________________
આત્મજાતિ પણ હતાં. બંને જણ લાંબે પ્રવાસ કરી પાલિતાણા પહોંચ્યાં. ગિરિરાજ ઉપર ચાલીને જઈ દેવનગરીનાં દર્શન કર્યા. પ્રભુનાં દશનથી એમને આત્મા નાચી ઉઠયો. * *
જે વસ્તુ ઘણા કણ પછી લાંબે ગાળે મળે તેનું મહત્વ કઈ ઓર હોય છે. શેઠે પણ ઘણું પ્રવાસ પછી જીવનમાં પ્રથમ વાર જ આદીશ્વર પ્રભુને જોયા. એમને આત્મા ડેલી ઊઠશે. આનંદમાં ડેલતા શેઠ મંદિરની બહાર નીકળ્યા, ત્યાં એક સાધુને ભેટે થર્યો. શેઠે એમને પણ પ્રેમથી નમન કર્યું. સાધુએ પૂછ્યું : “શેઠ તમે દૂરથી યાત્રાએ આવ્યા દેખાઓ છો?” . શેઠ બે હાથ જોડી “હા” કહી. , - સાધુએ કહ્યું: “તમે દર્શન કર્યા, હવે તે તમે તમારા ગામ ભેગા થશે, પણ દર્શનની મીઠી યાદ હૈયામાં કઈ રીતે રાખશે? જે આ પવિત્ર સ્થળમાં કેઈ નિયમ લે, કેઈ સંભારણું લે, તે કંઈક મીઠી સ્મૃતિ હૈયામાં સદા ટકી રહે, બાકી પથ્થર ઉપાડીને તે મજૂરો પણ આ તીર્થ ઉપર આવે છે. એમને થોડા જ યાત્રાને લાભ મળવાનો હતો! યાત્રા તે છે કે જેની મીઠી યાદ આપણા જીવનને કેઈ સદ્દગુણથી ભરી દે!”
રંગમંડપમાં પ્રભુની સામે ઊભા રહીને જ શેઠે સાધુનાં વચન સાંભળ્યાં. એમને આ વચને મીઠાં લાગ્યાં. એમણે કહ્યું: “આપની વાત સાચી છે. દેવનાં દર્શન થયાં. ગુરુનાં વચનામૃત પણ સાંભળવા મળ્યાં. હવે એક નિયમ લઉં તે ધર્મ પણ જીવનમાં આવે. તે ગુરુદેવ! મને નિયમ આપે. ગમે તેવા પ્રસંગમાં પણ મારે ક્રોધ ન કરે. જે ક્રોધે મારા જીવનને કટુ બનાવ્યું, એ કોઇને અહીં આવ્યા છતાં પણ ન છોડું તે યાત્રાને અર્થશે ? - ક્રોધને અહીં મૂકતે જાઉં અને પ્રેમની હવા અહીંથી લેતે જાઉં; એ જ યાત્રાની મીઠી સ્મૃતિ.”
