________________
२३५
पुट्ठो । । १३ ।।
गागी पच्छन्नो गत्तूणं चेट्ठियं नियघरस्स । किं सुंदरी सुसीला उय निस्सीला व जोएमि । । ८ । । एत्थावसरे पुट्ठो महदइओ एइही कया इहई । तेणुत्तं अज्जेव य बारे गामस्स आयाओ । ।९ ।। साहु सयासाउ तओ, तीए य तयागम मुणेऊण । संमज्जणोवलेवणचंदणमालाइ गिहिकिच्चं । । १० ।। काऊणं सव्वंचिय हरिसवसुल्लसियबहलपुलयाए । नियपरिजणो य सव्वो तदभिमुहं पेसिओ पत्तो । । ११ ।। तं पत्तं दट्ठूणं पुट्ठो सो तेण परियणो मज्झ । कओ नायं तुभेहिं आगमणं परियणो भणइ । । १२ ।। पट्ठविया किल अम्हे सुंदरीए ण णायमम्हेहि । एत्थंतरंमि तो कोउगेण तीए य सो पुव्वाणुभूयमत्थं सद्धिं जं भोइएण संजायं । ता जाव इमं पकहइ तो पत्तो भोइउ गेहे । । १४ ।। दिट्ठो सो उवविट्ठो, तीए समिवे सो वि उवविट्ठो । कयनियजणोवहारो 'सा पुट्ठा जह कहं नायं । । १५ ।। मम आगमणं तुमए', तीए वृत्तं 'अणेण मम मुणिणा । पच्चयपुव्वं कहियं' भद्दे को पच्चओ कहसु । । १६ ।। તીત્ વત્ત નિસુળસુ, તુમ! સહ, ખં મણ્ પુરા વિહિય । નં પિ ય હસિયાય, સુમિળો વિ ય નો મચ્છુ વિટ્ટો ।।9૭ || सव्वमणेण ममं कहियं जो गुज्झदेसतिलओ वि । सो वि य एयं सोउं ईसावसविप्फुरियकोवो । । १८ ।। દેશાન્તરેથી પાછો આવ્યો અને પોતાના ગામની નજીક પાદરે પહોંચ્યો. પોતાના ગામની નજીક પહોંચેલા, પોતાની પત્ની ઉપર પ્રેમવાળા એવા ગામમુખીવડે પોતાના મનમાં વિચારાયું કે, “હું એકલો જ, છાનીરીતે જઈને મારાઘરમાં ચેષ્ટા જોઉં કે સુંદરી સુશીલા છે કે નિઃશીલા કુશીલા છે ?” આ રીતે ભોજિક વિચારી રહ્યો હતો ને પેલી સુંદરીએ મુનિને નિમિત્તે પૂછ્યું કે “મારા પતિ ક્યારે આવશે ?” મુનિએ ઉત્તર આપ્યો હતો કે “આજે જ એ ગામની બહાર આવેલા છે”. સાધુપાસેથી પતિનું આગમન જાણીને હર્ષથી પુલકિત અંગવાળી સુંદરીએ ઘરને સાફ કર્યું. છાણવગેરેનું લીંપણ કર્યું. ચંદનનીમાળા ગોઠવી વગેરે ઘરના બધા કાર્યો કરીને પોતાના સગાં-વ્હાલા પરિજનોને તેમની સામે મોકલ્યા. તે બધા ભોજિક પાસે ગયા. તેઓને સામે લેવા આવેલા જોઈને ભોજિકે પૂછ્યું “મારા આગમનને તમે શી રીતે જાણ્યું ?,” પરિજનોએ કહ્યું “અમે તો નથી જાણ્યું પણ સુંદરીએ જ અમને મોકલ્યા છે.” આ રીતે ભોજિકને પરિજનોની વચ્ચે વાતો ચાલતી હતી અને ઘર તરફ આવી રહ્યા હતા. એજ વખતે કૂતુહલથી સુંદરી સાધુને પોતાના પતિ ભોજિક સાથે પૂર્વ અનુભવેલ બધી વાતોને પૂછે છે. સાધુ બધી વાતો જણાવે છે. એટલામાંજ પોતાના પતિ ભોજિક ઘરે આવ્યા.
(અહીં એક વાત ધ્યાનમાં રાખવા જેવી છે કે, સાધુએ જ્યારે નિમિત્ત કહ્યું, ત્યારે સુંદરીએ તરત ઘરની સાફસૂફી વગેરે કરી. એમાં અપ્લાય વગેરે જીવોની પણ વિરાધના થઈ. જેમાં નિમિત્તભૂત સાધુનું કથન બન્યું. તેમજ સુંદરીના ધરે ઘણાં સમય સુધી તે રહ્યા હશે એ વાત પણ છતી થાય છે કારણ કે હવે કહેવામાં આવશે એ પ્રમાણે સુંદરીની પાસેજ બેઠેલા સાધુને ભોજિક જુવે છે.)
ઘરમાં પ્રવેશીને ભોજિકે જોયું કે સાધુ ત્યાં બેઠા છે. ભોજિક પણ સુંદરી પાસે બેઠા. અને સગાં
વ્હાલા વગેરે બધા આવીને બેઠા. ભોજિકે સગાં-વ્હાલાઓની વધામણી વગેરેનો સ્વીકાર કર્યો. પછી જ્યારે એ લોકો ગયા અને સાધુ હજુ બેઠા હતા, ત્યારે ભોજિકે સુંદરીને પૂછ્યું “મારા આગમનની ખબર તને શી રીતે પડી ?.” સુંદરીએ કહ્યું, “આ મારા સાધુ પાસેથી પારખું કરવાપૂર્વક મેં જાણ્યું.'’
Jain Education International
=
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
