________________
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ)
“અરે, આટલી જલ્દી ગોચરી આવી ગઈ ? કેટલા વાગ્યા ? શ્રાવકોને ત્યાં આટલી વહેલી નવકારશી મળે જ નહિ. તું શી રીતે આ બધું લઈ આવ્યો ? મને લાગે છે કે તે કોઈ શ્રાવકને ત્યાંથી દોષિત ગોચરી વહોરી છે. એ વિના આટલી વહેલી ગોચરી મળે જ નહિ. મને પાકી ખબર છે.
બસ ! મારે આજે નવકારશી નથી કરવી. આજે પોરિસી કરીશ.”
સૂરિદેવ બોલી ઉઠ્યા અને ત્યાં જ પોરિસીનું પચ્ચક્ખાણ લઈ લીધું. પોરિસીમાં પણ દૂધ વગેરે પ્રવાહી ન લીધું. કેમકે એ વહેલું આવેલું હોવાથી દોષિતની શંકા હતી. પણ જે ખાખરા વગેરે તદ્દન નિર્દોષ વસ્તુઓની હતી, એ જ વાપરી.
(ઘ) “આજે અધ્યાત્મયોગી મહાપુરુષ પધારવાના છે, એટલે એમના આવ્યા બાદ હું ગોચરી વાપરીશ.' સૂરિદેવે શિષ્યને કહ્યું.
સૂરિદેવ તો એ અધ્યાત્મયોગી મહાપુરુષના પિતાના સ્થાને હતા. છતાં એમને અધ્યાત્મયોગી ઉપર ભારે બહુમાન !
“પણ, સાહેબજી ! એમને આવતા તો દસ વાગશે.” શિષ્યે કહ્યું.
“ભલે ને દસ વાગે ! પરદેશ કમાવા ગયેલો દીકરો કમાઈને પાછો આવતો હોય તો બાપને કેટલો આનંદ હોય. આજે તો હું એ મહાપુરુષના હાથે જ ગોચરી વાપરીશ. મારે કોઈ ઉતાવળ નથી.” સૂરિજીએ કહ્યું.
(પોતે ઘણા વડીલ હોવા છતાં, વૃદ્ધ હોવા છતાં, સમયનો ઘણો વિલંબ થવા છતાં પણ આગંતુક મહાત્મા પ્રત્યેનો વાત્સલ્યભાવ, બહુમાનભાવ કેટલો ગજબનો ? કે એના માટે દસ વાગ્યા સુધી નવકારશી કરવા પણ તૈયાર નહિ...)
(ચ) આસન કાયમ માટે સાદું રાખે. જો શિષ્યો જાડું આસન પાથરે, તો દૂર કરીને જ જંપે. એમની આચાર્ય પદવીના દિવસે જાડું આસન પાથરવામાં આવેલું. એ વખતે પણ એમણે એ આસન દૂર ફગાવી દીધેલું.
(છ) શિયાળામાં ઊંઘતી વખતે ત્રણ કામળી પહેરવી પડે, તો પણ જ્યારે સવારનું પ્રતિક્રમણ કરે, ત્યારે ત્રણેય કામળી, પાંગરણી, કપડો બધું કાઢી નાંખે. માત્ર ચોલપટ્ટો પહેરીને પ્રતિક્રમણ કરે.
(જ) ભયંકર ઠંડી હોય તો પણ સવારે પડિલેહણ વખતે બારી ખોલી જ નાંખે.
(ઝ) પોતાના શિષ્યોના વિકાસ માટે પોતાનાથી છૂટા પાડવા, બીજે મોકલવા પણ સહર્ષ તૈયાર ! “મારા શિષ્યો મારી પાસે જ રહેવા જોઈએ...” એવું લેશ પણ મમત્વ નહિ. અને એ રીતે શિષ્યોને બીજા પાસે ભણવા મોકલીને ભણાવ્યા પણ ખરા.
७८
