________________
આત્મજાગૃતિ
કાલ ! 48 મુક્ય રહા નીવર નિ યgઃ “શિયાળ ! રહેવા દે, રહેવા દે આ વીચ દેહ છે. એની કાયા નિંદાને પાત્ર છે, એને ખાઈશ તે તારી પણ બુદ્ધિ ભ્રષ્ટ થઈ જશે.'' * શિયાળે કહ્યું : “બાપુ! મને ખૂબ ખૂબ ભૂખ લાગી છે. હું બીજું કાંઈ નહિ ખાઉં, હું તે માત્ર એના હાથે જ ખાઈશ.” આ ગી કહેઃ “હાથ ન ખવાય કારણ કે રાજવિક આ હાથ દાન વજિત છે. આ હાથે દાન કર્યું નથી. આ હાથથી એણે લૂંટ જ ચલાવી છે. આ હાથથી એણે નોટમાં બંડલે જ ભેગાં કર્યા છે. કેવી રીતે ભેગાં કર્યા છે તે તને ખબર છે? લૂંટીને, લોકોને ફસાવીને, અજ્ઞાનમાં રાખીને, વિશ્વાસઘાત કરીનેભેગાં કર્યા છે.'
આ વાત વિચારવા જેવી છે. ભેગું તે કયું પણ સાથે શું આવવાનું? પાછળ મૂકીને જવા માટે કેટલાં પાપો થઈ રહ્યાં છે? પુણ્યને સૂર્ય તપે છે ત્યાં સુધી પૈસાને પ્રકાશ આવે છે, એ આથમતાં આત્માનું શું? '
જબ લગ તેરે પુણ્યકા, આયા નહીં કરાર,
તબ લગ સબકુછ માફ હૈ, ગુના કરો હજાર - જ્યાં સુધી પુણ્ય છે, ત્યાં સુધી ધમધોકાર ચાલે. ઊંધું લાખશે તેય સીધું પડશે. પુણ્યને કરાર પૂરે થશે એટલે પાપને વારો આવશે. પછી સવળું કરશે તેય અવળું પડશે. લક્ષમીને રાખવા માગશે તેય તે તાળી દઈને ચાલી જશે. અત્યારે તમારી પાસે છે, ત્યારે તમે વાપરે નહિ તે લક્ષમી તમારી પાસે કઈ રીતે ટકે? : આજ તે લેકેની એવી વૃત્તિ થઈ છે કે, હું આખા ગામનું ખાઉં, મારું ખાય એનું નખેદ જાય. આવી વૃત્તિ હોય ત્યાં
