________________
આપ્તવાણી-૧
એના કરતાં અજવાળી ભૂલો સારી. ઈલેક્ટ્રિસિટીવાળી હોય તે દેખાય.
પુરુષાર્થ શેનો કરવાનો છે ? પુરુષ થયા પછી ‘શુદ્ધાત્મા’નું લક્ષ બેઠા પછી પુરુષાર્થ અને સ્વપરાક્રમ થાય.
૧૭૯
નર્યો ભૂલોનો જ ભંડાર મહીં ભરેલો છે. સમયે સમયે દોષ દેખાય ત્યારે કામ થયું કહેવાય. આ બધો માલ તમે ભરી લાવ્યા, પૂછયા વગરનો
જ ને ?
શુદ્ધાત્માનું લક્ષ બેઠું એટલે ભૂલો દેખાય. ના દેખાય એ નર્યો પ્રમાદ કહેવાય.
ખરી કસોટીમાં જ્ઞાન ઊભું રહે. કાન કાપતા હોય ને જ્ઞાન ઊભું રહે ત્યારે ખરું કહેવાય. નહીં તો બધો પ્રમાદ કહેવાય.
જ્ઞાની પુરુષ તો એક જ કલાક ઊંધે. નિરંતર જાગૃત જ રહે. ખોરાક ઓછો થઈ ગયો હોય, ઊંઘ ઓછી થઈ ગઈ હોય ત્યારે જાગૃતિ વધે. નહી તો પ્રમાદચર્યા રહે. ઊંધ ખૂબ આવે તે પ્રમાદ કહેવાય. ‘પ્રમાદ એટલે
આત્માને ગાંસડીમાં બાંધ્યા બરાબર.’
ભાંગે.
ભૂલ એટલે શું ? એનું પોતાને ભાન જ નથી. સ્વપરાક્રમથી ભૂલો
જ્યારે ઊંઘ ઘટે, ખોરાક ઘટે ત્યારે જાણવું કે પ્રમાદ ઘટ્યો. ભૂલ ભાંગે ત્યારે એના મોં પર લાઈટ આવે. સુંદર વાણી નીકળે, લોકો એની પાછળ ફરે.
સ્ટ્રોન્ગ પરમાણુવાળી ભૂલો હોય તે તરત જ દેખાય. બહુ કડક હોય, જે બાજુ પેસે તે બાજુ ગરકી જાય. સંસારમાં પેસે તો એમાં ગરકી જાય અને જ્ઞાનમાં પેસે તો એમાં ગરકી જાય.
આત્માનો શુદ્ધ ઊપયોગ એટલે શું ? એટલે એને વીલો ના મૂકાય. પા કલાક ઝોંક ખાવી હોય તો પતંગની દોર અંગૂઠાને વીંટીને ઝોંક ખાવી. તેમ આત્માની બાબતમાં જરાય અજાગૃતિ ના રખાય.
આપ્તવાણી-૧
અનંત ભૂલો છે. ભૂલોને લીધે ઊંઘ આવી જાય છે, નહીં તો ઊંઘ શાની ? ઊંઘ આવે. એ તો વેરી ગણાય, પ્રમાદચર્યા કહેવાય. શુભ ઉપયોગમાં પણ પ્રમાદને અશુદ્ઘ ઉપયોગ કહે છે.
૧૮૦
બધી ભૂલો ભાંગવા કાં તો યજ્ઞ (જ્ઞાનીની અને મહાત્માની સેવા કરવી) માંડવો પડશે અથવા સ્વ પુરુષાર્થ કરવો પડશે. નહીં તો તમે આમ દર્શન કરી જાવ તો ભક્તિનું ફળ મળે, પણ જ્ઞાનનું ફળ ના મળે.
ભૂલ નથી જ એવું માનીને બેસી રહે તો ભૂલ દેખાય જ ક્યાંથી ? પછી નિરાંતે સૂઈ રહે. આપણા ઋષિ-મુનિઓ ઊંધે નહીં. બહુ જાગૃત રહે.
પોતાની ભૂલો પોતાને કરડે, તેને અમે ઈલેકિટ્રક્લ ભૂલો કહીએ. અને અંધારી ભૂલો એટલે પોતાની ભૂલો પોતાને ના કરડે. જે ભૂલ કરડે તે તો તરત જ દેખાઈ જાય પણ જે ના કરડે, તે જાણ બહાર જતી રહે. પ્રશ્નકર્તા ઃ ઈલેક્ટ્રિકવાળી ભૂલો શું છે ?
ને
દાદાશ્રી : એ બધી છતી ભૂલો. અકળામણ થઈને જતી રહે. એનાથી જાગૃત ને જાગૃત રહેવાય, એ તો સારું કહેવાય. જ્યારે અંધારાની ભૂલો તો કોઈને દેખાય જ નહીં. એમાં પોતે જ પ્રમાદી હોય, અપરાધી હોય અને દેખાડનારેય ના મળે. જ્યારે ઈલેક્ટ્રિકસિટીવાળી ભૂલો તો કોઈ બતાવનારેય મળી રહે. ‘હું જાણું છું’ એ અંધારાની ભૂલો તો બહુ ભારે અને પાછું ‘હવે કંઈ વાંધો નથી’ એ તો મારી જ નાખે. આ તો જ્ઞાની પુરુષ વગર કોઈ બોલી જ ના શકે કે, “એકુય ભૂલ નથી રહી.' દરેક ભૂલોને જોઈને ભાંગવાની છે.
આપણે ‘શુદ્ધાત્મા’ અને બહારની બાબતમાં ‘હું કશું જ જાણું નહીં’ એમ જ રાખવાનું. એથી વાંધો જ નહીં આવે. ‘હું જાણું છું' એવો રોગ તો પેસવો જ ના જોઈએ. આપણે તો ‘શુદ્ધાત્મા’માં એકેય દોષ ના હોય પણ તમારામાં-ચંદુભાઈમાં જે જે દોષ દેખાય, તેમ તેમ તેનો નિકાલ કરવાનો.
આપણી દૃઢ ઈચ્છા છે કે જ્ઞાનીની આજ્ઞામાં જ રહેવું છે, તો તેમની
