________________
આપ્તવાણી-૧
૧૭૭
સાગર જેવડું પેટ છે. જેટલું આવે તેટલું જમે કરી લો. વ્યવહારમાં નિયમ છે, કે અપમાન કરનાર પોતાની શક્તિ આપીને જાય. તેથી અપમાન લઇ લઇએ હસતે મુખે.
એક આંખ હાથથી દબાઇ ગઇ હોય તો ચંદ્ર બે દેખાય છે ને ?
તેમાં
ભૂલ કોની ? એવું જગતના લોકોનું છે. મિનિટે મિનિટે, સમયે સમયે ભૂલ કરે છે. નિરંતર ૫૨-સમયમાં હોય છે. પારકાં માટે (‘સ્વ’ માટે નહીં) સમય કાઢે છે. પોતાના માટે એક પણ સમય કાઢ્યો નથી. પોતાને’ ઓળખે નહીં એ બધા ‘પર-સમય.’ પોતાને ઓળખ્યા પછી ‘સ્વ-સમય'.
લોકોની દૃષ્ટિ દોષિત થઇ ગઇ છે તેથી સામાના દોષ જુએ છે ને પોતાના નથી જોતા. આપણે તો પહેલી દૃષ્ટિ નિર્દોષ કરી નાખવાની. નિર્દોષ થયા ને નિર્દોષ જોયું. તમને કોઇ દોષિત ના દેખાય તો તમે છૂટ્યા.
લોકો પોતાની ભૂલથી બંધાયા છે. ફોજદારી ભૂલ કરી હોય તો ફોજદારોથી બંધાયેલો. કોઇ માણસ પોતાની ભૂલ ના દેખી શકે.
આ કરમ, કરમ ગાય છે પણ કરમ શું છે તેનું તમને ભાન જ નથી. પોતાનાં કર્મ એટલે નિજદોષ. આત્મા નિર્દોષ છે પણ નિજદોષે કરીને બંધાયેલો છે. જેટલા દોષો દેખાતા થયા તેટલી મુક્તિ અનુભવાય. કોઇ
કોઇ દોષને તો લાખ-લાખ પડ હોય એટલે લાખ-લાખ વાર જોઇએ એટલે નીકળતા જાય. દોષ તો મન-વચન-કાયામાં ભરેલા જ છે.
આ મન-વચન-કાયાનો દોષ તો ક્ષણે ક્ષણે દેખાવો જોઇએ. આ દુષમ કાળમાં દોષ વગર કાયા જ ના હોય. જેટલા દોષ દેખાય એટલાં કિરણ વધ્યાં કહેવાય. આ કાળમાં આ અક્રમ જ્ઞાન તો ગજબનું પ્રાપ્ત થયું છે ! તમારે માત્ર જાગૃતિ રાખીને ભરેલા માલને ખાલી કરવાનો છે, ધો ધો કરવાનો છે.
જાગૃતિ તો નિરંતર રહેવી જોઇએ. આ તો દિવસે આત્માને કોથળામાં પૂરી રાખે તો કેમ ચાલશે ? દોષો જોતા જઇને ધોવાથી આગળ વધાય, પ્રગતિ થાય. નહિતર આજ્ઞામાં રહેવાથી લાભ તો છે, તેનાથી
૧૭૮
આપ્તવાણી-૧
આત્મા જળવાઇ રહે. જાગૃતિ માટે સત્સંગ અને પુરુષાર્થ જોઇએ. સત્સંગમાં રહેવા માટે પહેલાં આજ્ઞામાં રહેવું જોઇએ.
નાટકની ખોટ અસર ના કરે, તો સમજવું કે છેલ્લો નાટકીય અવતાર રહ્યો. નાટકમાં ગાળ ભાંડે, પણ અસર ના કરે તે જોવાનું.
હિસાબ વગર તો અવળુંય ના બોલે ને સવળુંય ના બોલે. સાચી વસ્તુ પર અભિપ્રાય આપે એટલે તરત જ કાચું પડે. સત્સંગમાં જાત જાતનો કચરો નીકળે. સામાના દોષ જુએ તો કચરો વળગે. પોતાના જુએ તો નીકળી જાય. આળસવાળાને બીજાની વધારે ભૂલો દેખાય.
મો
અંધારી ભૂલો અને અંધારામાં દટાઈ રહેલી ભૂલો ના દેખાય. જેમ જેમ જાગૃતિ વધે તેમ તેમ વધારે ને વધારે ભૂલો દેખાય. સ્થૂળ ભૂલોય ભાંગે, તો આંખનું લાઈટ ફેરફાર થઈ જાય. ભાવ શુદ્ધ રાખવો. અંધારામાં કરેલી ભૂલો અંધારામાં ક્યાંથી દેખાય ? ભૂલો જેમ જેમ નીકળતી જાય તેમ તેમ વાણીય એવી નીકળતી જાય, કે કોઈ બે ઘડી સાંભળતો રહે.
સ્થૂળ ભૂલો તો સામસામી ટકરામણ થાય એટલે બંધ થઈ જાય, પણ સૂક્ષ્મ, સૂક્ષ્મતર, સૂક્ષ્મતમ એટલી બધી હોય છે કે એ જેમ જેમ નીકળતી જાય તેમ તેમ માણસની સુગંધી આવતી જાય.
અંધારી ભૂલો અને અંધારી વાત એના કરતાં કઠણ માણસની અજવાળાની ભૂલો સારી, પછી ભલેને જથ્થાબંધ હોય.
જ્યારે ના ગમતી અવસ્થાઓ આવી હોય, કોઈ મારે, પથ્થર પડે, ત્યારે ભૂલો દેખાય.
‘મારામાં ભૂલ જ નથી’ એવું તો ક્યારેય ના બોલાય. બોલાય જ નહીં. ‘કેવળ’ થયા પછી જ ભૂલો ના રહે.
આ ભૂલો તો અંધારી ભૂલો. જ્ઞાની પુરુષ પ્રકાશ ફેંકે એટલે દેખાય.
