ્રહ્માંડમાં ને બ્રહ્માંડની બહાર રહીને પરમાણુએ પરમાણુ ફરીને જોઈને બોલતો હોય. તે એકલો જ જાણતો હોય કે આ જગત કોણે
બનાવ્યું, કેવી રીતે બન્યું ને કેવી રીતે ચાલે છે. “અમે આ કાળના આત્મયોગેશ્વર છીએ.” તે તું તારું કામ કાઢી જા. એક કલાકમાં તો તારી બધી જ ચિંતાઓ હું લઈ લઉં છું અને ગેરન્ટી આપું છું કે એકેય ચિંતા થાય તો વકીલ કરીને કોર્ટમાં મારા પર કેસ ચલાવજે. આવા અમે ચૌદસો મહાત્માઓને ચિંતારહિત કર્યા છે. મૂઆ, માગ. માગે તે આપું તેમ છું પણ જરા પાંસરું માગજે. એવું માનજે કે જે કદી તારી પાસેથી જાય નહીં. આ નાશવંત ચીજો ના માગીશ. કાયમનું સુખ માગી લેજે.
પરસત્તા વાપરવાથી ચિંતા થાય છે. પરદેશની કમાણી પરદેશમાં જ રહેશે. આ મોટર, બંગલા, મિલો, બૈરી, છોકરાં બધું જ અહીં મૂકીને જવું પડશે. આ છેલ્વે સ્ટેશને તો કોઈનાય બાપનું ચાલે તેમ નથી ને ! માત્ર પુણ્ય અને પાપ સાથે લઈ જવા દેશે. બીજી સાદી ભાષામાં તને સમજાવું તો અહીં જે જે ગુના કર્યા તેની કલમો સાથે આવશે. એ ગુનાની કમાણી અહીં જ રહેશે અને પછી કેસ ચાલશે. તે કલમોના હિસાબે નવો દેહ પ્રાપ્ત કરી ફરીથી નવેસરથી કમાણી કરી ને દેવું ચૂકવવું પડશે ! માટે મુઆ પહેલેથી જ પાંસરો થઈ જાને ! સ્વદેશમાં તો બહુ જ સુખ છે પણ સ્વદેશ જોયો જ નથી ને !
આ આપણા વાળ આપણા થયા નથી તો બીજું શું થશે ? અક્કરમી આખો દહાડો માથે હાથ ફેરવી ફેરવ કરે છે. તે હજામે કાપ્યા પછી ફેરવને ? પછી હાથમાં આવ્યા હોય તો ગમે ?
ચિંતા એ જ અહંકાર. આ બાબાને ચિંતા કેમ નથી થતી ? કારણ કે એ જાણે છે કે હું નથી ચલાવતો. કોણ ચલાવે છે તેની તેને પડી નથી. ચિંતા કરે તેય પાડોશીઓનું જોઈને. પડોશીને ઘેર ગાડી ને આપણે ઘેર નહીં, અલ્યા, જીવન જરૂરિયાત માટે કેટલું જોઈએ ? તું એકવાર નક્કી કરી લે કે આટલી આટલી મારી જરૂરિયાતો છે. દા.ત. ઘરમાં ખાવા-પીવાનું પૂરતું જોઈએ, રહેવા માટે ઘર જોઈએ, ઘર ચલાવવા પૂરતી લક્ષ્મી જોઈએ. તે તેટલું તને મળી રહેશે જ. પણ જો પાડોશીએ બેંકમાં દસ હજાર મૂક્યા હોય તો તને મહીં ખેંચ્યા કરે. આનાથી તો દુ:ખ ઊભા થાય છે. દુઃખને મૂઓ જાતે જ નોતરે છે.
