________________
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ
જો ખરેખર આપણને આપણો આ સ્વદોષ-અસ્વીકાર, સ્વદોષ બચાવ નામનો દોષ ખટકતો હોય, પ્રસ્તુત મુનિની મહાનતા હૈયાને સ્પર્શતી હોય તો આધ્યાત્મિક ક્ષેત્રના એ અજોડ વાક્યને જીવનમાં અપનાવી લેવું જોઈએ કે “આ મારી જ ભૂલ છે.” અને તે તે પ્રસંગોમાં એને આત્મસાત કરી લેવું જોઈએ.
કરશું આપણે આ પુરુષાર્થ ?)
(સૂચન : આ પ્રસંગ પ્રાયઃ ૨૮-૩૦ વર્ષ પૂર્વેનો છે. પ્રસ્તુત મુનિ ૧૫ વર્ષની નાનકડી ઉંમરે દીક્ષિત થયેલા હતા. એમણે આજ સુધીમાં ઘણા મહાત્માઓની સેવા-ભક્તિ કરેલી છે.)
બધું શક્ય છે : જરૂર છે સત્ત્વની અને પુરુષાર્થની
(એક મુનિરાજના શબ્દોમાં) આજથી ચારવર્ષ પૂર્વે વિહારમાં ગોધરાની પૂર્વે એક સ્થાને અમને એ મુનિરાજનો ભેટો થઈ ગયો. સાગર સમુદાયના એ મહાત્મા ! એ વખતે ૮૦ વર્ષની એમની ઉંમર ! (આજે તો ૮૪ વર્ષની હશે.) એ દિવસે એમનો પરિચય થયો, એમની આરાધનાઓ જાણવા મળી, અમે તો ખૂબ જ આશ્ચર્ય પામ્યા.
આ રહી એમની આરાધનાની વિશેષતાઓ :
+ ૬૩ વર્ષની ઉંમરે દીક્ષા લીધી, ૧૭ વર્ષનો દીક્ષાપર્યાય થયો. (આજે ૨૧ વર્ષનો...)
+ દીક્ષા લેતી વખતે શરત કરેલી કે ‘હું ભણી નહિ શકું. મને કશું ચડતું નથી. જાપ-ધ્યાન કરીશ.' છતાં દીક્ષા બાદ એમને જ ભાવના થઈ કે મારે ભણવું છે અને ગુર્વજ્ઞાથી એમણે ગોખવાનો પુરુષાર્થ શરુ કર્યો. એક બાળકની જેમ રોજ મોટે મોટેથી ગોખે. દીક્ષા બાદ જે સયળાસળન... ગાથા ગોખાવવામાં આવે છે, એ પણ અડધી જ ગાથા માંડ સાત દિવસે પાકી થઈ. ૧૫ દિવસે એ ગાથા પૂર્ણ કરી.
પણ એમણે પુરુષાર્થ ન છોડ્યો, ગોખવાનું ચાલુ જ રાખ્યું.
અને આશ્ચર્યની વાત એ કે ૧૧ વર્ષે પખીસૂત્ર કડકડાટ ગોખીને પૂર્ણ કર્યું. આવી સખત મહેનત અને ગુરુકૃપાના પ્રતાપે આજે તો રોજ એક ગાથા ગોખી શકે છે.
+ દીક્ષા બાદ એમણે જીવવિચા૨-નવતત્ત્વ-ચઉશરણપયન્ના-પંચસૂત્ર-અનેક સ્તવનો અને અનેક સજ્ઝાયો કંઠસ્થ કરી લીધા છે.
+ ૮૦ વર્ષની ઉંમરે પણ રોજ ૨૦-૨૫ કિમી.નો વિહાર કરવો હોય તો ય ચાલીને જ કરે. ન ડોળી-ન વ્હીલચેર ! મક્કમતા ગજબની !
૧૦૫
