________________
આત્મજાગૃતિ - ભીખ માગવા આવનાર તે ભિક્ષા માગે છે, અને જાણે આડકતરે તેમને ઉપદેશ પણ દે છે. શેઠ, ગયા ભવમાં અમારી પાસે પણ તમારા જેવા જ વૈભવ હતો, સંપત્તિ હતી, પણ અમે ન આપ્યું એટલે અમારે તમારે ત્યાં માગવા આવવાને વાર આવ્યું. તમે આજ નહિ આપે તે આવતા ભવે તમારે પણ અમારી જેમ માગવું પડશે. માટે આપે, થેડામાંથી પણ થોડું આપે.” આ હાથે દાનથી શેભે છે, કંકણું કે ઘડિયાળથી નહિ. હાથથી દાન ન અપાયું તે એ શિયાળ જેવા પશુના ખાવાના કામના પણ નહિ રહે. ચાંદાં તે કાગડે પણ જોઈ શકે
ગીએ જ્યારે શિયાળને કહ્યું કે આ મૃતદેહીના હાથે દાન કર્યું નથી, પણ લૂંટ કરી છે, માટે આ હાથ ખાવા લાયક નથી ત્યારે શિયાળે કહ્યું: “આના બે કાન ખાઉં?”
યેગી કહે: “નહિ, કાન પણ નહિ. યુતિ રાકૃતિપ્રોહિ આ કાને ધર્મકથા સાંભળી નથી, દશનકથા આ કાનને સ્પશી નથી. તેણે તે રેડ્યિાનાં ગાણાં શાંતિથી સાંભળ્યાં છે. દુનિયાના ન્યૂઝ સાંભળ્યા છે, આત્માના ન્યૂઝ સાંભળવાની એને પુરસદ નહતી.
કાનને રાજ્યકથા સાંભળવી ગમે. દેશકથા સાંભળવામાં રસ આવે. ખાવાપીવાની વાતમાં-ભેજનકથામાં કાન સવળા થઈ જાય અને સ્ત્રીકથા આવે ત્યાં તે એમાં તલ્લીન થઈ જાય, એકાગ્ર બની જાય પણ નીતિકથા કાઢે તે ભાઈને ઝોકાં આવે, આળસ ચઢે. સમય નથી. કદાચ કઈ પ્રસંગમાં સાંભળવા બેસી જાય તે એવા શાહુકાર જરાય સાથે લઈને ન જાય! સાંભળેલું બધું જ અહીં મૂકી જાય! લઈ જાય તે ચોરમાં ખપે ને!
આત્માની વાત એક કલાક પણ સાંભળવા માટે સમય ન
