________________
માયાવતાનાં પાન કરવાની આજ્ઞા કરે છે તે હું પણ પ્રતિજ્ઞા કરું છું કે આ અચાના મહાન સિંહાસન પર હું નહિ બેસું પણ શ્રી રામની પદાઓ બિરાજશે. રાજ્યાભિષેક ભારતનો નહિ પણ શ્રી રામના ચરણની ચાખડીઓને થશે. આજથી ભરત એક રાજા તરીકે નહિ, પણ શ્રી રામના ચરણેની પાદુકાઓની આજ્ઞા ઉઠાવનાર સેવક તરીકે રહેશે.” એમ કહી આંસુ નીતરતી આંખે શ્રી ભરતે શ્રીરામના પગની ચાખડીઓ ખેંચી લીધી. (અહિં સભામાં તાળીઓને જોરદાર ગગડાટ થતાં પ્રવચનકારે કહ્યું ) તમે શાંત થાઓ. તાળીઓ ન પાડો. શાંતિથી સાંભળો. આ તે તમને લાગણીઓને ઉછાળ આવે છે, એટલે તમે તમારો હર્ષ વ્યક્ત કરો છે. પણ આ પ્રસંગ ઉપર તે તમારે તાળીઓ પાડવા કરતાં, ઊડે વિચાર કરવાની જરૂર છે. આપણું જીવનમાં આ ભ્રાતૃભાવ અને સાચે ત્યાગ આવી જાય. તે આજ સંસાર જે સળગતે લાગે છે એને બદલે એ સ્વર્ગનું નંદનવન બની જાય.
કલહના અંગારા ઝરંતા આ સંસારમાં પ્રેમધર્મનાં આવાં સુધાબિન્દુએ વર્ષવા માંડે તે સંસાર કે મધુર અને ભવ્ય લાગે? પણ વિષય અને સત્તાના કીડાઓએ આ સંસારમાં અથ ને કામના અંગારા ભરીને આ સંસારને દાવાનળ જે બનાવી દીધું છે. જીવનદ્રષ્ટાઓ કહે છે કે, તમે આ સંસારમાં નન્દનવન જેવા ઇચ્છતા હો તે આ સંસારને એક મુસાફરખાનું સમજીને જીવે. રહે ત્યાં સુધી સૌ મિત્રી ને પ્રેમભર્યા સમ્બન્ધથી રહે અને જવાની પળ આવે તે ગભરાઓ નહિ અને મૃત્યુને પણ કહે કે, “દસ્ત! કંઈ જ વાંધો નથી. હું તૈયાર જ છું. ચાલે, હવે વિલંબ કરવાની કંઈ જ જરૂર નથી.” બોલો, મૃત્યુ માટેની આવી તૈયારી છે? નથી. કારણ? કારણ કે માણસ જીવનને ધર્મ સમજે નથી. ધર્મ સમજ્ય હોય તે એ કહે
