________________
-~-~~-~~વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ -------
એમાંય મોટી ઉંમરે સ્વભાવ ચીડિયો બને, આવેશવાળો બને. એ મને ય ખબર છે. હું ય હવે મોટી ઉંમરવાળો ક્યારનોય બની ગયો છું. મારામાં પણ આ બધી અસર ઓછા-વત્તા અંશમાં આવી જ હોય.
છતાં તમે ખડેપગે મારી સેવા કરી છે, મારા અંડિલ-માત્રુ પરઠવ્યા છે, મારા અંડિલ-માત્રુ સાફ કર્યા છે, મારા માટે રાત્રિના ઉજાગરા કર્યા છે, મારા માટે તમારો સ્વાધ્યાય-તમારા ભક્તોતમારા ચોમાસાઓ ગૌણ કર્યા છે, તમે આટલું બધું કર્યું છતાં મેં એની કદર કરવાને બદલે ઠપકા આપ્યા હોય તો ય તમે તો હસતા જ રહ્યા છો, ભરયુવાન ઉંમરમાં તમારી આ ગુરુભક્તિને બિરદાવવા માટે મારી પાસે માત્ર આંખના આંસુ જ છે, પણ એમાં જ બધું આવી જાય છે. શબ્દો એ માટે વામણાં જ પડવાના.
મને ગર્વ હતો કે “મેં મારા ગુરુદેવની જેવી સેવા કરી છે તેવી કદાચ કોઈએ પોતાના ગુરુની નહિ કરી હોય.' પણ આજે તમે મારો ગર્વ સાવ ઉતારી નાખ્યો. તમારી ગુરુસેવા રૂપી મેરુની સામે મારી ગુરુસેવા તો મને ધૂળની રજકણ સમાન પણ નથી લાગતી. જ્યાં સુધી મને મોક્ષ ન મળે, ત્યાં સુધી દરેક માનવ ભવમાં છેલ્લે વૈયાવચ્ચી તરીકે, સમાધિદાતા તરીકે તમે જ મળો... એવી મને ભાવના થાય છે.
તમારી ઉત્તમોત્તમ વૈયાવચ્ચમાં ય મેં તો ભૂલો કાઢીકાઢીને તમને ખૂબ પરેશાન કર્યા છે, તમારી વૈયાવચ્ચના બદલામાં હું તમને કશું આપી શક્યો નથી, તમારી કદરદાની કરી શક્યો નથી. મને ક્ષમા આપજો પણ મારા અંતરના આશિષ છે કે પ્રભુ તો તમારી વૈયાવચ્ચની કદર કરશે જ.
તમે મને સમાધિ આપી છે, તો પ્રભુ તમને જીવનમાં અને મરણમાં સર્વત્ર સમાધિ આપશે જ, આ મારા તમને આશીર્વાદ છે, અને એ નિષ્ફળ નહિ જ જાય એની મને શ્રદ્ધા છે.
... ચાલો, હવે વિદાય લઉં છું. ફરી ક્યારે ક્યાં મળશું? એ ખબર નથી. છેલ્લે મોલમાં તો ભેગા થશું જ ને?
(પોતાના અણુ જેવા દોષને મેરુ જેવો મોટો જ જોવાનો પૂજ્યપાદ ગુરુદેવશ્રીનો સ્વભાવ હતો. અમે ઉપર એમના એ સ્વભાવ પ્રમાણે જ લખ્યું છે, એટલે સૌને વિનંતી કે પૂજ્યપાદશ્રીને “મેરુ જેવા મોટા દોષવાળા માનવાની ભૂલ ન કરે.”
અને... એમની ક્ષમાપનાની પરાકાષ્ઠાની ભાવધારાને સ્પર્શ કરવાનો, હૈયાથી અનુભવવાનો પ્રયત્ન કરે.
સંયમીઓને આનાથી વધુ સૂચન કરવાની જરૂર ખરી?)
