________________
આપ્તવાણી-૧
૧૭૪
આપ્તવાણી-૧
જેને કાંટો વાગવાનો હોય તેને જ વાગે. બધા જ સંયોગો ભેગા કરી આપે પણ એમાં નિમિત્તનો શો દોષ ?
જો કોઈ પણ માણસ દવા છાંટીને ઉધરસ ખવડાવે તો તેને માટે વઢમ્વઢા થઈ જાય, જ્યારે મરચાંનો વઘાર ઊંડે ને ઊધરસ આવે તો કાંઈ વઢમ્વઢા કરે છે ? આ તો પકડાયો તેને વઢે. નિમિત્તને બચકાં ભરે. જો હકીકત જાણીએ કે કરનાર કોણ અને શાથી થાય છે, તો પછી રહે કશી ભાંજગડ ?
ચીકણી માટીમાં બૂટ પહેરીને ફરે ને લપસે તેમાં દોષ કોનો? તારો જ ! સમજણ નહોતી પડતી કે ઉઘાડા પગે ફરીએ તો આંગળા ભરાય ને પડાય નહીં ! આમાં દોષ કોનો ? માટીનો, બૂટનો, કે તારો ?
સાસુ વહુને વઢે તોય વહુ સુખમાં હોય અને સાસુને જ ભોગવવાનું હોય ત્યારે ભૂલ સાસુની જ ! જેઠાણીને સળી કરી ને ભોગવવું પડે તે આપણી ભૂલ અને સળી ના કરી છતાંય એ આપવા આવે તો તે પાછલા ભવનું કશુંક બાકી હશે તે ચૂકવવા આપ્યું. ત્યારે તમે પાછી ફરીથી ભૂલ ના કરતાં. નહીં તો ફરીથી ભોગવવું પડશે ! માટે છુટવું હોય તો તે જે જે કંઈ કડવું-મીઠું આપે (ગાળો વગેરે) તે જમે કરી લેજો. હિસાબ ચૂકતે થઈ જશે. આ જગતમાં હિસાબ વગર તો આંખેય ભગી ના મળે, તો બીજું બધું હિસાબ વગર તે થતું હશે ? તમે જેટલું જેટલું, જેને જેને આપ્યું હશે, તેટલું તેટલું, તમને તે પાછું આપશે. ત્યારે તમે જમે કરી લેજો. ખુશ થઈને, કે હાશ ! હવે ચોપડો પૂરો થશે. નહીં તો ભૂલ કરશો તો પાછું ભોગવવું
પડશે જ.
સામાનું જ મોટું તમને ચઢેલું દેખાયું, તો તે તમારી ભૂલ. ત્યારે તેના ‘શુદ્ધાત્મા'ને સંભારીને એના નામની માફી માંગ માંગ કરી હોય તો ઋણાનુબંધમાંથી છુટાય.
જે દુ:ખ ભોગવે તેની ભૂલ અને સુખ ભોગવે તો એ એનું ઈનામ. ભ્રાંતિનો કાયદો નિમિત્તને પકડે. ભગવાનનો કાયદો, રિયલ કાયદો એકઝેક્ટ. એ તો જેની ભૂલ હોય તેને જ પકડે. આ કાયદો એક્કેક્ટ છે અને તેમાં કોઈ ફેરફાર કરી શકે તેમ છે જ નહીં. એવો કોઈ જગતમાં કાયદો નથી કે જે કોઈને ભોગવટો આપી શકે ! સરકારનો કાયદો ના આપી શકે. આ તો ભોગવે તેની ભૂલ.
ભોગવ્યું એના પરથી હિસાબ નીકળી જાય કે કેટલી ભૂલ હતી !
ઘરમાં દસ માણસો હોય, તેમાં બેને ઘર કેમ ચાલતું હશે તેનો વિચાર સરખોય નથી આવતો, બેને ઘરમાં હેલ્પ કરીએ તેવો વિચાર આવે છે ને બે જણા હેલ્પ કરે છે અને એક તે આખો દહાડો ઘર શી રીતે ચલાવવું તેની જ ચિંતામાં રહે છે અને બે જણ આરામથી ઊંધે છે. તો ભૂલ કોની ? મૂઓ, ભોગવે એની જ. ચિંતા કરે તેની જ. જે આરામથી ઊંધે છે તેને કશું જ નહીં.
આ આખું જગત ‘આપણી’ માલિકીનું છે. આપણે ‘પોતે બ્રહ્માંડના માલિક છીએ ! પણ આપણી ભૂલથી બંધાયેલા છીએ. ભોગવવું કેમ પડ્યું તે ખોળી કાઢને !
આ તો આપણી ભૂલે બંધાયા છીએ. કંઈ લોકોએ આવીને બાંધ્યા નથી. તે ભૂલ ભાંગે પછી મુક્ત. અને ખરેખર તો મુક્ત જ છે પણ ભૂલને લીધે બંધન છે.
જ્યાં આવો ચોખ્ખો-નિર્મળ ન્યાય તમને બતાવી દઈએ છીએ ત્યાં ન્યાયાખ્યાયનું વહેંચણ ક્યાં કરવાનું રહે ? આ બહુ જ ઊંડી વાત છે. તમામ શાસ્ત્રોનો સાર કહું છું. આ તો ‘ત્યાંનું જજમેન્ટ (ન્યાય) કેવી રીતે ચાલી રહ્યું છે તે એક્કેક્ટ કહું છું કે, “ભોગવે તેની ભૂલ.”
તિજદોષ દર્શન
દેરાસરમાં ભઈ જાય ને રોજ ભગવાન આગળ હાથ જોડીને ગાય, ‘હું તો દોષ અનંતનું ભાન છું કરુણાળ.” વળી પાછા કહે, “દીઠા નહીં નિજ દોષ તો તરીએ કોણ ઉપાય.’ તે તેમને પૂછીએ, ‘ભઈ, તમારામાં કેટલા દોષ રહ્યા છે હવે ?” ત્યારે શું કહે, “બસ બે-ત્રણ જ રહ્યા છે ! જરાક જરાક ક્રોધ થાય છે ને થોડોક લોભ છે બસ. બીજા હવે કોઈ
