________________
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ
પુનરાવર્તન કરત કે કેમ ? એ પ્રશ્ન હતો. પણ તમારી કૃપા ઉતરી, એટલે એ આખી નોટ બીજીવાર બનાવવાનો મને અવસર મળ્યો. આખી નોટ ફરી બનાવીશ, મને કેટલો લાભ થશે ! પાંચમો કર્મગ્રન્થ એકદમ પાકો થઈ જશે.''
પેલા મુનિ તો આભા જ બની ગયા.
(૦ આપણે ઘણી મહેનત કરીને બનાવેલી કોઈપણ વસ્તુની ખરી કિંમત વિચારીએ તો આધ્યાત્મિક દૃષ્ટિએ માત્ર બે પૈસા જેટલી જ છે. પણ એની સામે ઉપશમભાવ, પ્રસન્નતાદિ શુભભાવોની કિંમત એક અબજ રૂપિયા જેટલી છે. બે પૈસાની વસ્તુ નાશ પામે ત્યારે ગુસ્સો કરી, સામેવાળા પર આરોપ-આક્રોશ કરી બીજા એક અબજ રૂપિયા પણ ગુમાવવા એ મહામૂર્ખતા છે. સંસ્કૃતમાં એક સુવાક્ય છે. ‘“ગતં ન શો—મ્’” જે ખતમ થઈ ગયું, એનો શોક ન કરવો. આમ પણ એ હવે પાછું તો આવવાનું જ નથી. તો પછી નકામો શોક કરીને દુ:ખી શીદને થવું ?
•
• આપણી ઉપધિ, નોટો, બેસવાની જગ્યા, ટેબલ, બોલપેનાદિ, શિષ્યાદિ, ભક્તો વગેરે ઢગલાબંધ વસ્તુઓને કોઈ લઈ જાય, ઝુંટવી જાય, પડાવી જાય, પાછી ન આપે... તો પણ એમાં સદૈવ હસતા જ રહીએ. એ જીવ પ્રત્યે લેશપણ અસદ્ભાવ ન કરીએ, એ જ આપણી સાચી સાધુતા છે.)
અલબત્ત, એ વસ્તુ અધિકરણ ન બને, એ માટેની કાળજી તો રાખવી જ જોઈએ.
જ્ઞાનીના બહુમાનથી રે, જ્ઞાનતણા બહુમાન... સલુણા
“સાહેબજી ! અમને તો ભારે આશ્ચર્ય થયું છે. આપ વિશાળ સમુદાયના ગચ્છાધિપતિ છો, સ્વયં આગમોના પારગામી છો, હજારોના પ્રાયશ્ચિત્તદાતા છો અને અમારા ગુરુજી કરતા પર્યાય અને પદવી બંને અપેક્ષાએ મોટા છો. છતાં આજે સાંજની ગોચરીમાં આપ પહેલા આસન ઉપર આવીને બેઠા અને મારા ગુરુજી બે મિનિટ પછી આવ્યા, તો આપ આસન ઉપર રીતસર આખા ને આખા ઊભા થઈ ગયા.
સાહેબજી ! આવું કેમ ? આપે અભ્યુત્થાન કરવાનું જ ન હોય.”
એક મુનિરાજે ગચ્છાધિપતિશ્રીને પ્રશ્ન કર્યો.
વાત તદ્દન સાચી જ હતી. એ આચાર્યદેવ ખરેખર વિશાળસમુદાયાધિપતિ, વિશાળ શ્રુતસ્વામી, દીર્ઘપર્યાયવાળા... હતા જ. એટલે જ મુનિને આશ્ચર્ય થયું કે “મારા ગુરુજી આવે, અને આ ગચ્છપતિ ઊભા થાય એવું કેમ ?' `
ગુણોના સમ્રાટ ગચ્છાધિપતિશ્રીએ સચોટ ઉત્તર આપ્યો. “તારા ગુરુ શાસન-પ્રભાવક છે. વિશિષ્ટગુણ સંપન્ન છે. હું એમનો વિનય કરું તો મારામાં પણ એ બધા ગુણો વિકસે. ખરેખર
૯૪
