________________
-————વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ ~~-~~-~(‘પાણી પીવું અનિવાર્ય હોવાથી એ માટે દોષિત પણ પીવું પડે. પણ કાપ એવો અનિવાર્ય નથી હોતો. જ્યારે ઘરોના પાણીની અનુકૂળતા મળે, ત્યારે થોડો મોડો કાપ કાઢી શકાય.)
– ૧ મહિના પહેલા કોઈપણ મુનિ કાપ કાઢતા નથી.
- મુમુક્ષુ જો એકાસણું કરવા સમર્થ હોય તો જ આ વૃદમાં દીક્ષા લઈ શકે. નહિ તો આ વૃંદના અધિપતિ મુમુક્ષુને વિવેકપૂર્વક કહી દે કે “તમારી એકાસણું કરવાની શક્તિ નથી, તો તમે બીજા ગ્રુપમાં દીક્ષા લઈ શકો છો...” (શિષ્યસંપત્તિ વધારવાની લાલસા નહિ, મુમુક્ષુ બીજા પાસે દીક્ષા લે એની કોઈ જ ચિંતા નહિ.)
– બાર માસ દરમ્યાન ક્યારેય પાણી ઠારવાનું નહિ. ઉનાળામાં શીત કે અલ્પગરમ પાણી ન મળે, અને એકદમ ધગધગતું પાણી મળે તો પણ એ પરાતોમાં ઠારવાનું નહિ. પણ સાધુઓના પાત્રાઓમાં જ એ પાણી ઠારી દેવાનું.
– પ્લાસ્ટીકના ટોકસા-ટોકસી વાપરવાના નહિ. તુંબડાના કે લાકડાના પાત્રો વગેરે વાપરવા. ઘડા પણ પ્લાસ્ટીકના કે તાંબાના નહિ વાપરવા.
– સ્ટેશનરી, દવાઓ, કપડું વગેરે પણ જો શ્રાવકોની જ તે તે વસ્તુવાળી દુકાનો હોય તો એ દુકાનોમાંથી જ યોગ્ય પ્રમાણમાં લેવું. જેથી આધાકર્મી કે ક્રીત વગેરે દોષો ન લાગે. (શ્રાવકો પાસે મંગાવીએ ત્યારે તો તેઓ બીજી દુકાનોમાંથી ખરીદી લાવે, એમાં ક્રતાદિ દોષો સંભવે...)
– આખા ગ્રુપમાં એકપણ સાધુ પાસે કોઈપણ શ્રાવકનો મોબાઈલ નંબર કે અન્ય કોઈ નંબર નથી. ગમે તે શ્રાવક આવે, કોઈના નંબર તેઓ નોંધતા નથી. હવે જયારે નંબર જ પાસે ન હોય તો ફોન કરાવવાનો તો પ્રશ્ન જ ક્યાં રહ્યો ?
– એકપણ ઝેરોક્ષ કરાવવાની નહિ.
– વિહારમાં જ્યાં જવાનું હોય, ત્યાં આગળથી સમાચાર નહિ મોકલવાના કે “અમે આટલા ઠાણા આવીએ છીએ. ગોચરી-પાણી-ઉપાશ્રયાદિની વ્યવસ્થા રાખવી.” પણ વિહાર કરીને ત્યાં ગયા બાદ જ પાણી વગેરેની ગવેષણા-વ્યવસ્થા વિચારવાની.
– જો સૂર્યાસ્ત થઈ જાય અને હજી જે સ્થાને પહોંચવાનું હોય તે સ્થાન દૂર હોય તો જો રસ્તામાં બીજું કોઈ સ્થાન મળી જાય તો ત્યાં જ રોકાઈ જવું. પણ સૂર્યાસ્ત બાદ વિહાર ન કરવો. જો રસ્તામાં યોગ્ય સ્થાન ન જ મળે, તો પછી આગળ નાછૂટકે વિહાર કરવો.
– કોઈપણ સાધુ પાસે કોઈપણ બહેનો કે સાધ્વીજીઓ બેસી ન શકે, પરિચય ન કરે. હા ! સગીબેન, બા વગેરે સ્વજનો હોય તો એમના પૂરતી જયણા.
– ચોમાસું હોય તો પણ સાધ્વીજીઓ - દરરોજ વંદન કરવા ન આવી શકે. માત્ર પાંચ તિથિ જ વંદન માટે આવી શકે. એ સિવાય વ્યાખ્યાનમાં જ મુખ્ય મુનિને વંદન કરી લે.
