________________
આપ્તવાણી-૧
૨૦૩
૨૦૪
આપ્તવાણી-૧
તન્મયાકાર થઈ જાય એટલે પાછું ચાર્જ થાય. ડિસ્ચાર્જ મોહ ખપી રહ્યો છે પણ મૂઓ પાછો ચાર્જ કરે છે આવતા ભવ માટે. મનુષ્યપણું ચાર્જ કરવા જાય પણ થઈ જાય ગધેડો ! એવું ઠામઠેકાણા વગરનું છે આ બધું ! હિતાહિતનું ભાન નહીં એટલે શું કરવા જાય છે ને શું થઈ જાય છે ? લોકનિંદ્ય થતું હોય ત્યાં મન-વચન-કાયાને કહી દઈએ અને તેને વાળીએ, પણ લોકમાન્ય હશે તો વાંધો નથી. લોકઅમાન્ય હોય તો ત્યાં આગળ ઉપાય કરવો પડે. મિકેનિકલ ‘હું'ને કંટ્રોલમાં રાખવાની સત્તા મૂળ ‘હું'ની નથી. એન્જિન ચાલુ થાય પછી બંધ કરવાની સત્તા નથી રહેતી. ચાર્જ થઈ ગયા પછી ડિસ્ચાર્જ થવાનું જ, એમાં ભગવાનનીય સત્તા નહોતી. ડિસ્ચાર્જમાં તો બેટરી જેવી ચાર્જ થયેલી હશે તેવી જ નીકળશે. મૂળ સ્વરૂપે ‘હું જાણ્યા પછી નવી બેટરી ચાર્જ ના થાય. એ બંધ થઈ જાય. સ્વરૂપ જ્ઞાન મળ્યા પછી ડિસ્ચાર્જમાં ડખો ન કરે, પણ ઘણુંખરું પુરુષાર્થથી ઓગળી
જાય.
ફુલ હોય કે આભલાં હોય તેટલાં ચંદનને પણ થાય. તેમાં જ પ્રતિષ્ઠિત આત્મા રમ્યા કરે. તે ચંદન ઘેર આવે પણ ચિત્ત તો ત્યાંનું ત્યાં જ દુકાને સાડીમાં જ હોય. તે ધણીય ચંદનને પૂછે, કે કેમ તને આજે ઠીક નથી કે શું? મોટું ઊતરી ગયું છે ને ! તે તેને બિચારાને શી ખબર કે આ તો ઘેર હરે છે, ફરે છે તે તો ધોકડું જ છે. બાકી, ચંદનનું ચિત્ત તો દુકાને સાડીમાં જ છે ! આને જ ભગવાને ચાર્જ મોહ કહ્યો છે.
સારામાં સારાં ભજિયાં ને સારામાં સારી વેઢમી મળે અને ખાય તેનો વાંધો નથી પણ તેમાં સ્વાદ રહી જાય તો ચાર્જ થાય. તદાકાર થઈને ભજિયું અને વેઢમી ખાય એટલે ભજિયાંના આકાર જેવો ને વેઢમીના આકાર જેવો થાય અને મોહ ફરી ચાર્જ કરે.
ધંધો કરે છે તે ડિસ્ચાર્જ થઈ રહ્યું છે. તે પૂર્વ જે ચાર્જ કર્યું હતું એટલે તેં ધંધો શરૂ કર્યો. અને શરૂ કર્યો ત્યારથી જ ડિસ્ચાર્જ થાય છે, તેમાં તદાકાર થઈ ફરી ચાર્જ થાય છે.
જન્મ્યો ત્યાંથી મર્યો ત્યાં સુધી બધું જ ડિસ્ચાર્જ થયા કરે છે. અત્યારનું મનુષ્યપણું તે ડિસ્ચાર્જ છે. ગયા અવતારમાં મનુષ્યપણું ચાર્જ કરેલું, તે હવે ડિસ્ચાર્જ થાય છે. ડિસ્ચાર્જનો તો ભગવાનેય વાંધો ઉઠાવતા નથી, પણ ડિસ્ચાર્જ વખતે તારું ધ્યાન ક્યાં વર્તે છે તેની કિંમત છે. ભગવાનનાં દર્શન કરવા મંદિરે ગયો ને ભગવાનની મૂર્તિનાં દર્શન કર્યા ને જોડે જોડે બહાર જોડા મૂક્યા તેનો ફોટો પાડ્યો. તે દર્શન કર્યા તે ડિસ્ચાર્જ થયું અને જોડાનો ફોટો પાડ્યો તે ચાર્જ કર્યું.
પાણી પીધું એ ચાર્જ કર્યું કહેવાય. કારણ એ પોતાને કર્તા માને છે. પછી એ પાણીનું યુરિન થાય. એ જ્યારે બહાર આવે તે ડિસ્ચાર્જ.
માણસ વલૂરે છે એ ડિસ્ચાર્જ છે પણ વલૂરે છે (ખંજવાળે છે) ત્યારે આનંદ આવે છે. દેહની જે સ્થૂળ ક્રિયાઓ છે તે ડિસ્ચાર્જ સ્વરૂપ છે, તેમાં આનંદ કરવા જેવુંય નથી અને શોચ પણ કરવા જેવો નથી. આનંદ આવે છે તે ‘પ્રતિષ્ઠિત આત્મા’ને આવે છે, તેનો જાણનારો પોતે “શુદ્ધાત્મા” છે. તે જાણે કે હમણાં લહાય બળશે એટલે ખબર પડશે. પણ જો તે આનંદમાં
ચાર્જેબલ મોહ તે ચાર્જ થાય છે, પૂરણ થાય છે. ૧ અંશ, ૨ અંશ, ૩ અંશ એવી રીતે પૂરણ થાય, તે પ00 સુધી થાય, હવે ડિસ્ચાર્જ મોહ કેવો હોય કે પહેલાં એકદમ પ0 ઉપર આવે. દા.ત. ક્રોધ ૫00 ડિગ્રીએ આવે પછી ૪૫૦ ઉપર આવે. પછી ૪00 ઉપર આવે અને છેવટે ૧ આવે અને ત્યાર પછી ખલાસ થાય, સંપૂર્ણ ડિસ્ચાર્જ થાય. દરેક વસ્તુ ડિસ્ચાર્જમાં એકદમ મોટી આવે, પછી ધીરે ધીરે ઘટે. ક્રોધ પહેલાં પ0 ઉપર આવે ને એકદમ ધડાકો કરે. ૫૦થી શરૂ કરે અને પછી ધીરે ધીરે ઓગળતો જાય.
રસ્તે જતાં ગમો-અણગમો ઉત્પન્ન થાય તેવું બન્યા કરે. આપણી ઈચ્છા ના હોય છતાં ગમો-અણગમો થયા કરે પણ તે શાથી ગમે છે અને શાથી નથી ગમતું ? તેનો કોઈ વિચાર જ કરતું નથી. તારી ઈચ્છા ના હોય તોય તે ફરે તેમ નથી. તારી ઈચ્છાની વાત નથી. જભ્યો ત્યારથી મન-વચન-કાયાની ત્રણેય બેટરીઓ ડિસ્ચાર્જ થયા કરે છે. કારણ કે પૂર્વે ચાર્જ કરેલું છે તેથી ડિસ્ચાર્જ થાય ત્યારે ખબર પડે કે અવળું ચાર્જ કરેલું હતું. એટલે ફરી સવળું ચાર્જ કરશો તો ફરી સવળી લાઈફ જશે. બાકી અત્યારે તો બધી ફિલ્મ પડી ગયેલી છે. હવે જે ભજવવાની છે તે ભજવો.
