________________
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ
એનો જવાબ એ આપે એ પૂર્વે તો એમના ગુરુએ જ આપી દીધો કે “એમને ઓળી ચાલે છે.. માટે મિષ્ટ નહિ ચાલે.’’
હું સમજ્યો કે ‘એ મજાક કરે છે.’ કેમકે ચોપડેલી રોટલી, લીલું શાક, દૂધ, મસાલાવાળી દાળ... આ બધું મેં જ તો એ સાધુને આપેલું. એમાં ઓળી શી રીતે હોઈ શકે ?
પણ મારા મોઢા પરની મૂંઝવણ જોઈને એમણે વ્યવસ્થિત ખુલાસો કર્યો કે “પહેલા એ વર્ધમાન તપની ઓળી કરતા હતા. પણ પિત્તના કારણે ઊલટી + અશક્તિ વગેરેને લીધે આંબિલો કરવા ખૂબ અઘરા પડવા માંડ્યા. એટલે એમણે ઓળી છોડી. પણ એક દિવસ એમને વિચાર આવ્યો કે હું આંબિલની ઓળી ભલે ન કરી શકું, પણ એનો અર્થ એ પણ નથી કે ‘મારે બધું જ ખાવું : મીઠાઈ-મેવો-ફરસાણાદિ વાપરવું.' એના બદલે હું એકાસણાની ઓળી કરું. અર્થાત્ રોટલી-શાક-દાળ-ભાત-દૂધ આ પાંચ જ વસ્તુઓવાળા એકાસણા કરવા અને એ રીતે ઓળી
કરવી.
દા.ત. ૨૦મી ઓળી હોય, તો ૨૦ દિવસ આવા સાદા એકાસણા કરવાના. પછી બે-ચાર દિવસ પારણા.. એટલે કે મિષ્ટાન્નાદિ વાપરી લેવાનું. વળી ૨૧ દિવસ સાદા એકાસણા. આ રીતે
ઓળીઓ કરવાની.
અત્યારે એમને ૩૩મી ઓળી ચાલે છે. રોજ એકાસણાનું પચ્ચક્ખાણ અને ધારણા અભિગ્રહ લે છે. એટલે એમને પાંચ વસ્તુ સિવાય કશું આપવાનું નહિ.''
હું તો આભો જ બની ગયો. કેવો ગજબનો સાપેક્ષભાવ! તપની ઓળી નહિ, તો ત્યાગની ઓળી તો ખરી જ! વાહ રે વાહ !
(૮) એક પ્રભાવક પ્રવચનકાર પંન્યાસજી મને મળ્યા. એ શક્ય હોય ત્યાં સુધી મોટા હોલમાં અને એ પણ પ્રવચન હોલમાં જ બેસે. રૂમોમાં કે પ્રવચન હોલ સિવાયના મોટા હોલમાં પણ ન બેસે. મેં એમને જ્યારે કારણ પૂછ્યું ત્યારે એ કહે કે “જુઓ, જ્યારે શ્રાવકો ઉપાશ્રય બનાવે, ત્યારે પ્રવચન હોલ બનાવવા પાછળ તો એમનો આશય સ્પષ્ટ જ હોય છે કે અહીં આપણે વ્યાખ્યાન સાંભળશું, આરાધકો સામાયિક-પ્રતિક્રમણાદિ કરશે.'' એટલે પ્રવચન હોલ મુખ્યત્વે શ્રાવક-શ્રાવિકાના માટે જ બનતો હોવાથી એ સાધુ માટે આધાકર્મી દોષવાળો ન બને.
પણ ઉપાશ્રયમાં સ્વાધ્યાયખંડ-ધ્યાનખંડ-બીજા ત્રીજા માળે મોટા હોલ... વગેરે જે બનાવવામાં
આવે, તેમાં તો શ્રાવકોનો આશય આ જ હોય છે કે “અહીં સાધુઓ ભણશે, અહીં સાધુઓ રહેશે, અહીં ગોચરી વાપરશે...'' એટલે એ બધા સ્થાનો સાધુના ઉદ્દેશથી બનતા હોવાથી એ આધાકર્માદિ દોષવાળા બને.
એટલે હું શક્ય હોય ત્યાં સુધી પ્રવચન હોલમાં જ બેસું છું. ગોચરી પણ ત્યાં જ ગોઠવું છું. મારા શિષ્યોને પણ ત્યાં જ બેસાડું છું. હા! ના છૂટકે છેવટે રૂમ વગેરેનો ઉપયોગ કરું પણ ખરો.’’
૩૪
