________________
જીવનમાં ધમ જાય છે કે કોઈની સાથે અથડાય ત્યારે જ એને ભાન આવે, એથી જ તે અકસ્માત (Accidents) વધ્યા છે ! દેખતા આંધળાને એની સંખ્યા આજે ઓછી નથી. આવા અને સાચાં સૌન્દર્ય-દશન કયાંથી લાધે?
સંયમની લગામ જેના હાથમાં હોય તે જ સૌન્દર્યને અશ્વ ઉપર ચઢી શકે. આ આંખેને ચામડીના રૂપને, સંજયને કે રસ છે તે જુઓ. ચિંતનાત્મક સાહિત્ય વાંચતાં આંખની પાંપણે પર ઊંઘ ચઢી બેસે, પણ સિનેમા કે નાટકમાં કાં આવે ખરાં? એનું કારણ એ જ કે આંખમાં વિકાર છે, વિકારને વિકારી વસ્તુ જ ગમે. સોંદય કાંટો નથી; ફૂલ છે.
એક કવિએ કહ્યું છે .
Beauty is to admire and not to touch, If it is touched it is spoiled.'
સન્દર્ય પ્રશંસા ભરેલી દષ્ટિથી જોવા માટે છે, સ્પર્શવા માટે નથી. સ્પશતા નાશ પામે. પણ તે કયું સૌન્દર્ય ? આ ચામડામાં વસેલું કે પ્રકૃતિમાં વણાયેલું? દેહદેશવાસી સન્દર્યને હૂંઠનારી આંખ પાપી છે. આવી આંખે એક સ્થાનથી બીજે સ્થાને અથડાયા જ કરવાની. એને સ્થિરતા ક્યાંથી હોય? આત્મદેશવાસી સૌન્દર્ય માટે કહેવાય છે. શુદ્ધ પાપવિદ્વપ
એ સેન્દથી શુદ્ધ છે; પાપને નહિ સ્પશેલું તે પવિત્ર છે. આપણા મહાકવિ કહે છે :
એ રસતરસ્યાં બાળ ! રસની રીત ન ભૂલશે! - પ્રભુએ બાંધી પાળ, રસસાગરની પુણ્યથી.” ચામડાની રૂપકડી પૂતળીઓની શોધમાં જ્યાં સુધી આંખે
