________________
——————— વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ ———————કરવામાં જ હોય એવા ઘરડાની સેવાથી શું લાભ મળે?”
આ વિચાર ખોટો છે. કેમકે આ બધા કંઈ મૂલગુણોના દોષો નથી, આ બધા જ દોષો ઉત્તરગુણોના દોષો છે. વળી આ ઉમરે આવા કાળમાં આવા આવા દોષો તો કોનામાં નથી જાગતાં? શું ખુદ તમારામાં આવા કે એના જેવા બીજા કોઈ દોષો નથી? તો તમે તમારા દોષ નિભાવી શકો અને પારકાના ન નિભાવો, એ કેમ ચાલે?
ખરી વાત એ તો નથી ને? કે વૈયાવચ્ચ કરવાની ઈચ્છા જ નથી, વૃદ્ધ માટે ઘસાઈ છૂટવાની તેયારી નથી, સેવા લેવી છે પણ સેવા કરવી નથી. મોટા બનવું છે, પણ નાના બનવું નથી. અંદરની આ મલિન ભાવના જ વૃદ્ધોની વૈયાવચ્ચ ન કરવા માટેના ખોટાખોટા કુતર્કો ઊભા કરાવતી નથી ને? એ અંદર જોઈજોઈને ચકાસજો.
તમે એ ન ભૂલશો કે વૃદ્ધોની સેવા તમારા કામવિકારાદિ દોષોને સળગાવીને સાફ કરી નાખશે. વૃદ્ધોની સેવા તમારી જ્ઞાનશક્તિ, પ્રવચનશક્તિ, લેખનશક્તિને પચાવનારી પાચનશક્તિ આપશે. વૃદ્ધોની સેવા તમને આ ભવમાં અને ભવાંતરમાં સંયમસાધક નીરોગી દેહની ભેટ આપશે. વૃદ્ધોની સેવા તમારી વાણીમાં અમૃતતુલ્ય મીઠાશને જન્માવી દેશે. વૃદ્ધોની સેવા સદેવ તમને પ્રસન્નતા બક્ષનારા વાતાવરણમાં જ રાખનારું પુણ્ય જન્માવશે. વૃદ્ધોની સેવા તમને ઘડપણમા ઉત્તમ વૈયાવચ્ચીઓ મેળવી આપશે. જો તમે વૃદ્ધોની સેવા નહિ કરો, ઉપેક્ષા કરશો તો કાં તો તમે કદી વૃદ્ધ જ નહિ બનો, અર્થાત્ યૌવનવયમાં જ મોત આવી પડશે. કાં તો વૃદ્ધાવસ્થામાં નિરાધાર-નિઃસહાય-અત્યંત પીડિત બની રહેશો.
મને મારી ચિંતા નથી, પણ મને મારા જેવા હજારેક વૃદ્ધોની ચિંતા તો છે જ, એમની ક્યાંક ક્યાંક ઉપેક્ષા થતી જોઈને મને કરુણા ઉત્પન્ન થાય છે. મને એ ઉપેક્ષા કરનારા સક્ષમ સાધુઓ પ્રત્યે પણ દયા પ્રગટે છે કે “બિચારા તેઓનું શું થશે?'
બસ મારી એક અંતિમ પ્રાર્થના છે, કકળતા હૈયાની અંતિમ વિનંતી છે. સૌના હિત માટેની અંતિમ ભાવના છે -
- કે ૫૦ વર્ષ સુધીના પ્રત્યેક સંયમીઓ = સાધુઓ અને સાધ્વીજીઓ એવો દઢ સંકલ્પ કરે, પ્રતિજ્ઞા લે કે હું ઓછામાં ઓછા એક વૃદ્ધને સાચવી લઈશ. એમની સેવા કરીશ. એ વૃદ્ધ સંયમી મારો શિષ્ય હોય કે મારા ગુરુનો શિષ્ય હોય કે મારા ગુરુભાઈનો શિષ્ય હોય કે બીજા કોઈ ગ્રુપનો હોય કે બીજા કોઈ ગચ્છનો હોય. પણ જો એને જરૂર હશે તો હું ચોક્કસ એની સેવા કરીશ જ. એ વૃદ્ધની જવાબદારી ભલે ખરેખર બીજાની હોય અને તેઓ એ જવાબદારી ન નિભાવતા
