________________
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબીઓ)
ખબર પડે. મને મારી જાત સાવ એકલી પડી જતી દેખાઈ. બધા સાધુઓ પોતપોતાના ગ્રુપ બની જવાથી આનંદમાં હતા, પણ કોઈને મારા જેવા નોંધારાઓનો વિચાર પણ નહિ આવ્યો હોય કે આ ઘરડા થઈ રહેલા, એકલા સાધુની શી હાલત થતી હશે ?
મારી મુંઝવણ વધી અને હું આખો દિવસ ઉદાસ રહેવા લાગ્યો. ગુરુને પણ આ વાત ક૨વાની મારી હિંમત ન થઈ. મારો સ્વભાવ પાછો સ્વમાની! એટલે માગણી કરવી કોઈની પાસે દીન બનવું... એ મારા સ્વભાવમાં જ ન હતું.
હવે એક બાજુ સ્વમાન ! સ્વાભિમાન ! બીજી બાજુ ઘડપણના કારણે ઊભી થયેલી પરાધીનતા ! આ બે વચ્ચે કેમ મેળ ખાય?
પણ
જિનશાસન તો રત્નોની ખાણ છે ! મારી સમજ ઊંધી પડી.
અમારા ગ્રુપના એક સંયમી-પ્રભાવક સાધુ એક રાત્રે મારી પાસે આવ્યા. દસેક મિનિટ બીજી બધી વાતો કર્યા બાદ એ મને ખાનગીમાં લઈ ગયા.
“ઘણા દિવસથી તમે ચિંતામાં લાગો છો, મોઢા પર આનંદ દેખાતો નથી. એવું શા માટે ? અમારી કોઈ ભૂલ ? તમે અમને તમારી મૂંઝવણ ન કહો ? અમે તમારા બાળક જેવા છીએ.’’
એ સાધુએ ભરપૂર વાત્સલ્ય અને લાગણીભરી વાણીથી મને પ્રશ્ન કર્યો.
“ના. ના. કશી ચિંતા નથી. તમે બધા છો. પછી મારે શી ચિંતા ?'’ મેં વાત છુપાવી.
પણ એ યુવાન સાધુ ભારે હોંશિયાર! એક મિનિટ શાંત રહી એણે ગદ્ગદ્ બની ગયેલા સ્વર સાથે શબ્દો ઉચ્ચાર્યા.
“મુનિવર! અમને પારકા ન ગણો. તમારી કોઈપણ ચિંતા દૂર ક૨વાની જવાબદારી મારી છે. મને આપની સેવાની તક આપો. મારા પર ઉપકાર કરો.’’
અને દિવસોની મારી ચિંતા ધ્રુસકે ધ્રુસકે રૂદન સાથે, ચોંધાર આંસુ સાથે બહાર વરસી પડી. બે મિનિટ સુધી હું રડતો જ રહ્યો. એ સાધુ મારી પીઠ પર હાથ ફેરવતો રહ્યો.
“મને માત્ર મારા ઘડપણની ચિંતા છે, મને કોણ સાચવશે ? ગુરુ તો હવે ગમે ત્યારે ઉપડી જશે. પછી હું એકલો? તદ્દન નકામો અને બોજારૂપ. મારી સારસંભાળ કોણ લેશે ?’' મેં કહ્યું,
અને મારા આશ્ચર્ય વચ્ચે એ પ્રભાવક મુનિ બોલી ઊઠ્યા, ‘બસ, આટલી જ વાત છે ને ? તો તમે જરાય ચિંતા ન કરો. હું હમણા જ તમારી પાસે બાધા લઈ લઉં છું કે હું આખી જિંદગી તમારી સાથે રહીશ. તમારા શિષ્યની જેમ રહીશ. મારે બે શિષ્યો થઈ ગયા છે. બીજા પણ થશે પણ એ બધા કરતા પણ મારે મન તમારું મહત્ત્વ સૌથી વધારે રહેશે. મારા શિષ્યો મારી નહિ, તમારી કાળજી સૌપ્રથમ ક૨શે. અને તમે વિશ્વાસ રાખજો કે આ મારું વચન હું અક્ષરશઃ પાળીશ. તમારી સેવા દ્વારા તો મને ભગવાનની સેવાનો લાભ મળશે. મારું મોહનીય કર્મ તૂટશે. મારી શક્તિઓ સાચા માર્ગે જ વપરાશે. આ બધું તમારી સેવાના પ્રભાવથી થશે. હું તમારો ઉપકારી નહિ, પરંતુ
૧૯
