________________
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ
(ટ) અધ્યાત્મયોગીને આ સૂરિદેવ પત્રમાં લખતા કે “તમારા જેવી પરમાત્મભક્તિ હજી મારામાં આવી નથી.” (પોતે મોટા હોવા છતાં આ કેટલી બધી નમ્રતા ! નિખાલસતા ! નિરભિમાનિતા !)
(ઠ) સૂરિદેવને વંદનાદિ કરવા સાધ્વીજીઓ આવે, પણ એમની સામે ઊભા ઊભા જ વાત કરીને ચાલી જાય. “સૂરિદેવની સામે આસન ઉપર બેસીને વાતો કરવી” એ પ્રસંગ કદી ન બનતો. (બ્રહ્મચર્યની રક્ષા માટે, વ્યવહારના પાલન માટે સૂરિજી આવા સજાગ હતા)
(ડ) ઉંમર ઘણી થવાથી વિહાર કરી ન શકતા, તો પણ ડોળી કે વ્હીલચેરનો ઉપયોગ ન કરે. મોટા ભાગે માસકલ્પ કરે. વિહારો ઘટાડી દે. એક મહિને નજીકના સ્થાનમાં જાય ત્યારે શ્રાવકો કે સાધુઓ જ એમને ખુરશીમાં ઊંચકીને લઈ જાય.
આ સૂરિજીને માસકલ્પ વ્યવસ્થાનો પ્રેમ જબરદસ્ત ! ઘણા વિહારો, લાંબાવિહારો એમને નાપસંદ હતા.
(ઢ) આખો દિવસ લગભગ સ્વાધ્યાયમાં મગ્ન ! શ્લોકો, પુસ્તકો, ગ્રન્થોનું વાંચન-મનન કર્યા કરે. સંઘના મોટા મોટા ટ્રસ્ટીઓ વંદનાદિ માટે આવે તો પણ અધવચ્ચે વાંચન ન છોડે. અમુક પ્રકરણ પૂર્ણ થાય, પછી જ પુસ્તકમાંથી માથું ઊંચુ કરે અને પૂછે કે “બોલો, શું કામ છે ?” અને કંઈ કામ ન હોય તો એક મિનિટમાં તો એ મોટા મોટા ટ્રસ્ટીઓને પણ સ્નેહપૂર્વક વિદાય આપી દે.
(ત) સાધુઓને શ્રાવકોનો પરિચયાદિ ન કરવા દે. કોઈ સાધુ પાસે શ્રાવકોને બેઠેલા, વાતો કરતા જૂએ તો સૂરિદેવ તરત એ શ્રાવકને પોતાની પાસે બોલાવીને કહે કે “લે, એક નવકારવાળી ગણ.” રાત્રે પણ શ્રાવકોને સાધુઓ પાસે બેસવા ન દે. સાધુઓને પોતાના સ્થાને જ સ્વાધ્યાય કરાવે.
(થ) આ સૂરિદેવ જ્યારે સાધુ હતા અને અભ્યાસ કરતા હતા. ત્યારે એક બાજુ પોતાના જ સ્થાનિક ઉપાશ્રયમાં ત્રણ ત્રણ પંડિતો ભણાવનારા હતા. બીજી બાજુ નજીકના એક ઉપાશ્રયમાં એક આચાર્યદેવ ભણાવનારા હતા. પણ એમનો સ્વભાવ ભારે કડક. ઠપકો આપતા વાર ન લગાડે.
છતાં આ સૂરિદેવ “ભલે ગમે એટલી કડકાઈ સહન કરવી પડે. પણ હું ભણીશ તો વ્રતધારી આચાર્યદેવ પાસે જ ! મારે પંડિતો પાસે નથી ભણવું.” એમ દૃઢ નિશ્ચય કરીને ખરેખર ત્રણેય પંડિતોને ત્યાગી કડક આચાર્યદેવ પાસે કડકાઈ સહન કરવાપૂર્વક ભણ્યા.
૭૯
