________________
-
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ+++ + વૈરાગ્યના રંગો સજી ક્યારે પ્રભુ! સંયમ રહું? એક સંયમીએ દીક્ષા લેતા પહેલાં લગાતાર ચાર વર્ષ સુધી અખંડ એકાસણા કરેલા (ગાઢ કારણસર ક્યારેક છૂટું રાખ્યું.) અને માટે જ એના ઘરે કાયમી ઉકાળેલું પાણી રહેતું. પણ ઉપાશ્રયથી એનું ઘર ૩૦૦-૪૦૦ ડગલાં દૂર હતું. એટલે ત્યાં પાણી વહોરવા ભાગ્યે જ કોઈ સંયમી જતા. એમાં ય આંબિલ ખાતાનાજ પાણી શરૂ થયા પછી તો ઘરે-ઘરે એક-એક ગ્લાસ પાણી વહોરનારા તો ભાગ્યે જ કોઈક સંયમી મળે.
ધર્મલાભ!''
સાંજે પાંચ-સાડા પાંચ વાગ્યાના સમયે એક મુનિરાજે મુમુક્ષુના ઘરે પ્રવેશ કર્યો. સાથે લોટ હતો.
ઉકાળેલું પાણી છે?' એમ પૃચ્છા કરી.
મુમુક્ષુ (કે જે એ વખતે મુમુક્ષુ ન હતો, મુનિ સાથે કોઈપણ પરિચય વિનાનો જ હતો. માત્ર પ્રાયશ્ચિત્તરૂપે અખંડ એકાસણા કરતો હતો.) આ રીતે ઘરે પાણી વહોરવા આવેલા મુનિને જોઈ અત્યંત આનંદમાં આવી ગયો. “આવો અણમોલ સુપાત્રદાનનો લાભ ક્યાંથી?' એમ વિચારી નાનકડો ઘડો લઈ મુનિ પાસે આવ્યો.
સાહેબ! લાભ આપો.'
મુનિરાજે જોયું કે “સૂર્યાસ્ત થવાને પોણો - એક કલાકની જ વાર હતી. અને ઘડામાં મુમુક્ષુને ચાલે એટલું બે ત્રણ ગ્લાસ જેટલું જ પાણી હતું. જો પાણી લઈ લે તો મુમુક્ષુ શું વાપરે ? અને એ જો નવું પાણી ઉકાળે તો તો દોષો લાગે જ.' એટલે મુનિવર પાણી વહોરતા ખચકાયા. બે - પળમાં જ મુનિના ખચકાટનું રહસ્ય સમજી ગયેલા ચકોર મુમુક્ષુએ ત્યાં જ ઘડો મૂકી દઈ બે હાથ જોડી “પાણાહાર દિવસ ચરિમ...” પચ્ચકખાણ જાતે જ લઈ લીધું અને બોલી ઊઠ્યો,
“સાહેબ! હવે મારે પાણી વાપરવાનું નથી. આ બધા પાણીનો આપે લાભ આપવો જ પડશે.” મુનિરાજે પાણી નિર્દોષ જાણી એ વહોરી લીધું.
એક નિર્દોષ સંયમ જીવન જીવનારા સંયમીનો આવો અણધાર્યો, અપૂર્વ સુપાત્રદાનનો લાભ મળવાથી મુમુક્ષુનો મન-મોરલો નાચી ઊઠ્યો. સંયમીના નિર્મળ સંયમે જ એ મુમુક્ષુની ભાવનાને વેગ આપ્યો હતો.
આ મુમુક્ષુ જ્યારે દીક્ષા લેવાની કોઈ જ ભાવનાવાળો ન હતો ત્યારે એને એકવાર વિચાર આવ્યો કે “હું દરરોજ સ્નાન કર્યા બાદ દર્પણ સામે ઊભો રહી વાળ ઓળું છું. દિવસમાં ત્રણ-ચાર વાર વાળને કાંસકાથી દર્પણ સામે રહીને બરાબર કરું છું. આ મારો મારા રૂપ ઉપરનો કેટલો રાગ! આમાં મને મોક્ષ શી રીતે મળે?' અને એ દિવસથી પોતાની મેળે જ એણે દર્પણમાં જોવાનો ત્યાગ કર્યો. સ્નાન બાદ દર્પણ વિના જ વાળ ઓળી લેવાની પ્રેક્ટિસ પાડી.
