________________
ભાવનાબાધ
પરમાધામીએ કીધા, શખલનામા પરમાધામીએ તે શ્વાનરૂપે મને ભોંય પર પાડ્યો; જીર્ણ વસ્રની પરે ફાડ્યો; વૃક્ષની પરે છેદ્યો; એ વેળા હું અતિ અતિ તરફડતા હતા.
૪૯
વિકરાળ ખગે કરી, ભાલાએ કરી, તથા ખીજા શસ્ર વડે કરી મને તે પ્રચંડીએએ વિખંડ કીધા હતા. નરકમાં પાપકર્મોં જન્મ લઈને વિષમ જાતિના ખંડનું દુઃખ ભોગવ્યામાં મા રહી નથી. પરતંત્ર કરી અનંત પ્રજ્વલિત રથમાં રાઝની પેઠે પરાણે મને જોતર્યાં હતા. મહિષની પેઠે દેવતાના ‘વૈક્રિય કરેલા અગ્નિમાં હું મળ્યા હતા. ભડથું થઈ અશાતાથી અત્યુગ્ર વેદના ભાગવતા હતા. ઢંક–ગીધ નામના વિકરાળ પક્ષીઓની સાણસા સરખી ચાંચથી ચૂંથાઈ અનંત વલવલાટથી કાયર થઈ હું વિલાપ કરતા હતા. તૃષાને લીધે જલપાનનું ચિંતન કરી વેગમાં દોડતાં, વૈતરણીનું ૭રપલાની ધાર જેવું અનંત દુઃખદ પાણી પામ્યા હતા. જેનાં પાંદડાં તીવ્ર ખગની ધાર જેવાં છે, મહા તાપથી જે તપી રહ્યું છે, તે અસિપત્રવન હું પામ્યા હતા; ત્યાં આગળ પૂર્વકાળે મને અનંત વાર છેઠ્યો હતા. મુગરથી કરી, તીવ્ર શસ્રથી કરી, ત્રિશૂલથી કરી, મુશળથી કરી, તેમજ ગદાથી કરીને મારાં ગાત્ર ભાંગ્યાં હતાં. શરણરૂપ સુખ વિના હું અશરણુરૂપ અનંત દુઃખ પામ્યા હતા. વસ્ત્રની પેઠે મને છરપલાની તીક્ષ્ણ ધારે કરી, પાળીએ કરી અને કાતરણીએ કરીને કાપ્યા હતા. મારા ખંડાખંડ કટકા કર્યાં હતા. મને તીરછે દેવો હતા. ચરરર કરતી મારી ત્વચા ઉતારી હતી. એમ હું અનંત દુઃખ પામ્યા હતા.
પરવશતાથી મૃગની પેઠે અનંત વાર પાશમાં હું
૪
