________________
- વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ
+ એ મહાત્માને સંનિધિની દવા પણ મંજુર નથી “કોઈની પાસે ચોખ્ખું સુપ કે ઓદન છે?” ૨૦ સાધુઓની માંડલીમાં વડીલ પંન્યાસજીએ બધાને પ્રશ્ન કર્યો.
છેલ્લા ચારેક દિવસથી ૭-૮ મહેમાન મહાત્માઓ પણ પધારેલા હતા. પંન્યાસજીએ પોતાના શિષ્યોને સુચન કરી દીધેલું જ હતું કે “મહેમાનોની ભક્તિ કરજો...”
નિર્દોષ ગોચરીના ખપી મહાત્માઓ દોષિત વસ્તુથી ભક્તિ કરવા તૈયાર ન હતા, તો મહેમાન મુનિઓ પણ નિર્દોષતાના જ ખપી હતા.
પણ એક દિવસ એક જગ્યાએ ધાર્મિક પ્રસંગ નિમિત્તે જમણવાર હતો, ગોચરી માટેની વિનંતિ પણ આવી... અને ભક્તિના માસુક સ્થાનિક મુનિઓ હોંશભેર શીરો લઈ આવ્યા. એ સિવાય એ દિવસે ઘરોમાંથી પણ સહજ રીતે ગોચરી વધી પડી.
પંન્યાસજીને શીરો બંધ, છતાં ખપાવવા માટે શીરો લીધો. પાત્રુ આખું ઘી-ઘી વાળું થઈ ગયું. વાપરી લીધા બાદ પાત્રુ બરાબર ધોવા માટે, ઘીની ચીકાશ દૂર કરવા માટે સુપ-ઓદન જરૂરી લાગવાથી એમણે માંડલીમાં ઉપર મુજબ પૃચ્છા કરી.
સાહેબજી ! ચોખ્ખા તો નથી, પણ હમણાં જ ઘરોમાંથી લઈ આવીએ, વાર નહિ લાગે.” વિનયી સાધુએ જવાબ દીધો.
“ના રે ના ! એટલા માટે વધઘટ લેવા જવાની જરૂર નથી. આંગળીથી લુંછી લુંછીને સાફ કરી લઈશ.” પંન્યાસજીએ સ્પષ્ટ ના પાડી, સાધુઓએ બે વાર વિનંતિ કરી, છતાં ના પાડી એટલે સાધુઓ વધુ જીદ ન કરી શક્યા.
મહેમાન સાધુઓ ગોચરી વાપરીને ઊભા થઈ ગયા. પણ એમણે જોયું કે પંન્યાસજીને હજી વાર લાગે એમ છે. સ્પષ્ટ ખ્યાલ આવ્યો કે “શીરાએ મોટું મારી નાખ્યું છે અને પાત્રામાં ફેલાયેલી ચીકાશ કાઢવી અઘરી પડે છે...”
“આપણી પાસે હિંગાષ્ટક છે. એ પંન્યાસજીને આપો ને? એનાથી બે લાભ થશે. મોટું મરી ગયું છે, તે સારું થશે અને પાત્રુ ઘસી ઘસીને સાફ કરવામાં પણ સરળતા રહેશે.” એક મહેમાન સાધુએ કહ્યું અને તરત બીજો મહેમાન સાધુ પંન્યાસજી પાસે હિંગાષ્ટક લઈ ગયો. “સાહેબજી ! આ લો. જલ્દી કામ પતી જશે. બાકી તો આપ હેરાન થશો...” એમ વિનંતિ કરી.
“ના, જરૂર નથી. ચાલશે.” પંન્યાસજીએ ટુંકમાં જવાબ દીધો.
“પણ, સાહેજી ! આપ હેરાન થાઓ છો, તો આ લઈ લ્યો ને? અનુકૂળ રહેશે.” મહેમાને ફરી વિનંતિ કરી.
“ના.” પંન્યાસજીએ હસીને ટુંકમાં જવાબ દીધો.
