________________
-
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ
(પરમાત્મા પાસે ક્ષમાની પ્રાર્થના) મારા પ્યારા પ્રભુ વીર!
ખરેખર સાચું કહું છું કે આખી જિંદગી તારા શાસનને રોમેરોમમાં વસાવીને જીવ્યો છું. મને ગાંડી ધૂન લાગી હતી, તારા શાસનની સેવા-રક્ષા-પ્રભાવના કરવાની. અને એ માટે મેં મારું શરીર એટલી હદે ઘસી નાખ્યું કે પ્રભુ! તારી સાથે વાત કરવા માટેની મારી શારીરિક શક્તિ પણ રહી નથી.
પ્રભુ! ગમે તેમ તો ય હું વિતરાગી તો નથી જ, અને માટે જ તારા શાસનની સેવા કરવામાં અનેકાનેક વાર તારી જ આજ્ઞાઓનું ઉલ્લંઘન મેં કર્યું છે, હું રાગ-દ્વેષને પરવશ પણ બન્યો છું. મારા મનમાં વિષય-કષાયો પણ જાગ્યા છે, ... પ્રભુ! એ તમામેતમામ પાપની આલોચના મેં મારા પૂજ્ય ગુરુ ભગવંતો પાસે વારંવાર કરી જ છે, મેં કોઈ પાપ છુપાવ્યા નથી, ચોધાર આંસુએ, સાચા હૈયે રડ્યો છું.
હવે તો અંતિમ પળો આવી ચૂકી છે. પરલોકની વાટે વિચરવાનું છે મારે!
પ્રભુ! ઓ વ્હાલા સ્વામી! મારી છેલ્લી એક જ વિનંતી સ્વીકારશો? મેં આખા જીવન દરમ્યાન જાણે-અજાણે તારા જે કોઈપણ અપરાધો કર્યા હોય, એની તું મને ક્ષમા આપી દે. તારા શાસનની જે સેવા મેં કરી છે, એનાથી જો તું ખુશ થયો હોય, તો કમસેકમ આટલું તો મને આપી જ દે.
અને બીજી એક વિનંતી.... નિખાલસ હેયે તને કહું છું કે હું જેમ પાપથી ખૂબ ડરું છું, એમ દુર્ગતિના દુઃખોથી પણ ખૂબ ડરું છું. નરક કે તિર્યંચના દુઃખોનું સ્મરણ પણ મને ધ્રુજાવી દે છે. એટલે જ સદ્ગતિ મળે એની તીવ્ર તમન્ના છે જ.
છતાં. છતાં. એ વાત અત્યારે ગૌણ કરું છું. ભલે જે ગતિ મળવી હોય, તે મળે.. પણ. પણ... ત્યાં મારા હૈયામાં તારું શાસન મળે, એટલું તો તું મને આપજે જ. તારો રાગ, તારા શાસનનો અનુરાગ, રુવાંડે રુવાંડે સમ્યગદર્શનની ધગધગતી ખુમારી. આટલું તું આપી દેજે. બસ, પછી દુઃખોના વાવાઝોડા તૂટી પડે ને, તો ય વાંધો નહિ. મારા માટે એ સૌથી મોટી સદ્ગતિ જ છે.
ઓ પ્રભુ! આ ગરીબને, આ યાચકને આટલી ભીખ તો તું આપજે જ. જો કે, કંજુસ ન બનીશ, ઉપેક્ષા કરનાર ન બનીશ, મારા દોષોનું દર્શન કરનાર ન બનીશ. (શ્રીશ્રમણસંઘના વિધમાન-અવિધમાન આચાર્ય ભગવંતો-વડીલો પાસે ક્ષમાની પ્રાર્થના)
જિનશાસનની ધુરા વહન કરનારા પરમપૂજ્ય ઉપકારી આચાર્ય ભગવંતો અને સ્થવિર મહાત્માઓ!
