________________
-~~વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ મારે શું કરવું?
પ્રભુવીરે ગૌતમસ્વામીનો સ્નેહરાગ દૂર કરવા માટે આજ્ઞા કરીને એમને છૂટા પાડ્યા. પણ તારી સામે મારું આજ્ઞાશસ્ત્ર ચાલે તેમ ન હતું. કેમકે ગૌતમસ્વામીની જેમ તું મારી આજ્ઞા માની લે એ શક્ય ન હતું.
ઘણા દિવસો વિચાર કર્યા બાદ છેવટે મારે એક વિચિત્ર માર્ગ અપનાવવો પડ્યો. જે ભયાવહ હતો, દેખાવમાં ડરામણો હતો, છતાં નાછુટકે મેં એ માર્ગ અપનાવ્યો.
મેં તારો મારા પ્રત્યેનો સ્નેહરાગ ઘટાડવા માટે તારી સાથેનું વર્તન બગાડી દીધું. તારી સાથે અબોલા લીધા; જાણી જોઈને ! તને એક તમાચો માર્યો; જાણી જોઈને ! તારી હાજરીમાં લોકો સમક્ષ તારી નિંદા કરી; જાણી જોઈને ! તેં ખુલાસા માંગ્યા, ત્યારે ગુસ્સો કરીને તને ચૂપ કરી દીધો; જાણી જોઈને !
આત્મીય શિષ્ય ! તારા પ્રત્યેનું મારું વાત્સલ્ય ત્યારે પણ અગાધ હતું, માટે જ આ બધું હું શી રીતે કરી શક્યો? એ મારું મન જાણે છે. હું રોજ ઊંઘતા પહેલા રડી પડતો. “એક નિર્દોષ આત્માને હું ત્રાસ આપી રહ્યો છું.” એ વિચાર મને ખૂબ સતાવતો. એક સગી મા દીકરાને પરેશાન કરી શકે? દીકરાને દુઃખી થતો જોઈ શકે ?
પણ મારા રોમેરોમમાં તારું હિત, શાસનનું હિત વસેલું હતું એ હું નિર્દભભાવે કહું છું. તને મારી વાતમાં વિશ્વાસ પડશે કે નહિ ? એની તો મને ખબર નથી. પણ હું આ બાબતમાં શુદ્ધ છું, પવિત્ર છું... એ આત્મસાક્ષીએ કહી શકું છું.
મારે નિષ્ફર બનવા ઘણો પુરુષાર્થ કરવો પડ્યો છે હોં ! આમાં
તને આર્તધ્યાન થાય, આપણા બેના સંબંધો તૂટી જાય, તું ગુરુસમર્પણ ગુમાવીને ગુરુદ્રોહી પણ બની જાય... આ બધા જોખમસ્થાનો હતા જ. પણ મને મારી પવિત્રભાવના ઉપર વિશ્વાસ હતો.
અંતે જ્યારે મને લાગ્યું કે “તારો મારા તરફનો સ્નેહ ઓગળી ગયો છે, ત્યારે મેં જ એ આચાર્યશ્રીને જણાવીને તારા ઉપર પત્ર લખાવડાવ્યો.
એ પત્ર આવ્યો, તું તૈયાર થયો. મેં બહારથી તો ઉપેક્ષારૂપે રજા આપી. પણ અંદરખાને હું ઘણો ખુશ હતો.
તારો અભ્યાસ શરૂ થયો. આચાર્યશ્રી દ્વારા તારા બધા સમાચાર મને મળતા જ રહેતા હતા. પણ તારી સાથે મેં પત્રસંપર્ક જાણી જોઈને જ ન કર્યો, તારા સ્વાધ્યાયને અખંડિત બનાવવા !
