________________
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ
તો મેં માત્ર તારા ગુરુનો નહિ, પણ એમનામાં રહેલા વિશિષ્ટ ગુણોનો વિનય કરેલો છે...” વડીલોના વિનય પ્રત્યે પ્રમાદ સેવતા એ મુનિરાજનું મસ્તક શરમથી નમી પડ્યું.
(૦ પ્રત્યેક વડીલો તો આપણા માટે રત્નાધિક છે જ, પણ નાના મુનિઓ પણ વિશિષ્ટ ગુણોની અપેક્ષાએ રત્નાધિક જ છે. આપણે રત્નત્રયીના અભિલાષી છીએ ને ? તો એ રત્નાધિકોનું બહુમાન કરવાથી ખરેખર તો રત્નોનું જ બહુમાન થાય છે. એના દ્વારા એ રત્નોની પ્રાપ્તિ થાય છે. તો આપણે વડીલો કે ગુણાધિક નાના મુનિઓનો યથોચિત વિનય કરવો જ જોઈએ ને ?
• એ વિશાળ સમુદાયના અધિપતિ, આપણે તો સામાન્ય સાધુ ! એ મહાગીતાર્થ આગમજ્ઞ ! આપણે અભણ-અગીતાર્થ-અપરિપક્વ ! એ પોતાનાથી નાનાનો પણ વિનય કરે, આપણે શું આપણા વડીલોનો પણ વિનય ન કરી શકીએ ?
કમ સે કમ આટલું તો કરવું જ કે
– કોઈપણ વડીલ આપણી પાસે આવે તો આપણે ઊભા થવું જ, આસન આપવું.
―
– ગુરુ આપણી પાસે આવે કે હોલમાં આંટા લગાવતા હોય... એ દેખાતાની સાથે જ ઊભા થવું.
આપણી પાસે કોઈપણ વંદનાદિ માટે આવે તો પહેલા ગુરુ પાસે એમને વંદનાદિ માટે મોકલવા, એ પછી જ એમની સાથે વાતચીત કરવી.
વડીલોની સામે મોટા અવાજે ન બોલવું. એકદમ નમ્ર બનીને રહેવું. “હાજી ! નાજી !” એમ જી સાથેના ઉત્તરો આપવા, જેમાં ભારોભાર નમ્રતાનો ભાવ દેખાય.
– વડીલોને કોઈ સૂચન કરવું હોય, વડીલોને એમની ભૂલ બદલ નિર્દેશ કરવો હોય તો ખાનગીમાં, લાગણીપૂર્વક કહેવું.
વિનયના આવા અનેક પ્રકારો આપણે બધાએ ખાસ શીખવા જેવા છે.)
—
-
અશક્ય... અશક્ય... ના રે ના !
૧૨ સાધુઓનું એક નાનકડું પણ ઘણું જ સુંદર સાધુવૃંદ ભારે આશ્ચર્ય જન્માવે એવું ચારિત્રજીવન જીવી રહ્યું છે. કદાચ આ વાંચતા વાંચતા કોઈને એમ પણ મનમાં વિચાર આવશે કે “આ બધું અશક્ય છે, આ તે કંઈ બનતું હશે ? આજના કાળમાં આવું જીવન જીવી શકાતું હશે...”
પણ આવી જો કોઈ શંકા કરે, તો એને કહેવું પડશે કે “ના, આ અશક્ય નથી. નજરોનજર જોવાયેલું આ મુનિવૃંદ છે. ભાગ્યવંત આત્માઓ આવા મુનિવૃંદના દર્શનનો લાભ મેળવી શકે.”
૯૫
