________________
આપ્તવાણી-૧
૧૭૧
૧૭૨
આપ્તવાણી-૧
વરસાવે. જ્યારે કુદરતી ન્યાય, અસલ ન્યાય શું કહે છે ? અલ્યા, પકડો, પકડો આને, જેનું ગજવું કપાયું છે તેને. ચોર અને શાહુકાર એ બેમાં અત્યારે ભોગવ્યું કોણે ? જેણે ‘ભોગવ્યું તેની ભૂલ.’ ગજવું કાપનારો તો પકડાશે ત્યારે ચોર કહેવાશે. અત્યારે તો એ લહેરથી હોટલમાં ચા-નાસ્તો કરે છે ને ! એની ભૂલ તો જ્યારે એ પકડાશે ત્યારે ભોગવશે. પણ અત્યારે કોણ ભોગવી રહ્યું છે ? જેનું ગજવું કપાયું છે. માટે કુદરતી ન્યાય કહે છે કે, ભૂલ આની. પહેલાં તેણે ભૂલ કરેલી તેનું ફળ આજે આવ્યું ને તેથી જ તે લૂંટાયો અને તેથી જ તે આજે ભોગવે છે.
નેચરલ કોર્ટમાં જે લોં ચાલી રહ્યો છે - નેચરલ લૉ, તે જ અમે આજે અહીં ખુલ્લંખુલ્લાં કહીએ છીએ કે ‘ભોગવે તેની ભૂલ.’
પોતાની ભૂલના જ માર ખાય છે. પથ્થર નાખ્યો તેની ભૂલ નહીં, જે ભોગવે, જેને વાગ્યો, તેની ભૂલ ! તમારી આજુબાજુનાં છોકરાં-છૈયાંની ગમે તે ભૂલો કે કુકૃત્યો હશે પણ તમને તેની અસર થશે નહીં, તો તમારી ભૂલ નહીં. અને તમને અસર થાય તો તમારી જ એ ભૂલ, એવું નક્કી સમજી લેજો.
જેનો વધારે દોષ તે જ આ જગતમાં માર ખાય છે. માર કોણ ખાય છે તે જોઈ લેવું. જે માર ખાય છે તે જ દોષિત છે.
જે કડવાટ ભોગવે તે જ કર્તા. કર્તા તે જ વિકલ્પ.
આ મશીનરી હોય ને પોતે બનાવેલી હોય અને તેમાં ગીઅર વહીલ હોય, તેમાં પોતાની આંગળી આવી જાય તો તે મશીનને તમે લાખ કહો કે ભઈ, મારી આંગળી છે, મેં જાતે તને બનાવ્યું છે ને ! તો શું એ ગીઅર હીલ આંગળી છોડે ? ના છોડે. એ તો તમને સમજાવી જાય છે કે ભઈ, આમાં મારો શો દોષ ? તે ભોગવ્યું માટે તારી ભૂલ. આવી જ બહાર બધેય ચાલતી મશીનરી માત્ર છે. આ બધાંય ગીઅર માત્ર છે. ગીઅર ના હોત તો આખા મુંબઈ શહેરમાં કોઈ બાઈ તેના ધણીને દુઃખ ના દેત અને કોઈ ધણી તેની બૈરીને દુઃખ ના દેત. પોતાનું ઘર તો બધાય સુખમાં જ રાખત પણ એમ નથી. આ છોકરાં-બકરાં, ધણી-બૅરી, બધાં જ મશીનરી માત્ર જ છે, ગીઅર માત્ર છે.
કુદરતી ન્યાય તો ગુનેગાર હોય તેને જ દંડે. ઘરમાં સાત માણસો સૂતા હોય પણ સાપ તો ગુનેગાર હોય તેને જ કરડે. એવું છે આ બધું. ‘વ્યવસ્થિત’ !
ભોગવે તેની ભૂલ’ના ન્યાયમાં તો બારના ન્યાયાધીશનું કામ જ નહીં. એમને શું કામ બોલાવવાના હોય ? બહારના ન્યાયાધીશ તો લવાદ કહેવાય અને લવાદ શું કરે ? પહેલાં તો આવીને કહે, ચા-નાસ્તો લાવો. પછી ધીરે રહીને ધણી-ધણિયાણીને કહે કે, અક્કલના કોથળા છો તે આવી ભૂલ કરી ! લવાદ પોતાની આબરૂ-અક્કલ ઢાંકેલી રાખે અને બીજાની ખુલ્લી કરે.
આ કુદરતી ન્યાયમાં તો કોઈ ન્યાયાધીશ જ નહીં ! આપણે ને આપણે જ ન્યાયાધીશ, આપણે જ વકીલ અને આપણે જ અસીલ. તે પછી પોતાને ફાવતો જ ન્યાય કરે ને ! તે મૂઓ, નિરંતર ભૂળ્યો જ કરે. પણ વાય તો કોની પાસે કરાવાય ? જ્ઞાની પુરુષ પાસે કે જેમને પોતાના દેહ માટે પણ પક્ષપાત નથી હોતો ! આ પોતે જ ન્યાયાધીશ ને પોતે જ ગુનેગાર ને પોતે જ વકીલ, તે ન્યાય કઈ બાજુ લઈ જાય ? પોતાની બાજુ જ. આ તો આમને આમ જીવ બંધાયા કરે છે. અહીંથી ન્યાયાધીશ બોલે છે કે તમારી ભૂલ થઈ છે તે પાછો મહીંનો જ વકીલ વકીલાત કરે છે આમાં મારો શો દોષ ? એમ કરીને જાતે જ બંધનમાં આવે ! પોતાના આત્મહિત માટે જાણી લેવું જોઈએ કે, કોના દોષે બંધન છે. ‘ભોગવે તેની ભૂલ” એનો જ દોષ. દેખીતી રીતે ચાલુ ભાષામાં અન્યાય છે પણ ભગવાનનો ન્યાય તો એમ જ કહે છે કે, ‘ભોગવે તેની ભૂલ.’ આ ‘દાદા’ એ જ્ઞાનમાં જેમ છે તેમ જોયું છે કે, “ભોગવે તેની જ ભૂલ’ છે.
| ‘ભોગવે તેની ભૂલ’ ! એટલું જો પૂરેપૂરું સમજાયને તોય એ મોક્ષે લઈ જાય ! આ જે લોકોની ભૂલ જુએ છે એ તો સાવ ખોટું છે. પોતાની ભૂલને લઈને નિમિત્ત મળે છે. આ તો પાછું જીવતું નિમિત્ત મળે તો તેને બચકાં ભરે ને આ કાંટો વાગ્યો હોય તો શું કરે ? ચાર રસ્તા પર કાંટો પડ્યો હોય ને હજારો માણસો જાય પણ કોઈનેય અડે નહીં, પણ ચંદુભાઈ જાય તે કાંટો વાંકો હોય તોય તેને પગે વાગે. ‘વ્યવસ્થિત’ તો કેવું છે?
