Tattvartha Sutrana Karta Kon Shwetambar Ke Digambar

Author(s): Anandsgarsuri, Akshaychandrasagar
Publisher: Agamoddharak Pratishthan

Page 33

૧૬
‘તત્ત્વાર્થસૂત્રના કર્તા કોણ ?'
છે તેવી રીતે રાખવાનુંજ શાસ્ત્રકારને સ્વીકાર્ય છે, માટે આ શાસ્ત્ર શ્વેતાંબર આમ્નાયનું જ છે
(૭) પાઠકો ! દિગંબરોના હિસાબે જો કોઈ સાધુ માંો હોય તો એની વૈયાવચ્ચ બીજો સાધુ કરી શકતો નથી. કારણ કે એમના સાધુ પાસે પાત્ર નથી હોતું કે જેના વડે ગ્લાન સાધુને આહાર-પાણી કે દવા લાવી આપે અને વસ્ત્ર-કાંબળ વગેરે પણ નથી હોતાં કે જેના વડે તે ગ્લાન સાધુને સંથારો કરી આપે અથવા ટાઢીઓ તાવ હોય તો તે ગ્લાનને ઓઢવા પણ આપી શકે ! છેવટે એ લોકોએ એટલે સુધી માન્યું છે કે ગૃહસ્થોમાં જ પોષ્ય-પોષક વ્યવહાર થઈ શકે, સાધુઓમાં તો નિગ્રન્થપણું હોવાના લીધે પોષ્ય-પોષક વ્યવહાર હોતો જ નથી. એવી સ્થિતિમાં માંદાની માવજત કરવાનું ક્યાંથી માને? અર્થાત્ આ લોકોના હિસાબે સાધુને શિષ્ય તો બનાવી દે છે પણ તે જયારે માંદો પડે ત્યારે તે ગૃહસ્થોને સુપ્રત કરી દેવામાં આવે છે, અને ગૃહસ્થ લોકો એ માંદા સાધુની માવજત (સેવા સુશ્રુષા) કરીને તેને નીરોગી બનાવે છે. આવી હાલતમાં દિગંબરોના હિસાબે વૈયાવચ્ચ કરવાનું કેમ બની શકે ? ખરી રીતે વિનય અને ભક્તિ તો પરસ્પર સાધુઓમાં માનવામાં કોઈ હરકત નથી, પરંતુ ઉપકરણ માનવાની ફરજ આવી પડે એટલે પરસ્પર પોષ્યપોષક ભાવના નામે તેને ઉડાવી દીધી, જો કે સંયતમાં પોષ્યપોષક ભાવ પણ નડતરરૂપ નથી જ . અને વેયાવચ્ચ તો ગ્રન્થકાર મહારાજે તીર્થંકરનામકર્મના આશ્રવમાં અને અત્યંતર તપમાં જણાવ્યો જ છે. અહીં તો ઉમાસ્વાતિ વાચકજીએ તીર્થંકરનામકર્મના કારણો ગણાવતાં વેયાવચ્ચને તીર્થંકરપણાનું કારણ બતાવ્યું છે. અને તીર્થકર-નામકર્મનુ બાંધવું સાધુ તેમજ શ્રાવક બંનેને માટે સરખું જ રાખ્યું છે એટલે કે સાધુને તીર્થંકરનામકર્મબંધની મનાઈ નથી કરી અર્થાત્ ના નથી પાડી - તો એવી સ્થિતિમાં એટલે કે માંદા-સાજા સાધુની વૈયાવચ્ચ અને ચાકરી કરવાથી તીર્થંકર નામ કર્મ બાંધવાનું કહેનાર ગ્રંથલેખક શ્વેતાંબર સંપ્રદાયના જ હોઈ શકે છે. તેવી જ રીતે મુહપત્તી ન હોવાથી દ્વાદશાવર્તવન્દન નહીં થાય અને તે ન થવાથી આવશ્યક પ્રતિક્રમણ નહીં થાય.
(૮) દિગંબરોના હિસાબે કોઈ પણ વસ્તુ સાધુએ રાખવાની મનાઈ છે તો પછી અદત્તાદાનનું વિરમણ શા માટે ? અર્થાત્ આદાન-ગ્રહણમાત્રથી વિરમણ હોવું જોઈએ.
(૯) દિગંબરોની દૃષ્ટિએ વસ્ત્ર વગેરે લેવા અને ધારણ પરિભોગ - આ બધો