________________
આપ્તવાણી-૧
૪૭
આપ્તવાણી-૧
એબોવ નોર્મલ થઈ ગયા છે કે લોકો જ બધા કહેશે કે અમારે આ સાયન્ટીસ્ટ ના જોઈએ. આ બધી ક્રાંતિની તૈયારીઓ થઈ રહી છે.
જ્યાં જ્યાં એક્સેસ થયું એ બધાથી થાક લાગે. વધારે બેસવાનું થયું તો તેનાથી થાક લાગે. અને વધારે સૂવાથી થાક લાગે. દુઃખ અને સુખ રિલેટિવ છે. કોઈ શેઠ તાપમાં ફરતો હોય તો તે પછી બાવળિયો હોય તોય ત્યાંય છાંયડો ખાવા, ઠંડક ખાવા બેસે. અને જો એને ત્યાં જ બાવળિયા નીચે ચાર ક્લાક બેસવા કહીએ તો તે ના કહે. કારણ કે બેસીને થાકી જાય.
હિન્દુસ્તાનમાં સાડા સાત ફૂટનો માણસ આવે તો એ લાંબો લાગે અને આપણે સાત ફૂટવાળાના દેશમાં જઈએ તો ઠીંગણાં લાગીએ. આ તો બધું રિલેટિવ છે. એકના આધારે બીજો લાંબો-ટૂંકો લાગે.
કોઈ માણસ પંચાવન વર્ષ સુધી ભણ ભણ કરે તે લોક શું કહે ? અલ્યા, તું ભણ ભણ કરીશ તો પરણીશ ક્યારે ? એ એબોવ નોર્મલ. જ્યારે બે વરસના બાબાને પરણાવાય એ બિલો નોર્મલ.
ભૌતિક ડેવલપમેન્ટ : આધ્યાત્મિક ડેવલપમેન્ટ હિન્દુસ્તાનના લોકોને આ ફોરેનવાળા છીટ છીટ કરે છે. તેમને અન્ડરડેવલપ્ત કહે છે. ત્યારે મારે કહેવું પડે છે કે મૂઆ, તું અન્ડરડેવલપ્સ છે. આધ્યાત્મિક માટે તું અન્ડરડેવલપ્ત છે અને ભૌતિકમાં તું ફુલ્લી ડેવલડ છે. ભૌતિકમાં તમારો દેશ ફુલ્લી ડેવલડ છે. જ્યારે ભારત દેશ ભૌતિકમાં અન્ડરડેવલપ્ત છે અને આધ્યાત્મિકમાં ફુલ્લી ડેવલડ પ્રજા છે. અહીંના ગજવાં કાપનારને ય હું એક કલાકમાં ભગવાન બનાવી દઈ શકું તેમ છું. બહારની બધી જ પ્રજા આંતરવિજ્ઞાનમાં અન્ડરડેવલડ છે, તે શી રીતે હું તમને સમજ પાડું ?
ત્યાંના લોકોને ક્રોધ-માન-માયા-લોભ હજુ ડેવલપ થાય છે. જ્યારે હિન્દુસ્તાનનાં લોકોના ક્રોધ-માન-માયા-લોભ ફુલ્લી ડેવલપ થઈ ગયાં છે, ટોપ ઉપર જઈ પહોંચ્યાં છે.
ત્યાં ફોરેનમાં તમારો સહેજ ઓળખાણવાળો હોય ને તેને તમે કહો
કે મારે અહીંથી પચાસ માઈલ દૂર જવું છે. તો તે તમને તેની મોટરમાં લઈ જશે ને પાછો લાવશે ને વળી રસ્તામાં હોટલનું બિલ પણ તે આપશે.
જ્યારે અહીં તમારા કાકાના દીકરાની પાસે મોટર માગશો તો તે હિસાબ કાઢશે કે પચાસ માઈલ જવાના ને પચાસ માઈલ આવવાના, સો માઈલ થાય. પેટ્રોલનો ખર્ચ આટલો, ઓઈલ પાણીનો ખર્ચ આટલો ને ઉપરથી મારી મોટર એટલી ઘસાશે એવોય મહીં હિસાબ કાઢી મૂકે. તે મૂઆ જૂઠું. બોલે કે ‘કાલે તો મારા સાહેબ આવવાના છે.’
તે શું છે ? પેલાનો લોભ જ ડેવલપ નથી થયો ને આનો લોભ ફુલ્લી ડેવલપ થઈ ગયો છે. સાત પેઢી સુધીનો ડેવલપ થઈ ગયો છે. જ્યારે ત્યાંની પ્રજાનો લોભ કેટલો ડેવલપ થયેલો હોય ? પોતા પૂરતો જ. વિલિયમ ને મેરી પૂરતો જ અને છોકરો અઢાર વરસનો થાય એટલે તું જુદો ને અમે જુદાં. ને જો મેરી જોડે જરાક અથડામણ થઈ તો તું જુદી ને હું જુદો, તરત જ ડિવોર્સ. જ્યારે આપણે અહીં તો મમતા ઠેઠ સુધીની ડેવલપ થયેલી હોય. એક એંસી વરસનાં ડોસીને પંચ્યાસી વરસના ડોસા આખી જિંદગી રોજ ઝઘડે, રોજ કચકચ ચાલે ને જ્યારે ડોસા ગુજરી ગયા ત્યારે ડોસીએ સરવણી કરી. અને ખાટલામાં ‘તારા કાકાને આ ભાવતું હતું ને તારા કાકાને પેલું ગમતું હતું.’ તેમ યાદ કરી કરીને મૂક્યું. મેં કહ્યું, ‘કેમ કાકી, તમે તો રોજ ઝઘડતા હતા ને ?” ત્યારે કાકી કહે, ‘એ તો એમ જ હોય. પણ તારા કાકા જેવા મને ફરી નહીં મળે. મારે તો ભવોભવ તે જ જોઈએ.’ મમતાય ટોપ સુધી પહોંચેલી હોય !
પ્રાકૃત સાહજિકતા ફોરેનની પ્રજા સાહજિક કહેવાય. સાહજિક એટલે ના-મારકણી ગાય હોય તો તેને નાનું બચ્ચુંય શીંગડું ઝાલે તોય ના મારે ને મારકણી ગાય હોય તો નામેય ના લે તોય મારે. એ લોકોનું એવું સાહજિક હોય. એમણે તમને લઈ જવા હોય તો તરત જ હા પાડે ને ના પાડવાવાળો હોય તો તેય ના પાડી દે. પણ જૂઠું-બુઠું ના બોલે. એમને બેઉ બાજુનું હોય. સીધા તો એકદમ સીધા ને વાંકા તો તેય બાજુ એટલા જ વળેલા. ભારતના લોકો તો અસહજ, હિન્દુસ્તાનમાં સાહજિકતા હતી પણ તે સતયુગના કાળમાં.
