________________
-~~~વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ ——————
(એમના ગુરુણીનું ગ્રુપ મહાસંયમી તરીકે ખ્યાતિ પામેલું છે. એક વાત ધ્યાનમાં લેવી. જૈનેતરને દીક્ષા ચોક્કસ અપાય, પણ એમાં શાસન માટે ખરાબ બોલાવું ન જોઈએ. ગરીબ જૈનેતરોને ગાઢકારણ વિના, એની વિશિષ્ટ યોગ્યતા વિના દીક્ષા આપવામાં લોકનિંદાનો સંભવ ખાસ ધ્યાનમાં લેવો. આ દીક્ષા અપવાદ જેવી સમજવી.)
સરરવતીદેવીની સાચી આરાધના : જ્ઞાનાભ્યાસનો સખત પુરુષાર્થ
મુંબઈના પ્રતિષ્ઠિત સંઘના પ્રમુખે વર્ષો સુધી સંઘની સેવા બજાવ્યા બાદ ૬૭ વર્ષની ઉંમરે દીક્ષાનો સ્વીકાર કર્યો. દીક્ષા બાદ સૂત્રો ગોખવાનો પુરુષાર્થ આરંભ્યો.
પણ ઉંમર મોટી થઈ ગયેલી, એટલે ગાથાઓ ચડતી ન હતી.
છતાં એમણે પુરુષાર્થમાં ખામી ન આવવા દીધી. રોજ ૩-૪ કલાક કોઈપણ જાતનો કંટાળો લાવ્યા વિના સતત ગોખે. દર બે-ત્રણ કે ચાર દિવસે માંડ એક ગાથા થાય. અર્થાતુ રોજની ૩-૪ કલાકની મહેનત પછી માંડ એકાદ લીટી યાદ રહે.
કુલ ૬ મહીના થયા, ત્યારે આ રીતે પગામસિક્કા (૫૦ ગાથા..) પૂરી થઈ.
(મહાનિશીથસૂત્રમાં એકદમ સ્પષ્ટશબ્દોમાં જણાવાયું છે કે રોજેરોજની સખત મહેનત કરવા દ્વારા એક વર્ષે એકગાથા કંઠસ્થ થાય, તો પણ એ પુરુષાર્થ એણે છોડવો નહિ. જો એક વર્ષે પણ એક ગાથા ન ચડે, તો છેવટે નમસ્કારમહામંત્રના જપમાં અને જ્ઞાનીઓની સેવામાં ઉદ્યમ કરવો.
આજે ૫૦ વર્ષની ઉંમરના કે એનાથી મોટી ઉંમરના ઘણા શ્રાવકો એવા હોય છે કે એમને હવે સંસારની કોઈ વિશેષ જવાબદારી નથી હોતી, દીકરાઓએ ધંધો-વેપાર સંભાળી લીધા હોય, લગ્નાદિ પ્રસંગો પણ પતી ગયા હોય, શરીર એકંદરે સારું હોવાથી દીક્ષા લઈ વિહાર-લોચાદિ તમામ કાર્યો સારી રીતે કરી શકવાની ક્ષમતા પણ હોય. મહાત્માઓના સંપર્કને લીધે સર્વવિરતિ પ્રત્યે ઉત્સાહિત પણ બનેલા હોય... છતાં એક જ મુશ્કેલી કે “જે ગોખે, એ ચડે નહિ. ગાથાઓ આવડે નહિ...” આવા શ્રાવકો માત્ર આટલા જ કારણસર દીક્ષા લેતા અટકે એવું પણ બને છે.
કોણ સમજાવે એમને કે ગાથાઓ ન ચડવા માત્રથી દીક્ષાની લાયકાત ખલાસ થતી જ નથી. દીક્ષા કર્મક્ષય માટે છે, રત્નત્રયીની આરાધના માટે છે. ગાથાઓ ઓછી ચડે તો પણ જ્ઞાન માટેનો સખત પુરુષાર્થ, જ્ઞાનીઓની ભક્તિ-સેવા... આ બધું પણ જ્ઞાનની આરાધના જ છે. “વધુ ગાથા ચડે તો જ્ઞાનની આરાધના વધુ અને ઓછી ગાથા ચડે તો જ્ઞાનની આરાધના ઓછી...” આ સમજણ જ સાવ ખોટી છે.
