________________
-~~-~~-વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ ~-~-~
જે ગુરુજીને હું લગભગ ગુમાવી ચૂક્યો હતો, જે ગુરુજી માટે મેં ખોટી ખોટી ઘણી કલ્પનાઓ કરી હતી, જે ગુરુજી કદાચ મને ફરી મળવાના જ ન હતા. કદાચ, હું જ જેમને મેળવવા ઈચ્છતો ન હતો, એ મારા ગુરુજી મને એ દિવસે પાછા મળ્યા, બમણા ગુરુજી બનીને... ના, ના ! સાક્ષાત ભગવાન બનીને મને એ પાછા મળ્યા.
મારો એ અંગત પત્ર આજે હું જાહેરમાં સહુને વાંચવા માટે ખુલ્લો મૂકું છું. આ શ્રમણ સંસ્થાને જણાવવા માંગું છું કે “જૈનશાસનના સાચા ગુરુવર્યો કેવા હોય !”
આ રહ્યા એ ગુરુજીના પત્રમાં રહેલા અમૃતબિંદુઓ !
મારી માત્ર એક જ વિનંતિ છે કે આ પત્રના શબ્દોને કોઈ ગાંડી ઘેલછા ન માનશો, કે એને માત્ર કલ્પના રૂપ પણ ન માનશો. મારા ગુરુજીના સાડા ત્રણ કરોડ રૂંવાડામાંથી ઉત્પન્ન થયેલા આ પાવન શબ્દો છે.
પત્ર ઃ મારા આત્મીય, મારા નિર્દોષ પવિત્ર સ્નેહનું એકમાત્ર ભાજન મુનિરાજશ્રી...! તદ્દન નિર્દોષ છતાં ઘોર અપરાધી તારા ગુરુજીની અનુવંદના. તું શાતામાં તો છે ને ?
પૂજ્ય વિદ્વાન આચાર્યશ્રીની નિશ્રામાં તારો સ્વાધ્યાય ખૂબ જ સારો થયો. લગભગ પૂર્ણ થયો... એના સમાચાર આચાર્યશ્રીના પત્ર દ્વારા જાણ્યા બાદ કદાચ આખા જગતમાં સૌથી વધુ આનંદ આ તારા ઘોર અપરાધી ગુરુને થયો છે, પણ એ તું સમજી નહિ શકે.
જે મેં ઈચ્છયું હતું, જે મારી ભાવના હતી, જે માટે મેં ભયંકર સાહસ ખેડ્યું, જે માટે મેં મારી જીંદગી જુગારમાં મૂકી એ ફળ આજે બે-બે વર્ષ બાદ સિદ્ધ થતું જોઈ હું શા માટે અત્યંત આનંદ ન પામું ?
મારે કેટલીક વાત વિસ્તારથી કરવી છે.
તારા હિતની અને તારા દ્વારા શાસનહિતની એકમાત્ર ભાવનાથી જ મેં તને દીક્ષા આપી. મારે તારી સેવા જોઈતી ન હતી, પણ તું શાસનનો સાચો સેવક બને, સ્વ-પરનો તારક બને એ જ એકમાત્ર મારી ભાવના હતી. અને આપણે શરુઆતના વર્ષો સાથે રહ્યા, એ વખતની મારી જીવનચર્યા ઉપરથી પણ તને એ વાત સમજાઈ જ હશે.
પણ આ માટે જરૂરી હતું કે “તને ઠોસ શાસ્ત્રાભ્યાસ કરાવવો.” હું જાતે એ માટે અક્ષમ ‘તો. માટે જ વિદ્વાન આચાર્ય પાસે મુકવાનો મેં નિર્ણય કર્યો.
પણ તારી મારા તરફની ગાઢ લાગણીએ મારી ઈચ્છાને અટકાવી દીધી. હું પણ તારી સાથે જ ત્યાં રહું એ કેટલાક કારણોસર શક્ય ન હતું. એમાં એક કારણ એ પણ ખરું કે મારી હાજરી તારા સ્વાધ્યાયમાં વિઘ્ન તો ઊભું કરે જ.
