________________
ભાવનાબેધ ધ્યાને સમતા ભાવે રહ્યો. એથી એ મહાનુભાવ પુંડરિક ચવીને સમર્થ સર્વાર્થસિદ્ધ વિમાને તેત્રીશ સાગરેપમના અત્યગ્ર આયુષ્ય દેવરૂપે ઊપ. આસવથી શી કુંડરિકની દુઃખદશા! અને સંવરથી શી પુંડરિકની સુખદશા !!
દૃષ્ટાંત :- (૨) શ્રી વાસ્વામી કેવળ કંચનકામિનીના દ્રવ્યભાવથી પરિત્યાગી હતા. એક શ્રીમંતની રકૃમિણ નામની મનેહારિણું પુત્રી વાસ્વામીને ઉત્તમ ઉપદેશને શ્રવણ કરીને મેહિત થઈ. ઘેર આવી માતાપિતાને કહ્યું કે, જે હું આ દેહે પતિ કરું તે માત્ર વાસ્વામીને જ કરું, અન્યની સાથે સંલગ્ન થવાની ભારે પ્રતિજ્ઞા છે. કમિણને તેનાં માતાપિતાએ ઘણું કહ્યું, “ઘેલી! વિચાર તે ખરી કે, મુનિરાજ તે વળી પરણે? એણે તે આસવ દ્વારની સત્ય પ્રતિજ્ઞા ગ્રહણ કરી છે. તે પણ ફમિણીએ કહ્યું ન માન્યુ. નિરુપાયે ધનાવા શેઠે કેટલુંક દ્રવ્ય અને સુરૂપ રુકુમિણુને સાથે લીધી; અને જ્યાં વાસ્વામી વિરાજતા હતા ત્યાં આવીને કહ્યું કે, “આ લક્ષમી છે તેને તમે યથારુચિ ઉપયોગ કરે; અને વૈભવવિલાસમાં વાપરે અને આ મારી મહા સુકમલા રુકમિણ નામની પુત્રીથી પાણિગ્રહણ કરે.” એમ કહીને તે પિતાને ઘેર આવ્યો.
યૌવનસાગરમાં તરતી અને રૂપના અંબારરૂપ રુકમિણીએ વજસ્વામીને અનેક પ્રકારે ભેગા સંબંધી ઉપદેશ કર્યો ભેગનાં સુખ અનેક પ્રકારે વર્ણવી દેખાડ્યાં, મનમેહક હાવભાવ તથા અનેક પ્રકારના અન્ય ચળાવવાના ઉપાય કર્યા, પરંતુ તે કેવળ વૃથા ગયા; મહાસુંદરી રૂકમિણી
