________________
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ
આવા વૃદ્ધિ મહાત્માનો આદર્શ સામે રાખી હજી પણ એ શ્રાવકો મિથ્યા માન્યતાઓના ફંદામાંથી છૂટીને સમ્યગ્ માર્ગે આગળ વધે એ જ શુભભાવના.)
મારી દીક્ષાતિથિની ઉજવણી ન હોય !
“આજે કેમ સાધુઓના સ્વાધ્યાયનો ઘોષ સંભળાતો નથી. વાતાવરણ શાંત કેમ છે ? સાધુઓ ક્યાંક ગયા છે કે શું ?”
આચાર્યદેવે પ્રશ્ન કર્યો.
૪૦-૫૦ સાધુઓનું એ વૃંદ એક સંઘમાં બિરાજમાન હતું. આચાર્યદેવ સ્વાધ્યાયના અત્યંત રસિક ! શિષ્યોને એમણે સ્વાધ્યાયમાં જ ડુબાડી દીધા હતા. સંયમજીવનની સુરક્ષા કરવાનું અજોડ સાધન સ્વાધ્યાય છે, એવું તેઓશ્રી ખૂબ જ અંતરથી માનતા હતા. સાધુઓ આખો દિવસ સ્વાધ્યાય કરે એ એમને ખૂબ ખૂબ ગમે. આશ્ચર્ય તો એ હતું કે ચારેબાજુ સાધુઓ સ્વાધ્યાયનો ઘોષ કરતા હોય, એ વખતે એમને ઊંઘ જલ્દી આવી જાય. સ્વાધ્યાય એમની નિંદ્રામાં ખલેલરૂપ નહિ, પણ જાણે કે સંગીતનું કામ કરતો.
એટલે જ આખો દિવસ ઉપાશ્રય સ્વાધ્યાયના ઘોષથી ભર્યો ભર્યો રહેતો.
પણ આજે સ્વાધ્યાયનો અવાજ બિલકુલ સંભળાતો ન હતો. તદ્દન શાંત વાતાવરણ હતું એટલે આચાર્યદેવે પોતાની સેવામાં રહેલા સાધુને ઉપર મુજબ પ્રશ્ન કર્યો.
“સાહેબજી ! બધા વ્યાખ્યાનમાં ગયા છે.” સાધુએ ગભરાટથી ટુંકોટચ જવાબ આપ્યો. “વ્યાખ્યાનમાં ? કેમ ? મેં તો બધાને કહ્યું છે કે વ્યાખ્યાનો તો શ્રાવક-શ્રાવિકાઓ માટેના છે, સાધુ-સાધ્વીઓ માટેના નથી. એમણે તો વાચના સાંભળવાની, પાઠ કરવાનો. શા માટે સાધુઓ વ્યાખ્યાનમાં ગયા ? રોજ તો નથી જતા.” આચાર્યદેવે વળતો પ્રશ્ન કર્યો.
“ગુરુદેવ ! વાત એમ છે કે.... આજે આપની દીક્ષાતિથિ છે, એટલે આપણા વડીલ સાધુઓએ આજે વ્યાખ્યાનમાં આપનો ગુણાનુવાદ રાખ્યો છે. આપના સંયમ, સ્વાધ્યાયાદિ યોગોની ભરપૂર અનુમોદના સાંભળીને સાધુઓ પણ ઉલ્લાસવાળા બને, એ માટે વડીલોએ આજે બધા સાધુઓને વ્યાખ્યાનમાં આવવાનું ફરમાવ્યું છે...” શિષ્યે સ્પષ્ટ જવાબ દીધો...
,,
અને
આચાર્યદેવ એકદમ શોકમગ્ન બની ગયા. એમના મુખની પ્રસન્નતા છિનવાઈ ગઈ. વ્યાખ્યાન પૂર્ણ થયા બાદ મુખ્ય વડીલ મહાત્મા તમામ સાધુઓ સાથે આચાર્યદેવ પાસે આવ્યા. ભાવથી વંદન કરી વિનંતિ કરી કે “આપશ્રી દીક્ષાતિથિના નિમિત્તે હિતશિક્ષા આપશોજી...''
૫૯
