________________
૧૧૫
સેઝ-કેટ તરફ અને બીજે પક્ષે આનંદ-આનંદ વ્યાપી ગયાં હતાં. જોકે, તે જમાનામાં આખરી ફેંસલો તલવારના જોરે જ આવી શકે તેમ મનાતું હોવાથી, બંને પક્ષના અનુયાયીઓ પોતપોતાના નેતાની આસપાસ શસ્ત્રસજજ થઈને ભેગા થવા લાગ્યા હતા. રાણી ઇલિઝાબેથ એ પરિસ્થિતિ જોઈ ચોંકી ઊઠી હતી; કારણકે
આ બખેડાના અવાજો અને શસ્ત્રોનો ખણખણાટ તેના મહેલ સુધી પહોંચ્યા વિના રહેતા નહીં.
એટલે ટ્રેસિલિયન સેઝ-કોર્ટ મથકે આવી લાગ્યો, ત્યારે ત્યાં આંગણામાં પડાવ નાખીને પડેલા લશ્કર જેવી પરિસ્થિતિ હતી. દરેકના હાથમાં હથિયાર હતાં અને દરેકના ચહેરા ઉપર કડવાશ હતી – જાણે કે સામા પક્ષ તરફથી થનારા હુમલાની કોઈ પણ પળે આશા રખાતી હોય. અંદર પેસવામાં ડગલે ને પગલે ઓળખાણ માગવામાં આવતું હતું અને ખૂબ ચકાસણી થતી હતી. છેવટે એક જણ ટ્રેસિલિયનને દીવાનખાનામાં લઈ આવ્યો, ત્યારે બીજો સસેકસને તે આવ્યાની ખબર આપવા ગયો. દીવાનખાનામાં બે જ જણ બેઠેલા હતા. તેમના પહેરવેશ, દેખાવ અને રીતભાતમાં ખાસો વિરોધી ગણાય તેવો તફાવત હતે. જરા મોટો હતો તેનો બાંધો લશ્કરી હતી, પણ પોશાક તેમજ રીતભાત અણઘડ જેવાં હતાં. તેના ચહેરા ઉપર ઊંડી સમજદારી ભલે દેખાતી હશે, પણ જીવરાપણું કે કલ્પનાશક્તિનું નામનિશાનેય ન હતાં. ત્યારે જે વધુ જુવાન હતો, તે લગભગ વીસેક વર્ષ કે તેથી ઉપરનો હશે, પણ તેનો પોશાક તે જમાનાની ટાપટીપવાળ હતો. બદામી રંગનો તેને મખમલી જલ્મો ફિત અને જરીકામથી સુશોભિત હતો અને તેના ઉપર સોનાની સાંકળી ત્રણ આંટા દેતી એક ચંદ્રકમાં પૂરી થતી હતી. તેના વાળ પણ ઊભા સુંદર ઓળેલા હતા. તેના કાનમાં ચાંદીનાં એરિંગોની જોડ હતી અને દરેકમાં મોટું મોતી હતું. તેને ચહેરો સુઘડ બાંધાને અનુરૂપ હતો તથા તેના ઉપર નિશ્ચયી બુદ્ધિની તથા સાહસિકતાના તરવરાટની છાયા હતી.
ટ્રેસિલિયન આવતાં જ બંને પોતપોતાની ચિંતા કે વિચારમાંથી જાગ્રત થયા અને તેને આવકાર આપવા લાગ્યા.
પેલા જુવાનિયાએ કહ્યું, “ટ્રેસિલિયન, તારી ફિલસૂફી વિચિત્ર છે – જ્યારે આ ઘરમાં કંઈક મહત્ત્વાકાંક્ષા સિદ્ધ થાય તેમ હતું, ત્યારે તું ત્યાંથી ચાલ્યો ગયો; અને હવે જ્યારે માત્ર જોખમો જ વહેંચી ખાવાનાં છે, ત્યારે તું પાછો આવ્યો !”