________________
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ ~~~~~~ ઠપકાની ભાષામાં શબ્દો કહ્યા.
એ વખતે મુનિ કહે “આપની વાત એ અપેક્ષાએ ચોક્કસ સાચી કે આમાં મારા મનમાં કોઈ જ ખરાબ ભાવ નથી પણ છતાં મને લાગે છે કે આપણે વ્યવહાર તો બરાબર પાળવો જ જોઈએ. આજે જો એમાં ઢીલ મૂકું તો આજે બા છે, આવતી કાલે યુવાન બહેન વગેરે પણ હોય. આજે ચાર વાગ્યા છે, આવતી કાલે સૂર્યાસ્ત બાદ અંધારાનો સમય પણ હોય.. આવા દૂષણો ઘૂસી ન જાય એ માટે પાણી પહેલા પાળ બાંધી લેવી જરૂરી છે.”
બ્રહ્મચર્ય ગુણ માટેની કેટલી બધી સજાગતા! વ્યવહારની શુદ્ધિ જાળવવા માટેની કેટલી બધી જાગૃતિ!
(૧૩) પોષ મહિનાની થીજવી નાખતી ઠંડીમાં અમે અમદાવાદ તપોવનમાં હતા. ચારે બાજુ ખુલ્લી જગ્યા હોવાના કારણે શહેર કરતા તપોવનમાં ૨૦% ઠંડી વધારે લાગે. આખો દિવસ કામળી ઓઢીને જ બેસવાનું મન થાય. ગોચરી વખતે કે પડિલેહણ વખતે વસ્ત્રો ન પહેરીએ એટલું જ!
એવા વખતે રાત્રે તો કેવી ઠંડી લાગે? અમે ઉપાશ્રયમાં પણ એક રૂમમાં સંથારો કરતા, ઉપાશ્રયના અને આ રૂમના તમામ બારી-બારણાં બરાબર બંધ રાખતા. રૂમમાં નીચે લાકડું હોવાથી ઠંડી ઓછી થતી, છતાં એકાદ ધાબળો પાથરવામાં અને એકાદ ધાબળો ઓઢવા માટે તો અવશ્ય લેવો પડતો. એ પછી પણ ટૂંટિયું વાળીને ઊંઘવાનું થતું.
આવી પરિસ્થિતિમાં એક પ્રભાવક પંન્યાસજી ભગવંત બહાર હોલમાં સંથારો કરતા. નીચે લાકડાને બદલે કોટાસ્ટોન (લાદી) હોવાથી ઠંડી પુષ્કળ લાગે, છતાં એ પૂજનીય પંન્યાસજી માત્ર સંથારો અને ઉત્તરપટ્ટો જ પાથરતા. ઓઢવામાં માત્ર કામળી જ વાપરતા. ધાબળો એકપણ નહિ. અમે ઘણી વાર વિનંતી કરી કે “આપ રૂમમાં આવીને સંથારી જાઓ.” પણ તે કહે “મને કોઈ તકલીફ નથી. તમને રૂમ જરૂરી છે, તો તમે ખુશીથી ત્યાં આરામ કરો.”
વળી રાત્રે ઊંઘ ઓછી થાય, ને એટલે દિવસે એક-બે કલાક ઊંઘી જાય એવું પણ એ ન કરતા. દિવસે માંડ ૨૦ મિનિટ આરામ કરે. બાકી આખો દિવસ પાઠ આપવાદિમાં પસાર કરે.
બીજા એક મુનિ તો માત્ર ને માત્ર કપડો જ ઓઢે છે. કામળી પણ ઓઢતા નથી. દેહ પ્રત્યેની મમતા કેટલી બધી ઘટાડી દીધી હશે આ મહાત્માઓએ!
(૧૪) એક ગુરુએ પોતાના શિષ્યોને શીખવાડ્યું છે કે કોઈપણ બહેનની સાથે કારણસર વાતચીત કરવી પડે, એમને સંબોધન કરવું પડે તો એકલા નામથી એમને ન બોલાવવા. નિશા, રંજન... વગેરે પણ નિશાબહેન, રંજનબહેન... એમ દરેક જગ્યાએ બહેન શબ્દ અવશ્ય લગાડવો.
મેં જ્યારે આ વાત જાણી ત્યારે એ ગુરુને આમ કરવાનું કારણ પૂછ્યું, મેં દલીલ પણ કરી કે “દસવૈકાલિકના સાતમા અધ્યયનમા તો નાથિm v ગુઝા.. એમ કહ્યું જ છે. એ રીતે કોઈ