________________
-~-~~ વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ -------
એ વખતે આ મુનિરાજ આખો લોટ ભરચક ભરી દે, અને આખા વિહારમાં એ પાણી ઉંચકે. એ મનમાં વિચારે કે “આ પાણી આગળના સ્થાને સ્થડિલ - કાપ - લુણાદિમાં કામ આવશે, એટલે એક ઘડો પાણી ઓછું ઉકળાવવું પડશે. એટલી વિરાધના તો ઓછી થાય...”
જે પાણી પોતે વાપરવાનું નથી, એ પાણી પણ ગચ્છને માટે લોટ ભરીને આખો વિહાર ઉંચકીને ચાલવું એ કેવી સુંદર ગચ્છ ભક્તિ ! કેવો જીવદયાના પરિણામ !
| વિહાર કરીને જેવા સ્થાન પર પહોંચે કે તરત પોતાનો પ્યાલો ખોલી દે. પ્યાલો લુંછવા માટેનું વસ્ત્ર (માતરીયું) પવનરહિત સ્થાને બાંધી દે. લુંછણિયું વગેરે પણ બહાર કાઢી રાખે. એમનો ભાવ એ કે “બધા મહાત્માઓ મારા પ્યાલામાં માત્રુ કરે, મારા માતરીયાનો ઉપયોગ કરે,... કોઈએ પોતાના પ્યાલા છોડવા ન પડે, એટલે જ સવારે પાછા બાંધવા ન પડે. એ બધાની ભક્તિનો લાભ આ રીતે મને મળે...”
સ્વાધ્યાયની ધગશ પણ ભારે ! જો ભણનારા સાધુઓ હોય, તો ચાર-પાંચ કલાક પાઠ આપવા તૈયાર ! કોઈ ભણનાર ન હોય તો પણ પોતે રોજ દસેક કલાક સ્વાધ્યાય કરે. રાત્રે ઊંઘવાનું પણ ઓછું !
જે કામ મોટા ભાગે સાધ્વીજીઓ જ કરતા હોય છે અને એટલે જે કામો માટે સાધુઓએ સાધ્વીજીની સહાય લેવી પડતી હોય છે, એ બધા જ કામો આ મુનિએ બરાબર શીખી લીધા. પાટા રંગવાના હોય કે ઓઘા ટાંકવાના હોય કે ઓઘા-દંડાસનાદિનો કાપ કાઢવાનો હોય કે નવા દોરા વગેરે બનાવવાના હોય... બધામાં આ સાધુ હોંશિયાર ! આ સાધુનો મનનો ભાવ એ કે “મારા ગુરુ અને મારા દાદાગુરુ તથા તમામ શાસ્ત્રકારભગવંતો એમ ઈચ્છે છે અને ફરમાવી ગયા છે કે સાધુઓએ સાધ્વીજીઓ સાથે બિલકુલ પરિચય ન કરવો જોઈએ. એટલે જ સાધુઓએ આ બધા કાર્યો શીખી લઈ જાતે જ કરવા જોઈએ કે જેથી તે નિમિત્તે પણ સાધ્વીજીઓનો પરિચય ન થાય. ... બસ, આ મહાપુરુષોની ભાવનાને હું સાર્થક કરું...”
આ ભાવના પણ માત્ર સ્વાર્થલક્ષી નહિ, પરંતુ ગચ્છના કોઈપણ સાધુ એમને આ કામ સોંપે, તો કરી આપે. “તમે શીખી લો ને ? હું ક્યા બધાના કામ કર્યા કરું ? હું તો મારૂ સંભાળું” આવા પ્રકારનો ઉત્તર એમણે સ્વપ્નમાં પણ વિચાર્યો નથી.
એમનો અતિ મહત્ત્વનો એક ગુણ છે દાક્ષિણ્ય ! એ સદા માટે સર્વને અનુકૂળ થવા પ્રયત્ન કરે. ન એમના મોઢામાંથી કોઈ કાર્ય માટે ના નીકળે કે ન એમના મુખ પર કદી ઉગ-આવેશ દેખાય. માટે જ એ બધા ય સાધુઓને ખૂબ જ પ્રિય ! સુદાક્ષિણ્ય જન સર્વને ઉપાદેય વ્યવહાર એ ઉપાધ્યાયજી મહારાજનું વચન એમનામાં એકદમ સાર્થક થતું દેખાય.
(૨૭-૨૮ વર્ષની ભરયૌવન વય ! આ ભીષણકાળ ! મુંબઈ મહાનગરીમાં જ સંપૂર્ણ
