________________
* વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ + દીપથી માંડીને ૧૭ વર્ષ થયા. કદી એકાસણા અને પરિસીથી ઓછું પચ્ચખાણ કર્યું નથી. અથાત 6000 થી પણ વધુ એકાસણા અખંડ કર્યા.
+ એકવાર વિહારમાં ભારે કસોટી થઈ. સવારે છ વાગે પીંપળી ગામેથી નીકળ્યા, પણ રસ્તો અતિશય ખરાબ ! છેક સાંજે ચાર વાગે એ મુનિરાજ વટામણ પહોંચ્યા. છતાં એ મુનિએ કોઈ જ ફરિયાદ ન કરી. સાંજે ચાર વાગે દર્શન કર્યા બાદ પાણી વાપરી એકાસણું કર્યું. વળી બીજા જ દિવસે પાછો ૧૮ કિ.મી.નો વિહાર તો હતો જ, એ કરીને છેક બપોરે એક વાગે પહોંચ્યા, તો પણ એકાસણામાં કોઈ જ બાંધછોડ નહિ.
+ જ્યારે ગોચરી વાપરવા બેસે ત્યારે “હું ગોચરી વાપરવા બેસું છું” એમ અવશ્ય બોલે.
(એક વાસ્તવિક્તા કદી ન ભૂલીએ કે આરાધકતા વિનાની પ્રભાવક્તા, વિદ્વત્તા, વ્યવસ્થાપકતા, સંચાલકતા નુકસાનકારી છે. પ્રભાવક્તાદિ વિનાની એકલી આરાધતા કદી નુકસાનકારી બનતી નથી. હા ! બંને હોય તો સોનામાં સુગંધ ! પણ આપણે સમજી તો લેવું જ જોઈએ કે પહેલા આરાધકતા, પછી પ્રભાવકતાદિ !
અલબત્ત આરાધકતા એટલે શું? એનું સ્પષ્ટ સ્વરૂપ ચોક્કસ વિચારી લેવું. રાગદ્વેષની હાનિ થાય એ જ સાચી આરાધકતા...).
જુગુપ્સામોહ ઉપર વિજય મુંબઈમાં એકસ્થાને ચોમાસામાં ચાર સાધુઓ બિરાજમાન હતા. એમાં એક હતા બાળમુનિ ! બાર વર્ષની નાની વયે દીક્ષા લીધેલી, પર્યાય બે વર્ષનો થઈ ગયેલો, એટલે પ્રસ્તુત ચોમાસા દરમ્યાન એમની ઉંમર ૧૪ વર્ષ !
એકવાર ચાર સાધુની એ માંડલીમાં ત્રણેક ચેતનાની તપણી ભરીને દૂધ આવ્યું, પણ વહેંચતા વહેંચતા શરુઆતમાં જ વડીલના હાથમાંથી તરાણી છટકી અને અડધી તરાણી જેટલું દૂધ જમીન પર ઢોળાઈ ગયું.
હવે ? જ્યાં રોજ ગોચરી વપરાતી હોય, મેલું લુંછણિયું ફેરવાતું હોય, એવી જગ્યાએ ઢોળાયેલું દૂધ કોણ વાપરે ? રે ! તદન ચોખ્ખી જમીન હોય તો ય ત્યાં ઢોળાયેલું દૂધ હાથથી કે કપડાથી લેવું પડે... આવું દૂધ વાપરતા મોટું બગડે એ સ્વાભાવિક છે.
વડીલ સાધુએ ખેદ વ્યક્ત કર્યો કે “આટલું દૂધ તો બગડી ગયું. ખેર ! હવે આ દૂધ લુંછણિયાથી લુછી નાંખીને પ્યાલામાં ભેગું કરી પરઠવી દઈએ. બીજું વધારાનું દૂધ હું લઈ આવું છું.”
