________________
આપ્તવાણી-૧
૨૩૧
૨૩૨
આપ્તવાણી-૧
અમારું પદ' નિર્વિશેષ અનુપમેય છે. તેને વિશેષણ શું આપશો ? આ દેહને આપશો ? એ તો ફૂટી જવાનો છે. મહીં જે પ્રગટ થઇ થયા છે તે જ પરમાત્મા છે ! ગજબનો પ્રકાશ થઇ ગયો છે !
શુદ્ધ જ્ઞાન એ જ પરમાત્મા છે. આત્મા એ પણ શબ્દ મૂકવામાં આવ્યો છે. એ સંજ્ઞાસૂચક શબ્દ છે. ‘જ્ઞાન’ એ જ પરમાત્મા છે. જ્ઞાન બધું જ ચલાવે છે પણ શુદ્ધ જ્ઞાનનાં દર્શન થવાં જોઇએ. શુદ્ધ જ્ઞાનથી મોક્ષ. સજ્ઞાન રાખીશ તો સુખ મળશે, વિપરીત જ્ઞાન રાખીશ તો દુ:ખ મળશે. કોઇ બાપોય ઉપરી નથી. ભગવાન કોને કહેવાય ? આ દુનિયામાં
સ્વતંત્ર થયો છે તે અને જેનો કોઇ ઉપરી નથી તે ભગવાન, કોઈ ઉપરીય નહીં અને કોઈ અન્ડરહેન્ડ પણ નહીં પણ પોતાનું ‘પરવશપણું’ જ નથી સમજાયું, ત્યાં ‘સ્વતંત્રપણું’ ક્યાંથી સમજાય ? સંસાર એ તો પરવશતાનું સંગ્રહસ્થાન છે અને પરવશતા એ જ દુ:ખ છે. આ તો લોકો પોતે પોતાનાથી જ ગુપ્ત રહ્યા છે ! જેટલા વિચારો આવે છે તેટલા જગતમાં માર્ગ છે. તને અનુકૂળ આવે તે માર્ગે ભટક ભટક કર અને જ્યારે થાકે ત્યારે ‘આ’ મોક્ષની કેડીએ આવ. તારે સ્વતંત્ર થવું હોય ત્યારે આવજે. મુઆ, સંસાર ખોટો નથી, જગત ખોટું નથી, જગતમાં કશું જ ખોટું નથી પણ તારી સમજણ ખોટી છે. જગતમાં ક્ષણે ક્ષણે ભય છે, ક્ષણે ક્ષણે પરવશતા જ છે, તેનાથી જ ફફડાટ ફફડાટ રહ્યા કરે છે તને.
કેટલાક તો ‘જમરા જમરા’ કહીને લોકોને ભડકાવી માર્યા. જમરાજ-ચમરાજ સ્તો ! તે લોકોએ તો જાતજાતના યમરાજ ચીતર્યા. પાડા ચીતર્યા ને મોટા મોટા દાંતવાળું રાક્ષસીરૂપ ચીતર્યું ને લોકોને ભડકાવી માર્યા ! અલ્યા, યમરાજ નામનું કોઇ જનાવર નથી. એ તો નિયમરાજ છે. નિયમરાજ બધું જ ચલાવે છે. નિયમરાજ જ જીવાડે છે અને નિયમરાજ જ મારે છે. જો આવી સાચી સમજણ મળે તો પછી રહે કશો ભો કે ભડકાટ ?
કોઇએ કહ્યું કે, આ જે જંગલના રસ્તે તારે જવાનું છે ત્યાં વાઘસિંહ નથી. પણ તે સાથે આટલું કહેવાનું ભૂલી ગયો કે એક જગ્યાએ વાઘ-સિંહ છે પણ તે પાંજરામાં છે. બસ, આટલું જ કહેવાનું રહી ગયું
અને પેલો તો જંગલને રસ્તે ગયો. ત્યાં એક જ વાથે અવાજ કાઢ્યો કે તેના છક્કા છૂટી ગયા ! અને પાછો નાસી આવ્યો ! જો તેને પેલાએ પહેલેથી કહ્યું હોત કે વાઘ-સિંહ છે પણ પાંજરામાં છે, તો તેને ડર ના લાગત. એવા અધૂરા જ્ઞાનથી ક્યાં ઉકેલ આવે ? પેલાના અધૂરા જ્ઞાનથી પેલો ડરીને નાસી ગયો !
ગુલ્લિી ભગવાને કહ્યું હતું કે, ગુરુ થશો નહીં ને થાઓ તો ગુકિલ્લી સાથે રાખશો, નહીં તો કેફ ચઢશે તેમ ડૂબશો. ભગવાન કોઇનાય ગુરુ નહોતા અને આ બધા ઠેર ઠેર ગુરુ થઇ બેઠા છે. ઘેર બે છોકરા ને બૈરીના ત્રણ ઘંટ છોડીને અહીં બસો-પાંચસો શિષ્યોના ધંટ ગળે લટકાવ્યા ! મૂઆ, ડૂબી જઇશ. ગુરુ એટલે ભારે. ભારે પોતે ડૂબે તો બે ને પાછા બીજાને પણ ડૂબાડે. અમે લઘુતમ છીએ. ‘અમે’ તો ડબીએ નહીં ને કોઇને ડબાડીએય નહીં. ‘અમે’ હલકાફૂલ જેવા હોઇએ. અમે તરીએ અને બધાને તારીએ. કારણ કે અમે તરણતારણ છીએ ! પોતે તર્યા ને બીજા અનેકને તારવાનું સામર્થ્ય ધરાવીએ છીએ !
ભગવાને પણ કહેલું કે, ગુરુપદ છે તે જોખમીપદ છે એવું લક્ષમાં રાખીને કરજે, નહીં તો માર્યો જઇશ. જો ગુરુ થવું હોય તો જ્ઞાની પુરુષ પાસેથી ગકિલ્લી લઇને જાય તો જ કામ થાય, નહીં તો ભારે કેફ ચડે તેવું પદ છે. ગુરુપદ એ તો રિસ્પોન્સિબિલિટી છે !
લોકોના ગુરુઓ થઇ બેઠેલા પાંચ છ ગુરુઓ એક ફેર મારી પાસે આવ્યા. તે મને પૂછવા લાગ્યા, ‘શું લોકોને ગુરુ ના જોઇએ ?” મેં કહ્યું કે સાચા ગુરુ તે કામના. બાકી ગુરુ એટલે ભારે અને ભારે તે ડૂબે અને બીજાને ડૂબાડે. હું તો લધુતમ પુરુષ છું - ગુરૂતમ પુરુષ છું. હું કાચો નથી કે ગુરુ થઇને બેસું. તું ગુરુ થઇ બેઠો તો જાણજે કે તું લઘુ છે ! નહીં તો લઘુતાના ભાન વગર ગુરુ થયેથી ડૂબીશ ને ડૂબાડીશ.
અગમ જ્ઞાન તો બધાની, લક્ષની બહાર જ ગયું છે. ક્યારેય ગમ ના પડે તે અગમ. અમે તમને અગમનું જ્ઞાન આપ્યું છે. નિગમનું જ્ઞાન
