________________
१४५
सेज्जातरपिंडो त्ति काउं जेण तेण उवाएण पडिसेहति । तेण चिंतियं जहा मम गेहे एए भत्ताइ न गेण्हंति अन्नेसि पि गेहे जइ एत्थ दवाविस्सामि तओ लक्खिस्सन्ति, ता वासारत्ते वित्ते जत्थ गच्छिस्सन्ति तत्थ गन्तूण केणइ उवाएण दवावेमि त्ति । बहु वासारत्ते गए ते पुट्ठा। जहा भयवं वासारत्ते वित्ते कयरीए दिसाए तुब्भे विहरिस्सह। तेहिं अविगप्पेहिं कहियं जहा अमुगाए। तेण य वित्ते चेव वासारत्ते तीए दिसाए एगमि गोउले गन्तूण केदारपडिविन्नाणे लोगो आवज्जिओ। घयदुद्धाइयं दाउं पयट्टो, तेण भणिओ जहा जया याएमि तया देज्जसु त्ति । ते य साहुणो वासारत्ते वित्ते विहरन्ता तत्थेवागया तेण अलक्खाविंतेण पुव्वपडिसेहियं घयाइयं जाइउं एगमि गेहे मेलिऊण मुक्कं । ते साहुणो निमंतिऊण सुद्धंति पच्चयं उप्पाइय पडिलाहिया ।
इत्थमूर्जितमन्यदपि यदशनादि साधुना लभ्यते तत्परभावक्रीतमुच्यते । अत्र च परभावक्रीताख्योऽन्यतो गृहादानीतत्वादभ्याहृताख्यः, अवभाष्यावभाष्यैकत्रमुक्तत्वात् स्थापनाख्यश्च दोषः स्यादिति
થાર્થ તારૂ II અમને ન કહ્યું એમ સ્પષ્ટ બોલી શકાય તેમ ન હોવાથી કોઈને કોઈ બહાનું કાઢીને તેનો પ્રતિષેધ કરે છે. એટલે પેલા મંખે વિચાર્યું કે “એ ઓ મારા ઘરે આહારાદિ ગ્રહણ કરતા નથી અને અહીં = આ જ ગામમાં બીજાઓ પાસે અપાવીશ તો પણ સાધુઓ જાણી જશે. તેથી એક કામ કરું કે, ચોમાસા પછી તેઓ જ્યાં જવાના છે ત્યાં જઈને કોઈક ઉપાયદ્વારા અપાવું જેથી આ રીતે પરંપરાએ પણ દાન અપાવી કૃતાર્થ થઈશ.” આમ વિચારી ચોમાસાના ઘણા ખરા દિવસો પસાર થયાબાદ = ચોમાસું પૂર્ણતાને આરે આવતા મુખે સાધુઓને પૂછ્યું “હે ભગવંતો ! આપ ચોમાસાબાદ કઈ દિશામાં વિહાર કરશો ? મુનિઓએ કોઈપણ જાતના વિકલ્પ વિના = મંખની ગૂઢ નીતિને વિશે કે બીજીકોઈ કલ્પના ન કરતા કહ્યું કે “અમુક દિશામાં જવાની ભાવના છે.” હવે મંખે ચોમાસુ પૂર્ણ થયે સાધુઓએ બતાવેલ દિશામાં એક ગોકુલમાં જઈને “કેદારપટ્ટિક” વિજ્ઞાનથી લોકોને આવર્જિત કર્યા. આવર્જિત થયેલા લોકો મંખને ઘી-દૂધ વગેરે આપવા લાગ્યા. એટલે તેણે કહ્યું “હમણાં નહિ, પણ જ્યારે માંગુ ત્યારે આપજો .”
આ બાજુ, ચોમાસું પૂર્ણ થયું એટલે મુનિઓ ત્યાંજ આવી પહોંચ્યા. એટલે મંખે સાધુઓને ખબર ન પડે એ રીતે પૂર્વે ના પાડેલી ઘી-દૂધાદિની યાચના કરીને એક ઘરમાં લાવીને મુક્યું. જે ઘરમાં મૂક્યું હતું તે ઘરવાળાઓએ સાધુઓને નિમંત્રણ આપીને, સાધુઓને “આ શુદ્ધ છે” એવો વિશ્વાસ આપીને વહોરાવ્યું. . આ રીતે સંપાદિવડે મેળવેલું = પેદાકરાયેલું બીજું પણ અશનાદિ જે સાધુવડે પ્રાપ્ત કરાય છે. તેને ‘પરમાવઠ્ઠી' કહેવાય છે.
આમાં “ઘરમાવઠ્ઠીત'નામક દોષ તો લાગે જ પરન્તુ સાથોસાથ ખંખે બીજા ઘરોથી યાચના કરી કરીને લાવ્યું હોવાથી અભ્યાહતનામક દોષ અને ખંખે એક જગ્યાએ લાવી મૂક્યું હોવાથી સ્થાપના નામક દોષ પણ લાગે અને અધ્યાહારથી આ સિવાયના પણ મંખનું એ ગામમાં જવું-આવવું વગેરે જીવવિરાધનારૂપ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
