________________
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ
વીસમી સદીના એક મહાન ગચ્છાચાર્યની સંચમસભર
જીવનકહાણી !
(૧) પડિલેહણ પણ હાથની રેખાઓ દેખાય પછી જ કરવાનો આગ્રહ રાખતા. (અલબત્ત મૂળમાર્ગ જૂદો છે.)
(૨) દરેક ક્રિયાઓમાં મુદ્રાઓ અચૂક સાચવતા.
(૩) જયવીયરાયમાં જરૂર હાથ જોડી ઊંચા કરવાનો આગ્રહ રાખતા. (પ્રતિકૂળતામાં પણ) દેરાસરમાં દર્શન કરવા નિશ્રાવર્તી દરેક મહાત્માઓને સમૂહમાં જ લઈ જતા. કોઈએ એકલા નહિ જવું એવા આગ્રહી હતા.
(૪) કમ્મરની અત્યંત તકલીફમાં પણ દેરાસરમાં પ્રભુ સામે ખુરશી વગેરેનો ઉપયોગ કરતા નહિ.
એક હજારનો સ્વાધ્યાય ન થાય તો બીજા દિવસે દૂધ ત્યાગ કરતા. (દૂધ જ જેમનો મુખ્ય ખોરાક હતો છતાં)
(૫) વિહાર કરીને ગામમાં પહોંચતાં અગિયાર વાગી જાય છતાં સ્તોત્ર અને સૂરિમંત્રનો જાપ કરીને પછી જ નવકારશીનું પચ્ચક્ખાણ પાળતા.
(૬) ઉભયટંક પ્રતિક્રમણ સંપૂર્ણવિધિ અને સૂત્ર-અર્થના પૂર્ણ ઉપયોગમય બની કરતા. (છેલ્લા દિવસે ૫-૩ મિ. કાળધર્મ પામ્યા તે પૂર્વે સાંજે ૪-૪૫ પડિલેહણ ના આદેશ અને વાંદણામાં પણ પૂર્ણ ઉપયોગ હતો.) દરેક આવર્તોમાં પૂર્ણ ઉપયોગ હતો.
(૭) પડિલેહણમાં દરેક વસ્રના પડિલેહણમાં અખ્ખોડા-પખ્ખોડા સાચવતા.
(૮) ચૌમાસી પક્ષી પ્રતિક્રમણ પૂજ્યશ્રીની નિશ્રામાં કરનારને ત્રણ-સાડાત્રણ કલાક લાગતા. (સંવત્સરી પ્રતિક્રમણ તો પૂજ્યશ્રી સાથે કરવાનો શ્રાવકો લ્હાવો માનતા અને ખાસ મુંબઈ-સુરત વગેરે શહેરોમાંથી પૂજ્યશ્રી જ્યાં બિરાજમાન હોય ત્યાં પ્રતિક્રમણ કરવા શ્રાવકો આવતા.)
(૯) બારી-બારણું ખોલવું-બંધ કરવું હોય ત્યારે સાધુને બંધ કરતાં પહેલાં પૂંજવાનો ઉપયોગ
ખાસ આપતા.
(૧૦) સૂર્યાસ્ત થતાં જ પૂજ્યશ્રી દંડાસણ લઈને માંડલાં કરી લેતા.
(૧૧) સૂર્યાસ્ત થતાં આખા ઉપાશ્રયમાં નજર ફેરવી લેતા. કોઈ સાધુ બહાર ઊભા હોય તો બોલાવી સમયનો ખ્યાલ આપતા.
(૧૨) બીમારીમાં પણ રાત્રે અગિયાર વાગ્યા પહેલાં પૂજ્યશ્રી સંથારતા નહિ. (૧૩) કોઈ સાધુને સ્વાધ્યાય કર્યા પહેલાં સુવા દેતા નહિ.
૮૯
