________________
૪૬
આત્મજાગૃતિ પછાડા ખાતી હોય ત્યાં સુધી તેનામાં સેન્ટયરસ ઉપાસકા શુદ્ધ ચેતના છે એમ કેમ કહેવાય? હું કહું છું, સેન્દિર્યના ભક્ત બનજે, એને પૂજજે. પણ તે સંન્દર્ય આત્મિક હોવું જોઈએ. સૌન્દર્ય કાંટો નથી, ફૂલ છે. એના દર્શનથી ઘા ન વાગે, પણ હદય સુવાસિત થાય. ડંખ લાગે ત્યાં સૌન્દર્ય નથી, પણ વાસના છે. સિનેમા જેઈને આવ્યા પછી હૈયું નિમળ ને હળવું નથી બનતું, પણ વિકલપના ભારથી ભારે બને છે. જ્યારે વીતરાગનાં દર્શનથી મન વિકલપોથી મુક્ત બની હળવું ને સુવાસિત બને છે એટલે કવિએ કહ્યું છે. •
અખિયનમેં અવિકારી જિનંદા, તેરી અખિયનમેં અવિકાર, શાંત રુચિ પરમાણુ નિપાયા, તુજ મુદ્રા મહારા.
હે ભગવાન! તારી આંખોમાં અવિકાર છે, કારણ કે શાંત અને પવિત્ર પરમાણુઓથી ઘડાયેલી તારી મનોહર મુદ્રામાં વિકાર કયાંથી હોય? અમારી આંખે વિકારી છે, કારણ કે રાગ અને દ્વેષના અપવિત્ર પરમાણુઓથી ઘડાયેલા અમારા દેહમાં અવિકાર ક્યાંથી હોય? અમારા વિકારના અંધકારને તારાં દશનની ત. માં અમે બળવા માટે આવ્યા છીએ. તેને તું બાળી નાખ અને અમને પણ અધિકારી બનાવી
આપણી આંખમાં શું ભર્યું છે તે આપણને દેખાતું નથી. જેમ મેં પર ડાઘ હોય પણ આપણને ન દેખાય, અરીસો મળે તે જ આપણે આપણું મુખ પર રહેલા ડાઘને જોઈ શકીએ. તેમ આગમશાસ્ત્રને અરીસા મળે તે આપણી આંખોમાં રહેલા વિકારને જોઈ શકીએ પણ આપણને તે જોવાની. પુરસદ નથી. મેહની મહાપ્રસાદ મદિરા પીને આપણે આત્મા ચકચૂર બન્યા છે ઘેલા બન્યા છે. ઘેનમાં એ પોતાના દેષને ટેપલે બીજા પર નાખે છે.
