________________
૨૮૫
અબઘડી મુલાકાત આપે! ના, ના, એમ નહીં, વાર્ને! દુશ્મનને તુચ્છ ગણી શકાય જ નહિ. એણે મને એવો કારમો ઘા કર્યો છે કે આખી જિંદગી મારે હવે દુ:ખશોકમાં જ વ્યતીત કરવાની છે.”
મારા લૉર્ડ, આપ જરા અરીસામાં આપનું મેં જુઓ – અત્યારે આપની સ્થિતિ કશે વિચાર સ્થિરતાથી કરી શકે એવી લાગે છે? દુ:ખશોકની આવી લાગણીઓથી સામાન્ય માણસો જ અભિભૂત થઈ જાય. પ્રેમમાં સ્ત્રીથી છેતરાનાર આપ જ પહેલા પુરુષ છો કંઈ? અને એ કારણે આપ આમ અવિચારી – પાગલ જેવા થઈ જશે? એ સ્ત્રી તે જાણે આપના જીવનમાં આવી જ નથી એમ માનીને તેને ભૂલી જાઓ. એને આપના મગજમાં જરાય સ્થાન ન આપો. આજે સવારે આપે નક્કી કર્યું છે તેમ, તે સ્ત્રી મેતને પાત્ર છે – તેને મરવા દો!”
“તે એ ભલે મરે– પણ ટ્રેસિલિયનને તે હું મારે હાથે જ ખતમ કરીશ.”
“એ ગાંડપણ છે, નામદાર; પણ મારાથી આપ જેવા મોટાના વેરના કે પ્રેમના માર્ગમાં આડે અવાય નહિ. એટલે આપનો એ નિરધાર યોગ્ય સમય અને તક મળે ત્યાં સુધીને માટે સ્થગિત રાખો – એટલી જ મારી વિનંતી છે.”
તે પછી એ સમય અને તક તું મને નક્કી કરી આપજે- પણ મારો એ નિરધાર બદલવા પ્રયત્ન હવે કરીશ નહિ.”
તે હવે મારા લૉર્ડ, આપ આપની મુક્ત રીતભાત, મુક્ત બોલચાલ ફરીથી આરંભી દો. રાણીજી આપની આ બદલાયેલી સ્થિતિ દેખી ચિંતામાં પડ્યાં છે. પણ એ ચિંતા થોડી વારમાં કંટાળાનું અને પછી ગુસ્સાનું રૂપ લેશે. અત્યાર સુધી તે કેવળ આપ પ્રત્યેના પ્રેમભાવને કારણે જ શાંત રહ્યાં છે.”
એમ? હું એટલો બધો ભાનભૂલો થઈ ગયો છું? ઠીક, હું હવે સ્વસ્થ થઈ જાઉં છું. હું મારી જાત ઉપર કડક નિયંત્રણ રાખીશ. હવે તારે બીજું કહેવાનું છે?”
“મને આપ નામદારની મહોર-મુદ્રાવાળી વીંટી આપો. કારણકે, મારે બાનુને અહીંથી દૂર કરવામાં કેટલાંક માણસની મદદ લેવી પડશે. આપે મને
