________________
-~~~~~~વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ
– વૃદ્ધો-ગ્લાન સાધુઓ માંડલીમાં વધુ સમય બેસવા અશક્ય હોય અને એટલે માંડલી સિવાય પ્રતિક્રમણ કરે તો એમાં ખોટું શું છે?
આ બધી વાત અપેક્ષાએ સાચી હોય તો પણ અપેક્ષાએ ઉપરની ચાર બાબતો પણ એટલી જ સાચી છે. એ અધ્યાત્મયોગીએ અર્થને મહત્ત્વ નથી આપ્યું એવું થોડું છે? પણ સૂત્રની જેટલી મહત્તા છે, એ પણ જ્યારે ઉપેક્ષિત થતી દેખાય, ત્યારે એને મહત્તા આપવામાં આવે તો એ યોગ્ય જ છે ને ?
દા.ત. સૂત્રનું મહત્ત્વ ૩૦% છે, અર્થનું મહત્ત્વ ૭૦% છે. પણ સૂત્રનું મહત્ત્વ ૧૦% પણ માંડ દેખાય,
ત્યારે એનું ૩૦% મહત્ત્વ પૂર્ણ કરવા એના પર ભાર આપવામાં આવે એ સ્વાભાવિક છે. અર્થનું મહત્ત્વ ૭૦% તો રાખેલું જ છે, એમાં કંઈ ઓછું નથી કર્યું.
• આવું અન્ય બાબતોમાં પણ સમજી લેવું. અપવાદ હોય એની ના નથી, પણ ઉત્સર્ગની આરાધનાના લાભો ઢગલાબંધ છે, .... આ અંગે ઘણી વિચારણા થઈ શકે.)
સાચો પ્રજ્ઞાચક્ષુ સાધુ ૫૫ વર્ષનો દીક્ષા પર્યાય ધરાવતા એ મુનિરાજની આજે ઉંમર ૯૨ વર્ષની આસપાસ છે. છેલ્લા ૧૫ વર્ષથી એ મુનિ બંને આંખો ગુમાવી ચૂક્યા છે. સૌરાષ્ટ્રના એક મોટા શહેરમાં એક સંઘમાં તેઓ સ્થિરવાસ રોકાયા છે. મોટા ભાગે તે એકલા જ હોય છે. ત્યાં કોઈ ચોમાસું કરે, તો સંખ્યા વધારે થાય, અન્યથા નહિ.
બંને આંખોનું તેજ હણાઈ ગયું હોય, સાથે કોઈ સહાયક ન હોય તો શી રીતે દિવસોમહિનાઓ-વર્ષો પસાર થાય ? એ પ્રશ્ન સહજ રીતે જ આપણને બધાને થાય. પણ આવી વિકટ પરિસ્થિતિમાં પણ એમણે જે આરાધના જાળવી રાખી છે, એ ભારે આશ્ચર્ય ઉપજાવે એવી છે.
(ક) છેલ્લા ૧૫ વર્ષથી કાયમ એકાસણા કરે છે, લગભગ ૧૨ તિથિ આંબિલ કરે છે. આંબિલ એમના શરીરને માફક ન હોવા છતાં પણ તે આંબિલના અનુરાગી છે. “ત્રણ રોટલી, એક ટોકસો દાળ અને બે ઢોકળા” આ એમનો આંબિલનો નિયમિત ખોરાક છે.
(ખ) પ્રશ્ન એ થાય કે “એ જોઈ શકતા નથી, તો ગોચરી કોણ લાવે ? સાથે કોઈ સાધુ નથી કે એ ગોચરી-પાણી લાવી આપે.” પણ આ મુનિરાજ પાસે એક માણસ રાખવામાં આવ્યો છે. એ માણસ એમને જુદા જુદા ઘરોમાં ગોચરી લઈ જાય. પોતે જોઈ તો ન શકે, પણ પૂછી પૂછીને વસ્તુ વહોરે. શ્રાવકો પણ સમજુ ! એટલે બીજો કોઈ વાંધો ન આવે.
આ રીતે જાતે ગોચરી-પાણી લાવે. (ગ) પોતે કાયમ એક જ સ્થાને બેસે, તે સ્થાનથી એમણે બે દોરી બાંધી છે. એક દોરી
