________________
આપ્તવાણી-૧
૧૮૫
૧૮૬
આપ્તવાણી-૧
અમુકની આરાધના તમે કરો છો, છતાંય જો ‘ચંદુભાઈ’ કહ્યું, કે તરત જ કાન દો છો ને ! અને ઉપરાંત ચંદુભાઈ આવાં છે કહ્યું કે તરત જ રાગવૈષ થાય છે. આટલી બધી ગુરુની આરાધના કરી અને રાગ-દ્વેષ ન જાય, તે કામનું શું? છતાંય તમારી આરાધના મોક્ષ માટે જ છે, તો ક્યારેક જ્ઞાની પુરુષ મળી રહે.
સ્વચ્છેદથી જરાય ના ચલાય. અજાણતાથી અગ્નિમાં હાથ ઘાલે તો દઝાય કે ના દઝાય ? અજાણે કરેલાં ફળ મળશે જ, માટે પહેલાં તારે જાણી લેવું કે તું કોણ ? અને આ બધું શું ?
સ્વછંદ નામનો દોષ જાય પછી દાદાના છંદમાં બેસે. સ્વછંદ જાય તો સ્વરૂપજ્ઞાન થાય. સ્વચ્છંદ ઓછા હોય, એ માણસ કેવો હોય ? જેમ વાળો તેમ વળી જાય તેવો, ફલેક્સિબલ હોય. તેમને મોક્ષમાર્ગ મળી જાય. સ્વછંદીને વાળો તેમ ના વળે.
સ્વછંદ એટલે બુદ્ધિભ્રમ. આ જગતમાં કોઈ દોષિત છે જ નહીં. સ્વછંદ એ જ તારો મોટામાં મોટો દોષ છે.
ભગવાને મોક્ષમાર્ગે જવા સુંદર પદ્ધતિસરનું મિક્ષચર બનાવ્યું હતું. તે તેમણે બધાને માટે ખુલ્લું કર્યું. તેમણે એ મિલ્ચરની ફોર્મ્યુલા આપી હતી. આજે એ ફોર્મ્યુલા જ નષ્ટ થઈ ગઈ છે. કોઈની પાસે રહી નથી. આજે અમે તમને એ જ ફોર્મ્યુલા ફરીથી આપીએ છીએ.
એ મિલ્ચરમાં ૨૦% ‘શાસ્ત્રોના', ૭0% ‘જ્ઞાનીનો પરમ વિનય’ અને 10% “સંસારી ભાવના' રાખજો અને પછી પજો. ત્યારે લોકોએ શાસ્ત્રો જ પી પી કર્યા. તે મરડો થઈ ગયો. ભગવાને કહેલું કે આ દવા દિવસના ત્રણ વખત હલાવીને પીજો. તે કેટલાકે તો દિવસમાં ત્રણ વખત હલાવ હલાવ જ કર્યા કર્યું ! અને કેટલાકે તો ‘હલાવીને પીવી, હલાવીને પીવી’ એમ બસ ગાયા જ કર્યું, ગાયા જ કર્યું !
આ કોના જેવું છે ? ડૉક્ટરનું પુસ્તક હોય અને જાતે બનાવીને પીવે તેવું છે. ત્યાં મૂઓ, મિચર જાતે ના બનાવે, મરણનો ભય લાગે. એક ભવના મરણ માટે ડૉક્ટરને પૂછયા વગર દવા ના બનાવે અને અનંત
અવતારનાં મરણ બગાડવા માટે મહાવીરનાં, વીતરાગનાં શાસ્ત્રોનું જાતે મિલ્ચર બનાવી પી ગયા, તે ઝેર થઈ ગયું છે. ભગવાને આને જ સ્વચ્છેદ કહ્યો છે. આંધળો છંદ કહ્યો છે !
મોક્ષની ગલી અતિ સાંકડી છે. તેમાં આડો ચાલવા ગયો, તો ફસાઈ જ ગયો સમજ. એમાં તો સીધા થઈને ચાલવું પડશે, સરળ થઈને ચાલવું પડશે, તો જ મોક્ષ સુધી પહોંચાશે. સાપેય દરમાં પેસતાં સીધો-સરળ થાય.
આડાઈથી જ આખો સંસાર ઊભો છે. આડાઈથી જ મોક્ષ અટક્યો છે. ભગવાને સાધુ થયા પહેલાં સીધા થવાનું કહ્યું છે. ગમે તેવું સાધુપણું પ્રાપ્ત થયું હોય પણ જો આડાઈ ના ગઈ હોય, તો તે શા કામનું ? આડાઈ એ તો ભયંકર વિકૃત અહંકાર છે. આ આડાઈ તો કેવી છે, કે જ્યારે રિયલ સત્ય સામું ચાલીને ભેટવા આવે તોય તેને ભેટવા ના દે. આડાઈ તેને ફેંકી દેવડાવે.
બૈરી-છોકરાંનું, અરે ! પોતાની જાતનું જેટલું જતન નથી કર્યું, તેનાથી અનેકગણું આ આડાઈનું જતન કર કર કર્યું છે. તે અનંત અવતારથી આડાઈને લીધે જ ભટક ભટક કરે છે. આડાઈ અંધ બનાવે, સાચો માર્ગ ના સૂઝવા દે. આડાઈઓ જ સ્વચ્છંદી બનાવે અને સ્વચ્છેદ એ તો પ્રત્યક્ષ ઝેર સ્વરૂપ જ છે.
વ્યવહારમાં કોઈ આડો હોય તો તેનો ભાવ ના પૂછે અને જો આડાઈ ઓછી હોય તો તેને સહુ કોઈ પૂછે, લોકોમાં તે પૂજાય. તો પછી મોક્ષમાર્ગમાં તે આડાઈઓ ચાલતી હશે ?
કેવળજ્ઞાન થતાં સુધી આડાઈ હોય. આડાઈરૂપી સમંદરને ઓળંગવાનો છે. આપણે આડાઈની આ પાર ઊભા છીએ અને જવાનું છે સામે પાર. આ જગતમાં આડાઈ સાથે આડાઈ રાખશો તો ઉકેલ નર્ટી આવે. આડાઈ સરળતાથી નીકળે. સાપ પણ દરમાં જાય ત્યારે વાંકોચૂકો ના જાય, સીધો થઈને દરમાં પેસે. મોક્ષે જવું હોય તો સરળ થવું પડશે. ગાંઠો કાઢી અબુધ થવું પડશે.
