Pind Vishuddhi

Author(s): Kulchandrasuri, Punyaratnasuri
Publisher: Divya Darshan Trust

Page 471

४३८
संखडि भुत्तुव्वरियं, चउण्हमुद्दिसइ जं तमुद्दिटुं । वंजणमीसाइ कडं, तमग्गितवियाइ पुण कम्मं ।।३१ ।। उग्गमकोडिकणेण वि, असुइलवेणं व जुत्तमसणाई। सुद्धं पि होइ पूई, तं सुहुमं बायरं ति दुहा ।।३२ ।। सुहुमं कम्मियगंधग्गि-धूमबफेहिं तं पुण न दुटुं । दुविहं बायरमुवगरण-भत्तपाणे तहिं पढमं ।।३३।। कम्मियचुल्लियभायण-डोवठियं पूइ कप्पइ पुढो तं। बीयं कम्मियवग्घार-हिंगुलोणाइ जत्थ छुहे ।।३४ ।। कम्मियवेसणधूमिय-महवकयं कम्मखरडिए भाणे। आहारपूइय तं, कम्मलित्तहत्थाइछिक्कं च ।।३५ ।। पढमे दिणम्मि कम्मं, तिन्निउ पूइ कयकम्मपायघरं । पूइ तिलेवं पिढरं, कप्पइ पायं कयतिकप्पं ।।३६ ।। जं पढमं जावंतिय, पासंडजईण अप्पणो य कए। आरभइ तं तिमीसं ति, मीसजायं भवे तिविहं । ।३७।। सट्टाणपरट्ठाणे, परंपराणंतरं चिरित्तरियं । दुविहतिविहा वि ठवणा-ऽसणाइ जं ठवइ साहुकए । ।३८ ।। चुल्लुक्खाइ सट्ठाणं, खीराइ परंपरं घयाइयरं। दव्वट्टिइं जाव चिरं, अचिरं तिघरंतरं कप्पं । ।३९ ।। बायरसुहुमुस्सक्कण-मोसक्कणमिइ दुहेह पाहुडिया। परओकरणुस्सक्कण-मोसक्कणमारओ करणं ।।४० ।। पाउयरणं दुविहं, पायडकरणं पयासरणं च। सतिमिरघरे पयडणं, समणट्ठा जमसणाईणं । ४१ ।। पायडकरणं बहिया-करणं देयस्स अहव चुल्लीए। बीयं मणिदीवगवक्ख-कुडुच्छिड्डाइकरणेण ।।४२।। किणणं कीयं मुल्लेणं, चउह तं सपरदव्वभावेहिं । चुनाइकहाइधणाइ-भत्तमङ्खाइरूवेहि ।।४३ ।। समणट्ठा उच्छिन्दिय, जं देयं देइ तमिह पामिच्चं। तं दुटुं जइभइणी, उद्धारियतेल्लनाएण ।।४४ ।। पल्लटियं जं दव्वं, तदन्नदव्वेहिं देइ साहूणं । तं परियट्टियमेत्थं, वणिदुगभइणीहि दिटुंतो ।।४५ ।। गिहिणा सपरग्गामाड-आणियं अभिहडं जईणहा। तं बहदोसं नेयं, पायडछन्नाइबहुभेयं ।।४६ ।। आइन्नं तुक्कोसं, हत्थसयंतो घरेउ तिन्नि तहिं। एगत्थ भिक्खगाही, बीओ दुसु कुणइ उवओगं ।।४७।। जउछगणाइविलितं, उब्भिन्दिय देइ जं तमुब्भिन्नं । समणट्ठमपरिभोगं, कवाडमुग्घाडियं वा वि।।४८।। उड्ढमहोभयतिरिएसु मालभूमिहरकुम्भीधरणिठियं । करदुग्गेझं दलयइ, जं तं मालोहडं चउहा ।।४९ ।। अच्छिन्दिअ अन्नेसिं, बलावि जं देंति सामिपहुतेणा। तं अच्छिज्जं तिविहं, न कप्पए नणुमयं तेहिं ।।५० ।। अणिसिट्ठमदिन्न-मणणुमयं च बहुतुल्लमेगु जं दिज्जा। तं च तिहा साहारण-चोल्लगजड्डानिसटुंति ।।५१ ।। जावन्तियजइपासंडियत्थमोयरइ तन्दुले पच्छा। सद्धा(ट्ठा) मूलारंभे, जमेस अज्झोयरो तिविहो ।।५२ ।। इय कम्मं उद्देसिय-तियमीसज्झोयरंतिमदुगं च। आहारपूइबायर-पाहुडि अविसोहिकोडित्ति ।।५३ ।। तीए जुयं पत्तं पि हु, करीसनिच्छोडियं कयतिकप्पं । कप्पइ जं तदवयवो, सहस्सघाई विसलवोव्व । ।५४ । । सेसा विसोहिकोडी, तदवयवं जं जहिं जया पडियं । असढो पासइ तं चिय, तओ तया उद्धरे सम्मं । ।५५ ।। तं चेव असंथरणे, संथरणे सव्वमवि विगिचंति। दुल्लहदव्वे असढा, तत्तियमेत्तं चिय चयंति ।।५६ ।। भणिया उग्गमदोसा, सम्पइ उप्पायणाए ते वोच्छं। जे णज्जकज्जसज्जो, करेज्ज पिण्डट्ठमवि ते य ।।५।। धाइ दूइनिमित्ते, आजीववणीमगे तिगिच्छा य। कोहे माणे माया, लोभे अ हवंति दस एए ।।५८ ।। पुव् िपच्छा संथव, विज्जामंते य चुन्नजोगे य । उप्पायणाए दोसा, सोलसमे मूलकम्मे य ।।५९।। बालस्स खीरमज्जण-मंडणकीलावणंकधाइत्तं । करिय कराविय वा जं, लहइ जइ धाइपिण्डो सो।।६० ।। कहियमिहो संदेसं, पयर्ड छन्नं च सपरगामेसु । जं लहइ लिङ्गजीवी, स दूइपिण्डो अणहा(8)फलो ।।६१ ।। जो पिण्डाइनिमित्तं, कहइ निमित्तं तिकालविसयं पि। लाभालाभसुहासुह-जीविअमरणाइ सो पावो ।।६२ ।।